คือพอตัวเราเป็นคนที่ค่อนเรียนรู้ไวถึงไวมาก ทำแบบทดสอบไอคิวกี่ทีไม่เคยทำต่ำกว่า120และหลังจากปีกว่าลองทดสอบใหม่145-160จากสามเว็บ เรียนช่างไฟและสถาปัตยมาแต่ไม่จบเพราะเราเกเรและเบื่อหน่ายอะไรที่เราเข้าใจไปแล้ว ติดสิ่งเสพติดด้วยคะ สมองเลยเบลอๆช่วงนั้นจะทำแบบทดสอบได้แค่120นิดๆ เราค่อนข้างทำคะแนนสอบได้ดีเป้นอันดับต้นๆของห้องไม่เคยเกินที่5 เราเหมือนจะเป้นคนไฮเปอคะง่ายๆคือสมาธิสั้น เวลาเราสนใจอะไรเราจะจดกับสิ่งนั้นนานมากหลายอาทิตอาจเป้นเดือนพอสิ่งนั้นประสบความสำเร้จแบบที่หวังเราเลิกทันทีคะ เช่นเล่นกีต้า ถักไหมพรม เล่นลูบิค อูคูเลเล่ อ่านโน็ตเพลง วาดภาพเปอร์สเป้กตีฟ พักหลังเราเลิก ห่างจากสิ่งไม่ดีมาสักพักเก็บตัวไม่พบปะเพื่อนฝูง ในหัวของเรามันมรไอเดียผุดขึ้นตลอดเวลาคะเช่นเห้นแม่ปลูกต้นไม้แต่งสวนสมองเราก้จะนึกภาพคำนวนทิศทางแนวแบบและออกแบบมาเองคะกับสิ่งที่แม่เอามาตกแต่ง ทุกสิ่งอย่างในหัวเรามันคิดออกแบบประยุกทุกอย่างทันทีเราทำทุกอย่างเองยันเฟอนิเจอชิ้นเล้กๆในห้องนอนอะไรที่มีรอยชำรุดสมองเราภาพมาเลยคะจะทำไงออกแบบมันขึ้นมาตลอดละพักหลังแย่มากคะเรานอนไม่หลับนอนไม่ค่อยได้คะมันมีความคิดมีรูปภาพสิ่งต่างๆที่เราจะปรับปรุงออกแบบ ในหัวเรามันมีภาพยันการออกแบบผังหมู่บ้านจัดสรรค์ภายในวันนึงมันสั่งการให้เราสนใจหลายสิ่งอย่างเกินไปมากๆเราเริ่มกับสิ่งนี้ไม่ไหวไม่มีสมาธิเราปกติเราก้สมาธิสั้นอยในหัวเรามันมีภาพยันการออกแบบผังหมู่บ้านจัดสรรค์ภายในวันนึงมันสั่งการให้เราสนใจหลายสิ่งอย่างเกินไปมากๆเราเริ่มกับสิ่งนี้ไม่ไหวไม่มีสมาธิเราปกติเราก้สมาธิสั้นอยุแล้วตอนนี้แย่มากคะไม่มีความสุขอยากให้ในหัวโล่งไม่ต้องคิดรู้สึกรับรู้อะไรเราก้เคยนะคะไปหาที่สงบๆเงียบๆเปิดเพลงๆฟังอยู่คนเดียวนอกระเบียงชั้นบนสุดขิงบ้านมันไม่ใช่เลยคะมันกลับกลายเป็นเราเดินลงไปเอาดินสอในห้องกะกระดาษแล้วเริ่มสเก้ตภาพที่มองเห้น ในหัวเราไอเดียวมันจะผุดขึ้นเป็นรูปร่างคะเป้นภาพทันเวลาจะทำอะไร แล้วเรามีความถนัดวิชาคณิต กับการออกแบบการคำนวนสิ่งๆที่นำมาใช้กับสิ่งของรุปภาพเราจะสนใจเป็นพิเศษ แต่ถ้าทำข้อสอบทางคณิตศาสตอนนี้อาจจะทำได้น้อยแต่ถ้าอ่านบ้อนที่เคยเรียนมาสองวันน่าจะทำได้หมดปกติคะเพราะยอมรับสิ่งเสพทำลายสมองเราหนักมากจริงๆเกือบสิบปีที่เราเพิ่งห่างจากมันออกมา แต่ตอนนี้เราหนักใจคะเราอาจจะมีปัญหาทางจิต เราเคยพบจิตแพทแต่เป้นพวกโรคซึมเศร้า เราอยากปรึกษาหมอคะแต่ไม่รุ้จะอทิบายยังไงในหัวเรามันมีแต่อะไรไม่รุ้ขึ้นตอดๆเวลาวางแผนยันจะลงทุนขายอะไรต่อดีช่วงกลางคืนพอดีที่บ้านเป้นร้านอาหารเพิ่งเปิดแล้วยังไม่เข้าแย่ถึงขั้นแย่ความคิดมันมาเลยคะจะช่วยที่บ้านยังไง เราไม่มีความสุขกับมันคะทำให้เราเป้นคนมั่นใจตัวเองเดินไปไม่แคร์ความคิดคนอื่นเราป่านนี้ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป้นอันในชีวิตคะเรากลัวใจตัวเราเองว่าถ้าวันนึงในหัวเรามีแต่เรื่องให้ติดตลอดเวลาเราจะกลับไปใช้ยาอีกเพราะเวลาเราใช้มันเราจะหากิจกรรมทำและทำสิ่งนั้นเป้นเวลา2-3วันไม่นอนเลยคะ ต่อให้หมดฤทยาแล้วเราก้จะทำจนสำเร้จ แต่สิ่งที่เราเป้นตอนนี้คือสมองเรามีหลายไอเดียเกินเราอยากทำทุกอย่างพร้อมกันและมันไม่มีอะไรสำเร็จจริงจังสักอย่าง ควรทำยังไงดีคะ ก่อนเราจะเป็นบ้าสิ่งในหัวเรามันมีเยอะไปพอเราเลิกยาได้สมองเราทำงานปกติแล้วมันมากกว่าตอนก่อนใช้ยาก่อนเริ่มติดมันอีกคะ