ตามที่คุณพิมพ์มา ผมเข้าใจว่า 2 บรรทัดแรกจะมาในรูปแบบคาถา (ฉันท์บาลี) จึงทำให้รูปไวยากรณ์ไม่สมบูรณ์
ส่วน 2 บรรทัดหลัง จะออกลักษณะของคาถาเกจิ (หมายถึงที่พระเกจิชอบสวดงึมงัม ๆ แล้วเป่าหรือเสก) อันนี้ก็ไวยากรณ์ไม่สมบูรณ์ ออกแนวบาลีผสมไทย ซึ่งก็จะทำให้การแปลออกมาเป็นไทยให้ได้รูปประโยค แล้วเข้าใจยากมาก จึงจะแปลแบบเป็นคำให้ละกันครับ

1. ปุตตะกาโมละเภปุตตัง ธะนะกาโมละเภธะนัง = ผู้มีความต้องการบุตร พึงได้บุตร   ผู้มีความต้องการทรัพย์ ถึงได้ทรัพย์  ฯ (น่าจะอวยพร)
2. อัตถิกาเยกายะญายะ เทวานังปิยะตังสุตตะวา = แถวนี้ มีการต่อคำและอักษรที่ผิดปกติตามหลักบาลี เลยไม่รู้จะแปลให้รู้เรื่องได้ยังไง ถ้าแปลเป็นคำ ๆ ก็จะได้ว่า "อัตถิ = ประโยชน์ / กาเย,กายะ = ร่างกาย / กายะญายะ,ญายะ = (ผิดปกติ ถ้าเป็นคำไทยก็ประมาณ "รพะ" เลยแปลไม่ได้) / เทวานัง = เทวดา / ตัง = นั้น (เป็นวิเสสนะของนามบางตัวที่ไม่ปรากฏแต่ไม่ใช่ของเทวานัง) / สุตตะวา = ฟัง, เพราะฟัง ฯ (แถวนี้เลยไม่รู้เรื่อง)
3. อิติปิโสภะคะวา ยะมะราชาโน ท้าวเวสสุวัณโณ = คำว่า "อิติปิโสภะคะวา = พระผู้มีพระภาคเจ้า (พระพุทธเจ้า) พระองค์นั้น / ยะมะราชาโน = ท้าวยมบาล / ท้าวเวสสุวัณโณ = ท้าวเวสสุวรรณ ราชาผู้ปกครองหมู่ยักข์ ฯ (มาเป็นศัพท์ ๆ เหมอืนแถว 2 ออกแนวคำสวดพระเกจิ ที่รวมหัวใจของบทหรือคำอวยพรสำคัญ ๆ มาบทละนิดละหน่อยเอามาย่อเป็นคำสวดเพื่อเสก เป่า หรือให้พร)
มรณังสุขัง อะระหังสุคะโต นะโมพุทธายะ = - มรณัง = ความตาย / สุขัง = ความสุข / อะระหัง = พระอรหันต์, หนทางที่เหมาะสม / สุคะโต = เสด็จไปดี,ดำเนินไปดี (คำนี้มักใช้กับพระพุทธเจ้า หมายความว่า ท่านทรงเสด็จไปในวิถีที่เหมาะสม) / นะโมพุทธายะ = ขอนอบน้อมแด่พระพุทธเจ้า ฯ

...แปลได้แค่นี้แหละครับ เพราะเหตุผลตามที่บอกไป คือ ส่วนใหญ่เป็นการหยิบคำสำคัญ ๆ ในบทที่แตกต่างกัน เอามารวมกันเป็นคาถาเดียว ที่พระเกจิหลาย ๆ รูป ชอบใช้...เหมือนคำสุดท้ายว่า นะ โม พุท ธา ยะ...ซึ่งแต่ละคำ ก็จะหมายถึงพระพุทธเจ้าทั้ง 5 พระองค์ในกัปนี้ และถ้ารวมกัน ยังสามารถแปลความหมายได้ตามที่บอกไว้ข้างบน...