คิดถึงดาว โดยกวีน้อยผู้พิการทางสายตา

“คิดถึงดาว”
สายทางกลางไพร  พาใจไกลถิ่น
ฟ้าหลั่งฝนริน  ผืนดินมีดาว
แขนโลกโอบล้อม  ในอ้อมกอดหนาว
หากบางเรื่องราว  ยิ่งพราวยิ่งพราย

ขนนกเสรีภาพเปรอะคราบเลือด
ดวงตาเหือดแสวงหาแสวงหาย
ขยับปีกหลีกเร้นฝ่าเส้นตาย
หาความหมายอุดมการณ์ที่ขาดเกิน

นอนแผ่ปีกขนบนพื้นหญ้า
ก่อนโลดลิ่วถลาเวหาเหิน
กลิ่นอิสระหอมหวนชี้ชวนเชิญ
เพลิดเพลินกับเสน่ห์ความเสรี

ดวงดาวหลายดวงรักรวงข้าว
ดวงดาวหลายดาวพราวศักดิ์ศรี
กระจ่างจริงสว่างงามในความดี
อยู่ตรงนี้เป็นดาวส่องชาวชน

ฉันได้พบเขาดาวดวงหนึ่ง
ในวันซึ่งฟ้าสะอาดเพิ่งหมาดฝน
รอยยิ้มนั้น..ทันทีที่ได้ยล
สว่างอย่างเต็มตนและเต็มใจ

แหละคืนนั้นดวงดาวพราวเต็มฟ้า
ผืนป่างดงามความสดใส
ธรรมชาติบรรเลงเพลงผืนไพร
คือหวังใหม่สู่ฟ้ารุ่งของพรุ่งนี้

เก็บความสุขเอาไว้ให้เต็มอก
แล้วมองดูดาวตกตามวิถี
เสี้ยวขณะประกาศค่าความเสรี
แสงริบหรี่ก่อนวูบลับ..ดับกลางดิน

สายทางกลางไพร  พาใจไกลถิ่น
ฟ้าหลั่งฝนริน  ผืนดินมีดาว
แขนโลกโอบล้อม  ในอ้อมกอดหนาว
หากบางเรื่องราว  ยิ่งพราวยิ่งพราย
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่