เราไม่อยากที่จะเล่าเรื่องอดีตที่ผ่านมาในชีวิต 23 ปี
แต่เราจะเล่าอดีตที่ผ่านมาสามวัน...คือตอนนี้เรากำลังฝึกงาน แล้วงานที่ฝึกจะต้องยื่นตลอดเวลาปฏิบัติ...คือกลับมาหอพักเราก็อยากนั่ง อยากนอนไม่อยากทำไรแล้ว...แต่แม่ก็จะชอบใช้ให้ทำนู้นทำนี่...เออรู้ว่าเป็นลูก แต่บางทีมันก็เหนื่อยกลับมาไหนระยะทางการขับรถไปกลับก็เกือบ 50 กิโล...แล้วเวลาฝึกงานก็แปดชั่วโมง พักกินข้าว 1 ชั่วโมง...คืออยู่โรงงานประมาณ9-10ชั่งโมงแล้ว แล้วต้องตื่นตีห้าทุกวัน...หนึ่งสัปดาห์หยุดวันอาทิตย์วันเดียวเรายอมรับว่าการทำงานฯจริงๆ มันเหนื่อยมากเหนื่อยกว่านี้ แต่คือเรา ไม่เคยเจอ แล้วก็ยังไม่ปรับตัวไม่ได้...
      แแล้วเย็นวันหนึ่งเรากลับมาแม่เราก็พาไปซื้อของเข้าบ้านกลับมาก็เกือบทุ่มเราก็พยายามหยิบขนมที่แม่ซื้อมา เพราะว่าเราหิว...
แม่ก็บอกว่า : ให้เอาจริงไปเก็บเก็บ...แล้วคอยมากิน
เราบอกว่า:แปป...ขอกินก่อนชิ้นหนึ่ง
แม่เราก็ทำท่าไม่พอใจแล้วก็เดินหอบของที่ซื้อมาไปเก็บแต่ก็ยังด่าเราว่า เป็นลูก ๆ ไม่รู้กูจะเลี้ยงมาทำไม ตะกละห่วงแต่-   
เออ...เราก็คิดว่าแค่กินขนมชิ้นเดียวมันดูไม่ดีขนาดนั้นเลยเหรอ ไม่ใช่ว่าเราจะไม่ทำให้สักหน่อย... ระหว่างนั้นเราหยิบขนมออกมาได้แล้วเดินไปหาพร้อมกับถุงที่เหลืออยู่ถุงเดียว...
แม่: แล้วทีนี้จะมา...ห่วง-...
เรา:.....(อึ้ง...คือเรื่องแค่นี้)
สักพัก...จัดของเสร็จ...แม่เราก็มานั่งกินขนมต่อ...
เราก็กินข้าวกับพะโล้ที่แม่ทำ(ช่วงเช้า)ทิ้งไว้ในกระทะไฟฟ้า คือกะจะให้กินหลายมื้อ...แต่เราไม่ชอบมากเพราะมันเหมือนแก้วน้ำตาล ไม่อร่อยแต่เราก็กินน่ะ ก็พอกินได้แหละ ถ้าทำมาให้กินเราก็กิน ไม่ได้เรื่องมากด้วยกันเรื่องการกิน พอกินเสร็จเราก็มานอนเช็คข้อความ เพราะโรงงานเราไม่ได้ให้เอามือถือเข้าไปในที่ฝึกงาน (คือจะเล่นหรืออะไรกับมือถือต้องเที่ยงเท่านั้น ถ้าจะสมัครเน็ตมันจะดูแพงไปเดือนละ 200 ที่เล่นได้ไม่เต็มที่เราคิดว่าไม้คุ้ม )
    ระหว่างนั้นเราก็นอนเล่นไปอะไรไป....แล้วแม่ก็ไล่ไปอาบน้ำ
แม่:[]ไปอาบน่ะ
เรา:เดี่ยว....ยัง ...นู้นอยากอาบตอนใกล้ๆ ที่จะนอนนู้นมันหลับเลย...อย่ายุ่ง....พอเราไปอาบน้ำแม่...น้องชายมันกลับมาแล้วไม่เอาผ้ากั้นฐานประตูเพราะแมลงมันจะลอดเข้ามา แม่ก็มาด่าเรา
แม่: กูบอกกี่ครั้งแล้วว่ามันต้องกั้นประตูแมลงมันจะเข้ามา
เรา:หนูไม่ได้เปิดเข้ามาคนสุดท้าย...ไปบอก[น้อง]มันนู้น

แล้วเราก็ทาครีมก่อนนอน ในระหว่างที่เราทาครีมอยู่นั้น
แม่: อย่าลืมอุ่นพะโล้ด้วย...

