ถ้าถามว่าทำไมถึงเกลียดแม่มาก มันก็หลายเหตุผลถ้าพูดกันไปอาจไม่หมดแต่ถ้าไม่บอกเลย ท่านผู้อ่านกระทู้อาจไม่เข้า/ได้ข้อมูลไม่พอ เราจึงยกตัวอย่างเป็นบางข้อ เช่น
1.ตอนเด็กๆตี/ทุบ/ถีบ เราแทบทุกวัน เพื่อระบายอารมณ์เวลาท่านมีปัญหา ย้ำนะคะทุกวันจริงๆ จนตอนนั้นซึ่งเราอยู่ประมาณป.๒อยากจะฆ่าตัวตาย
2.แม่กดเราให้เคารพพี่น้อง และญาติฝั่งแม่เกิน ขนาดพวกญาติของแม่มาด่าเรา ใส่ร้ายเรา และพ่อเราเพื่อความสนุกหรืออะไรไม่ทราบ แม่ก็ไม่สน และชอบให้เป็นอย่างนั้น ทั้งๆที่หารู้ตัวไม่ ว่าตนเองถูกปั่นหัว
3.แม่และญาติแม่ แบ่งชนชั้นกับพ่อของเรา พวกเค้าคิดว่าตระกูลตัวเองสูงส่ง นำมาซึ่งความดูถูกทั้งต่อตัวเราและพ่อเรา
4.แม่รักน้องสาวเรามาก ตอนเด็กๆส่วนใหญ่เราจะเป็นฝ่ายผิดเสมอ ไม่ว่าสิ่งนั้นเราจะผิดหรือถูก เพราะแม่จะอ้างว่าเราเป็นพี่ต้องเสียสละ?
5.แม่และญาติแม่ รักน้องเรามากและไม่ชอบเรามากเหตุเพราะเราเหมือนพ่อมากไป
6.แม่เรามักเอาเงิน/ที่ดิน/ทรัพย์สิน ไปให้ญาติฝ่ายตัวเอง รวมถึงที่ดินของพ่อเราที่ได้มาจากปู่ ยอมให้ยายของเราเอาไปเล่นการพนัน สรุปที่ผืนนั้นเสียไปฟรีๆ ทั้งๆที่มูลค่ามันมากพอจะใช้ได้ทั้งชาติอย่างไม่อดอยาก
7.ไม่ว่าเงินแม่เราจะเอาไปเปย์พี่น้องกับญาติๆขนาดไหน แต่จะโยนความผิดมาให้เราเสมอ คือจะไปบอกพ่อว่าเราเป็นคนใช้ตัง จนติดปากไปแล้ว โยนขี้ให้ใครไม่ได้อยู่บนหัวเราก่อนเลย
8.ล่าสุดโยนความผิดเรื่องบ้านมาให้เรา โดยตัวเองเอาบ้าน2หลังไปขายและเอาเงินไปให้ญาติๆ แต่บอกกับคนอื่นว่า เอาเงินมาให้เราทำธุรกิจ
9.แม่จะไซโคญาติๆเสมอว่าพวกเค้าไม่ได้ใช้เงิน เราเป็นคนใช้จนนานไปๆ ญาติก็คิดแบบนั้นจริงๆทั้งๆรู้อยู่ว่าตัวเองใช้กันเอง แต่เพราะญาติๆของแม่ต้องบริสุทธิ์เสมอ
10.แม่แย่งธุรกิจที่เรากับแฟนสร้าง คล้ายๆการฮุบ และเอาไปให้ญาติๆเช่นเดิม
11.ญาติของแม่แกล้งเราสารพัด คนที่เป็นครูก็เคยกดเกรด และเคยไปบอกกับที่บ้านว่าเราบ้าผชตอนอยู่โรงเรียน และเหมือนเดิม แม่ด่าเรา โดยไม่ฟังอะไรเลย
เป็นเรื่องราวคร่าวๆค่ะ ยังมีความร้ายกาจอีกเยอะทั้งจากแม่และญาติๆแม่
แต่เราไม่สนแล้ว ถ้าใครได้เค้ามาอ่านและรู้ว่าเป็นตัวเอง ก็พูดผ่านตรงนี้เลย ว่าคุณก็อยู่ในที่นั้นๆไปเถอะ
ดักดานอยู่กับความคิดเลวทราม ส่วนเราจะลืมๆมันไปแล้ว
อยากจะเรียนสอบถามเพื่อนๆและพี่ป้าน้าอาค่ะ
ว่าเราจะลืมเรื่องแบบนี้อย่างไรดี เพราะเราคิดกับแม่แบบแค้นตลอดเลย คนอื่นไม่เท่าไหร่แต่แม่เราแบบเราปล่อยไม่ค่อยได้เลย
เพราะเราคิดตลอดว่าคนเป็นแม่ต้องปกป้องลูก แม่เราทำตรงข้ามตลอด คนอื่นยังเป็นคนนอกแต่แม่เรานี้เรารับไม่ได้เลย ใครบอกเจอจนโตก็ชิน ความจริงไม่ชินเลย
