ประมาณพ.ศ2500 เราตามพ่อแม่ไปดูที่ดินจัดสรรที่พ่อซื้อไว้   ซึ่งอยู่ไกลปืนเที่ยงมาก  จากถนนประดิพัทธิ์ ต่อถนนพหลโยธินต้องเลี้ยวขวานิดหนึ่ง ด้านซ้ายมือเป็นสะพานไม้เก่าๆพอให้รถข้ามได้  คนแถวนั้นเรียกว่าสะพานควาย เพราะให้ควายเดินข้าม ที่ดินเราอยู่ไกลเข้าไปอีกประมาณ 3กิโลเมตร  เป็นที่จัดสรรของทหาร  ส่วนด้านนอกจากสะพานควายไปจนถึงโค้งที่จะไปห้วยขวางเป็นที่จัดสรรของตำรวจ  ตอนนั้นยังเป็นแค่ซอยลูกรังชื่อซอยอินทามระ สองข้างทางยังเป็นพื้นที่โล่งๆยังไม่มีคนมาอยู่มากนัก  ทางไปที่ดินของเรา เริ่มจากทางโค้งไปห้วยขวาง ยังไม่มีถนน รถเข้าไม่ได้ ต้องฝากรถไว้ที่โรงไม้ แถวนั้นแล้วเดินตามคันนาเขัาไปอีกประมาณ 1กิโล  อยู่มาวันหนึ่ง มีคนมาตัดถนนตรงกับถนนประดิพัทธิ์ เป็นสี่แยกสะพานควาย  ตั้งชื่อว่าถนนสุทธิสารวินิจัย มีความยาว 100 เมตรได้มั้ง  แค่นั้นจริงๆ แล้วต้องเลี้ยวขวานิดนึงเชื่อมกับซอยอินทามระ  มีคนพูดกันว่าที่ถนนมีแค่นั้นเพราะติดบ้านหลังใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า  ตอนนั้นพวกเราพี่น้องซึ่งยังเด็ก ได้แต่ขำกันที่เห็นถนนสุทธิสารวินิจฉัยมีอยู่ แค่นั้นเอง  เราก็ใช้ถนนนี้กัน ส่วนปากซอยอินทามระ คนก็ใช้น้อยลง ยกเว้นคนที่จะเลี้ยวซ้าย  ยังใช้ปากซอยอินทรามระอยู่   เรามัวแต่เรียนหนังสือหนัก เผลอแพร็บเดียว  ทางที่เราใช้ทุกวันที่ชื่อซอยอินทามระ กลายเป็นถนนสุทธิสารวินิจฉัยไปเมื่อไหร่    ไม่รู้  แต่ซอยบนถนน เป็นซอยอินทามระ เช่นเดิม     มารู้ตัวอีกที่เห็นข่าวการฟ้องศาลของทายาทผู้พัฒนาที่ดินอินทามระ ชนะคดี กทม.ต้องเปลี่ยนชื่อถนนสุทธิสารวินิจฉัย เป็นถนนอินทามระ ใน180วัน แล้วคนจะงงกันมั้ย  จะไปอินทามระแต่นึกว่าจะไปรามอินทรากันบ้างมั้ย