เราก็นึกว่าแม่คุยกับน้อง เพราะว่ากระทะไฟฟ้ามันอยู่หน้าห้องนอนน้อง...
เราก็ล้มตัวนอน สักพักแม่เราลุกไปอาบน้ำ แล้วแกรู้ว่ายังไม่ได้อุ่น แกก็เอาไปใส่ถุงขยะทิ้ง แล้วแกมาลงที่เรา
แม่:ในเมื่อกูทำให้-แล้ว ไม่ใส่ใจกูก็จะเอาทิ้ง เล่นอย่างนี้กับกูใช่ไหม...
เรา: แม่จันโว้ยวายทำไม ก็แค่อุ่น ไอ้[น้อง] มันว่างทำไมไม่บอกมัน
แม่เราก็ด่าเราว่าให้เราไปเป็น เพราะกูส่งเสียให้แล้วไม่มีประโยชน์ ให้เราไปขายตัว แล้วคือเราจะต้องไปฝึกงานตื่นแต่เช้า ประมาณตีห้าได้ แม่เราก็ด่าเราจนถึงเกือบตีหนึ่ง...
คือเราไม่เข้าใจว่าคนเป็นแม่จะทำอะไรอย่างงี้แล้วนี้ก็ไม่ใช้ครั้งแรกที่โดนด่าว่า...คือด่ามาหลายคำ ไปนอนให้ผุ้ชายเรียงคิวมั่ง ไปนอนนอกบ้านให้ผู้ชายเขาบ้าง... (จนตัวเราก็อยากจะไปเป็นให้รู้แล้วรู้รอด แล้วจะกลับมาบอกแม่ว่า แม่หนูนอนกับคนนี้ได้เงินมาด้วย อยากให้แม่อาย ให้คนแถวบ้านรู้ว่ากูขายตัวไปเลย) แต่เราไม่ทำ เพราะมันไม่มีเกียรติ เออเกียรติมันกินไม่ได้...แต่ไงหล่ะ คือเราก็เหนื่อยน่ะ เราอายน่ะ ที่มีแม่แบบนี้ อายมากๆ ถ้าหากว่าเพื่อนเรามารู้ว่าเราโดนด่าแบบนี้ มันแย่มาก
เออๆ เรามีพูดสวนไปว่า : ถ้าทำแล้วมีปัญหาทีหลังก็ไม่ต้องทำ
ระหว่างที่แม่ด่าเราน้องเรามันก็สอดมาเรื่อยๆ เราก็เลยแช่งมันให้มันไปตายโห่งที่ไหนก็ไป....
แม่ก็บอกว่า:นั้นแหละไปตายซ่ะ
เรา:เออ!!...ก็อยากไปตายโหงตายห่าอยู่ เพราะไม่อยากอยู่บ่นแบบนี้เหมือนกัน
แม่ถึงหยุดด่าเรา แล้วเราก็นอนร้องไห้

คือเรารับไม่ได้หรอกน่ะระหว่างที่เราโดนปาเราก็ร้องไห้ เราไม่ชอบคำด่าของแม่เลย
หากแม่จะด่าว่าเกรดตกอ่านหนังสือบ้าง อะไรประมาณนี้ แต่ไม่ใช่ว่าเราให้เป็น อย่างนึงคือเรายังไม่ได้ไปนอนกับใครสักคน เราเรียนอยู่มหาวิทยาลัยใช่ว่าไม่เคยมีแฟนเรียนไกลบ้านด้วยน่ะ แฟนมาห้องแต่เราไม่มีอะไรเลย เพราะเราก็ไม่พร้อมที่จะรับผิดชอบเด็กที่เกิดมา แฟนเราเลยเลิกกับเราอย่างไปเอาคนอื่น ซึ่งเราก็เศร้าอยู่สักพัก แต่ก็ไม่มากเพราะเราก็คิดว่ามันไม่คุ้ม ตอนนี้เราโสด แล้วก็ตอนไม่คิดมีแฟนด้วย เพราะหากว่าแม่เราทำตัวแบบนี้มันจะทำให้เราอายแฟนที่เราคบมา ปล.พ่อเป็นคนทำงานแม่ไม่ได้มีอาชีพ แต่แกก็ทำขนมขายบ้าง เราให้แม่มาอยู่ด้วยเพราะแม่เราใช้เงินเก่งมากกกกก ก็เคยทะเลาะกับพ่อเรื่องซื้อของอยุ่ แล้วแม่เรามีเพื่อนที่รวยมากๆ เจ้าของร้านทองเอย เจ้าของโรงงาน คือแบบว่ารวยๆ แต่เหมือนแม่ไม่พอใจอยู่เล็กๆ ที่ไม่มีอย่างใครเขา