เราเกลียดแม่มากถึงขั้นด่าแม่ทุกวัน ทำอย่างไรดี
1.ตอนเด็กๆตี/ทุบ/ถีบ เราแทบทุกวัน เพื่อระบายอารมณ์เวลาท่านมีปัญหา ย้ำนะคะทุกวันจริงๆ จนตอนนั้นซึ่งเราอยู่ประมาณป.๒อยากจะฆ่าตัวตาย
2.แม่กดเราให้เคารพพี่น้อง และญาติฝั่งแม่เกิน ขนาดพวกญาติของแม่มาด่าเรา ใส่ร้ายเรา และพ่อเราเพื่อความสนุกหรืออะไรไม่ทราบ แม่ก็ไม่สน และชอบให้เป็นอย่างนั้น ทั้งๆที่หารู้ตัวไม่ ว่าตนเองถูกปั่นหัว
3.แม่และญาติแม่ แบ่งชนชั้นกับพ่อของเรา พวกเค้าคิดว่าตระกูลตัวเองสูงส่ง นำมาซึ่งความดูถูกทั้งต่อตัวเราและพ่อเรา
4.แม่รักน้องสาวเรามาก ตอนเด็กๆส่วนใหญ่เราจะเป็นฝ่ายผิดเสมอ ไม่ว่าสิ่งนั้นเราจะผิดหรือถูก เพราะแม่จะอ้างว่าเราเป็นพี่ต้องเสียสละ?
5.แม่และญาติแม่ รักน้องเรามากและไม่ชอบเรามากเหตุเพราะเราเหมือนพ่อมากไป
6.แม่เรามักเอาเงิน/ที่ดิน/ทรัพย์สิน ไปให้ญาติฝ่ายตัวเอง รวมถึงที่ดินของพ่อเราที่ได้มาจากปู่ ยอมให้ยายของเราเอาไปเล่นการพนัน สรุปที่ผืนนั้นเสียไปฟรีๆ ทั้งๆที่มูลค่ามันมากพอจะใช้ได้ทั้งชาติอย่างไม่อดอยาก
7.ไม่ว่าเงินแม่เราจะเอาไปเปย์พี่น้องกับญาติๆขนาดไหน แต่จะโยนความผิดมาให้เราเสมอ คือจะไปบอกพ่อว่าเราเป็นคนใช้ตัง จนติดปากไปแล้ว โยนขี้ให้ใครไม่ได้อยู่บนหัวเราก่อนเลย
8.ล่าสุดโยนความผิดเรื่องบ้านมาให้เรา โดยตัวเองเอาบ้าน2หลังไปขายและเอาเงินไปให้ญาติๆ แต่บอกกับคนอื่นว่า เอาเงินมาให้เราทำธุรกิจ
9.แม่จะไซโคญาติๆเสมอว่าพวกเค้าไม่ได้ใช้เงิน เราเป็นคนใช้จนนานไปๆ ญาติก็คิดแบบนั้นจริงๆทั้งๆรู้อยู่ว่าตัวเองใช้กันเอง แต่เพราะญาติๆของแม่ต้องบริสุทธิ์เสมอ
10.แม่แย่งธุรกิจที่เรากับแฟนสร้าง คล้ายๆการฮุบ และเอาไปให้ญาติๆเช่นเดิม
11.ญาติของแม่แกล้งเราสารพัด คนที่เป็นครูก็เคยกดเกรด และเคยไปบอกกับที่บ้านว่าเราบ้าผชตอนอยู่โรงเรียน และเหมือนเดิม แม่ด่าเรา โดยไม่ฟังอะไรเลย
เป็นเรื่องราวคร่าวๆค่ะ ยังมีความร้ายกาจอีกเยอะทั้งจากแม่และญาติๆแม่
แต่เราไม่สนแล้ว ถ้าใครได้เค้ามาอ่านและรู้ว่าเป็นตัวเอง ก็พูดผ่านตรงนี้เลย ว่าคุณก็อยู่ในที่นั้นๆไปเถอะ
ดักดานอยู่กับความคิดเลวทราม ส่วนเราจะลืมๆมันไปแล้ว
อยากจะเรียนสอบถามเพื่อนๆและพี่ป้าน้าอาค่ะ
ว่าเราจะลืมเรื่องแบบนี้อย่างไรดี เพราะเราคิดกับแม่แบบแค้นตลอดเลย คนอื่นไม่เท่าไหร่แต่แม่เราแบบเราปล่อยไม่ค่อยได้เลย
เพราะเราคิดตลอดว่าคนเป็นแม่ต้องปกป้องลูก แม่เราทำตรงข้ามตลอด คนอื่นยังเป็นคนนอกแต่แม่เรานี้เรารับไม่ได้เลย ใครบอกเจอจนโตก็ชิน ความจริงไม่ชินเลย