สิทธิที่จะเลือก.    กับสิทธิจะทำอะไรก็ได้


จะเลือกอะไรไม่มีใครว่า.   แต่อย่าแถว่ามีสิทธิทำอะไรก็ได้


ตามนี้ครับคุณอำ

สิทธิที่จะหนีคดี มันมีที่ไหนกัน
เหมือนสิทธิที่จะด่าใครก็ได้ ถ้าไม่ได้ก็ฟ้องร้องเอาเสะ งี้ แบบนี้อ่ะ อย่าพูดเรื่องสิทธิเลย เละเทะ

ผู้กระทำความผิด ไม่มีสิทธิหลบหนี
ผู้ต้องหา ผู้ต้องสงสัย ไม่มีสิทธิหลบหนีทั้งสิ้น
แต่ต้องรายงานตัวเพื่อตัดสินคดีความ ตามกระบวนการยุติธรรม **ควรจำตรงนี้ไว้ก่อน**

ส่วนรายละเอียดปลีกย่อยค่อยตามมา คือ หากเป็นคดีเกี่ยวกับการเมือง หรือการถูกคุกคามในชีวิตและทรัพย์สินให้ไม่สามารถใช้ชีวิตได้ตามปรกติสุข ตามสิทธิอันพึงมีของประชาชนทั่วไป *ย่อมมีสิทธิ* หลีกเลี่ยงความไม่ปรกตินั้น โดยไม่ขึ้นกับกฏหมายหรือการปกครองในท้องถิ่นนั้นๆ
นี่คือ สิทธิมนุษยชน ตามสัญญาประชาคม ที่แต่ละประเทศให้สัตย์ปฏิญาณ



สิทธิตามธรรมชาติ ที่ จขกท ยกมา เป็นเพียงกรอบของคำว่า*ตามธรรมชาติ* ไม่ใช่เป็นตัวกำหนดสิทธิ
ตัวที่กำหนดสิทธิคือ human right หาอ่านได้จาก google

ตรงนั้นเขาจะครอบคลุมกว้างๆว่า สิทธิ จากธรรมชาติ คือสิ่งที่เกิดขึ้นจากตนเอง คือปัจเจกนั่นแหละ
มนุษย์ มีสิทธิคิด ทำ เรียกร้องในความต้องการพื้นฐาน การใช้ชีวิตอย่างสงบสุข (peace) ดังนั้นการคุกคามต่อชีวิตและทรัพย์สินของมนุษย์ จึงผิดหลักของ human right

ถามว่าหากผิดหลักกฏหมาย อาจจะไม่ผิดหลักมนุษยชนก็ได้ ถูกไหม เพราะมันปัจเจกมาก จนกฏหมายไม่สามารถกำหนดให้ครอบคลุมได้

พื้นฐานเลย มนุษย์ มีเสรีภาพในทุกๆอย่างหระทั่งการยึดที่ทำกินเป็นของตัวเอง
ต่อมาเสรีภาพนั้นได้ก้าวก่ายหรือละเมิกเสรีภาพกันและกัน จึงมีกฎระเบียบ กฎหมายขึ้นมากำหนดกรอบของเสรีภาพ เรียกว่า สิทธิ

ฉนั้น ทุกคนภายใต้กฎหมายจึงเกิดสิทธิขึ้น โดยไม่ก้าวก่ายเสรีภาพกันและกัน


แต่ก็มีเพียงคดีการเมือง หรือการคุกคามจากภาครัฐ(เช่นเกาหลีเหนือ) การถูกกดขี่ข่มเหงจากภาครัฐ เท่านั้นที่สามารถละข้อกฏหมาย แล้วยึดเอาสิทธิมนุษยชนได้

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น บุคคลไม่สามารถใช้สิทธิได้ภายในประเทศตนเอง เพราะการคุกคามเกิดจากกฎหมายและภาครัฐ จึงจำต้องไปใช้สิทธิที่ประเทศอื่น ซึ่งให้สัตยาบัน เอาไว้แก่ UN ซึ่งเป็นผู้กำหนด Human right ขึ้นมา

เพราะหากหลบไปประเทศที่ไม่มีการลงสัตยาบัน ก็อาจจะไม่ได้รับการปกป้อง ก็เท่านั้นเอง จบ

แล้วที่ตลกสุด คือ การเปรียบเล่นบอร์ดสาธารณะ กับ การหนีคดี  ทำไปได้  ถึงบอกว่า ความรู้ไม่เท่าไหร่ แต่การแถแก้หน้าชนะเลิศ

ที่มีลมหายใจอยู่ในราชดำเนินได้เพราะด่า โหนสลิ่มเป็นอาหาร

การหนีคือสัญชาตญาณมากกว่าค่ะ

เป็นพฤติกรรมของสิ่งมีชีวิตหรือมนุษย์
ติดตัวมาตั้งแต่เกิดไม่มีใครสั่งสอน  มีความรู้สึกที่จะป้องกันตัวเอง มีความรู้สึกรักตัว กลัวตาย เมื่อเกิดมีภัยอันตรายก็จะหนี
เช่น ถูกกาสรไล่ขวิดก็จะวิ่งหนี
หิวก็หาอาหารกิน ถูดตัดสินจำคุกก็ไม่อยากถูกขังต้องหาวิธีหนี

การหนี เป็นสัญชาตญาณ ไม่ใช่สิทธิเลยค่ะ

~มาลาริน~