เราคุยกับผชคนหนึ่งมาได้1ปีแล้ว
เราสองคนคุยกันแบบไม่มีสถานะ เรียกว่าดูๆกันอยู่
ใช่...เราตกลงกันแบบนี้
เพราะ...
.
.
ครอบครัวอีกฝ่ายไม่อยากให้ลูกชายมีแฟนตอนนี้
เราแอบคุยกันนั้นแหละค่ะ แต่เราไม่เคยทำอะไรเสียๆหายๆ เลยนะ
เราคุยกันมาเรื่อยๆ ปัญหาที่ทำให้ความสัมพันธ์เริ่มสั่นครอนก็คือคนที่เราคุยด้วยเค้าสนใจเราน้อยลงด้วยเหตุผลที่ว่าเค้าไม่อยากกักเราไว้ เค้าบอกว่าเค้าทำอะไรมากไม่ได้ตอนนี้ เค้าอึดอัดใจ แต่เค้าอยากมีเราไว้ข้างๆ เราบอกเค้าไปว่าเรารอได้...
เรารอได้...
.
.
แต่พักหลังๆมา...
กลับกลายเป็นเราต้องรอเค้าทุกอย่าง
กลับกลายเป็นว่า...เราดูเหมือนไม่สำคัญไว้ทีหลังตลอด...
บรรยายกาสเริ่มอึดอัด จนทำให้ต้องหยุดคุยกันไปสักพักใหญ่ๆ
เรามารู้ทีหลังว่าตลอดเวลาที่เค้าแอบมาคุยกับเราเพื่อไม่ให้ที่บ้านรู้ เค้าบอกว่าเค้าอึดอัด...
เค้าเลือกไม้ได้...
นั่นคือเหตุผลที่เค้าบอก
.
.
.
จนล่าสุดเรากลับมาคุยกันอีกครั้งและตกลงลดสถานะจากคนดูๆใจ
ลดลงมาเหลือคำว่า' เพื่อน '
.
.
เค้าอยากให้เราคงสถานะเพื่อนไปก่อนมากว่านี้กลัวอึดอัด...
.
.
ที่ผ่านมาเราเรียกร้องมากไปเหรอ...
ที่ผ่านมาเราไม่เคยแสดงออกให้ใครรู้เลยว่าคุยกัน...
การกลับมาคุยกันในสถานะเพื่อนตอนนี้...
เค้าเฉยชากับเรามาก ทักมาเท่าที่อยากคุย ไม่สนใจ
เอาจริงๆตามที่ตกลงกันไว้ว่าให้เป็นเพื่อนกันไปก่อน
เธอถามเราสักคำรึยังว่าเราอยากเป็นเพื่อนมั้ย...
เธออยากให้เราเป็นอะไรก็ได้เหรอ...
เห้ย เราอยากมีเธออยู่ใกล้ๆนะ แต่แบบทุกวันนี้ที่เป็นอยู่ เราไม่โอเคอะ แต่เราทำอะไรไม่ได้...
.
.
.
เราควรรอต่อไปมั้ยคะ ?