สวัสดีค่ะ
เจ้าของกระทู้เป็นลูกคนสุดท้อง พี่น้องทำงานหมดแล้วค่ะ เกิดในครอบครัวที่พ่อแม่รับราชการทั้งคู่
ขอแทนตัวเองว่า เรา นะคะ
เราเรียนจบแล้วค่ะ พึ่งจบหมาดๆ ใจจริงอยากทำงานเอกชนเพราะตรงสายงานมากกว่า
อยากดูแลตัวเองแล้วด้วย อยากลองอะไรที่ท้าทายตัวเอง
แต่พ่อแม่ไม่ยอมค่ะ บอกว่าเห็นว่างๆ ก็ให้ไปเรียนป.โท ตอนนี้เลยได้เรียนป.โท ที่มหาลัยในกรุงเทพค่ะ
แต่รู้สึกชีวิตไม่มีความสุขเลยค่ะ ยังไงดี ก็เหมือนโดนบังคับค่ะ จริงๆ แล้วอยากทำงานมากกว่า
แต่พอพูดไป ยกเหตุผลบลาๆ ทางนู่นเขาก็หาว่าเถียงค่ะ เราคุยกับเขาทุกครั้งๆ เขาไม่เคยฟังค่ะ
หาว่าเราโง่ งี่เง่าที่คิดแบบนั้น ไม่รู้จักโต
เขาอยากให้รับราชการค่ะ ถามว่าดีไหม คงไม่มีใครว่าไม่ดีหรอกเนอะ
แต่มันไม่ใช่ชีวิตเราเลยค่ะ เหมือนเราเห็นหุ่นที่เขาชักรอกไปๆ มาๆ ตามใจของพ่อแม่ที่ต้องการ
เรามีความสุขไหม ไม่ค่ะ เราเหนื่อย เราเบื่อ เหมือนชีวิตไม่ใช่ของเราเลย
รู้สึกแอบโชคดีอยู่บ้านที่ได้อยู่ไกลบ้าน จริงๆไม่ควรรู้สึกแบบนี้เลยใช่ไหมคะ
แต่เรารู้สึกอิสระมากๆ เรารู้สึกดีมากที่ได้ไกลจากคนที่บ้าน
ไม่โดนบ่น ไม่โดนว่า ไม่โดนเปรียบเทียบกับลูกของคนอื่น เรื่องเปรียบเทียบเราโดนมาตลอดตั้งแต่เด็กจนโตค่ะ
แต่เราไม่เคยเกเรนะคะ
เรียนกลางๆค่อนไปทางดี ไม่นอกลู่นอกทาง ตั้งใจเรียนเสมอ แต่มันไม่เคยพอกับความต้องการของเขาเลยค่ะ มันต้องมากกว่านี้สิ
เยอะกว่านี้ ทำไมลูกคนอื่นทำได้ ทำไมแกทำไม่ได้ เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ประถมจนเราเรียนจบค่ะ
เราอยากเป็นกระบอกเสียงเล็กๆ ของลูกที่โดนพ่อแม่บังคับอยู่ เราอยากให้พ่อแม่คนอื่นๆ ที่ได้อ่านเรื่องเราเอาไปคิดว่าอย่าทำกับลูกเลยค่ะ
ถ้าคุณอยากให้ลูกมีความสุข ก็ควรเข้าใจลูกและให้ลูกลองทำค่ะ ผิดพลาดยังไงยังมีคุณคอยรับ ปรับแก้กันได้ เขาจะโตขึ้นได้ด้วยตัวเขาเอง
เราไม่อยากให้คนอื่นๆ ต้องมารู้สึกกับเราแบบนี้ เหมือนชีวิตไม่ใช่ของตนเอง แต่เป็นหุ่นยนต์ไม่มีจิตใจ มันรู้สึกแย่มากนะคะ
ส่วนเราคงทำหน้าที่ลูกต่อไปให้ดีที่สุดค่ะ ต่อให้ตอนนี้เป็นสิ่งที่เราไม่เคยต้องการสักนิดก็ขอให้สมความตั้งใจของเขาจนกว่าจะหมดอายุเขาค่ะ
ถึงตอนนั้น ชีวิตคงเป็นของเราสักทีนึงมั้งคะ
จริงๆ เราเคยได้ยินแม่พูดว่า หากเรายังไม่แต่งงาน ชีวิตเราคือของเขาค่ะ ยังบังคับได้
แต่หากว่าเราเเต่งงานแล้ว เราก็เหมือนคนอื่น เขาคงมาบังคับเราไม่ได้ พอฟังแบบนี้เราเองอยากแต่งงานขึ้นมาเลยค่ะ
แต่ต้องรอเวลาที่เหมาะสมกว่านี้
ยังไงก็อยากขอความคิดเห็นจากคนอื่นๆนะคะ จะด่าเรา ติเรายังไงก็ได้ค่ะ
อยากน้อยๆ เราได้ระบายเราเองก็สบายใจขึ้นค่ะ ขอบคุณพื้นที่นะคะ ยิ้ม
[กระทู้ระบาย] มุมมองของลูกที่โดนพ่อแม่วางกรอบให้เดินตามเท่านั้น!
เจ้าของกระทู้เป็นลูกคนสุดท้อง พี่น้องทำงานหมดแล้วค่ะ เกิดในครอบครัวที่พ่อแม่รับราชการทั้งคู่
ขอแทนตัวเองว่า เรา นะคะ
เราเรียนจบแล้วค่ะ พึ่งจบหมาดๆ ใจจริงอยากทำงานเอกชนเพราะตรงสายงานมากกว่า
อยากดูแลตัวเองแล้วด้วย อยากลองอะไรที่ท้าทายตัวเอง
แต่พ่อแม่ไม่ยอมค่ะ บอกว่าเห็นว่างๆ ก็ให้ไปเรียนป.โท ตอนนี้เลยได้เรียนป.โท ที่มหาลัยในกรุงเทพค่ะ
แต่รู้สึกชีวิตไม่มีความสุขเลยค่ะ ยังไงดี ก็เหมือนโดนบังคับค่ะ จริงๆ แล้วอยากทำงานมากกว่า
แต่พอพูดไป ยกเหตุผลบลาๆ ทางนู่นเขาก็หาว่าเถียงค่ะ เราคุยกับเขาทุกครั้งๆ เขาไม่เคยฟังค่ะ
หาว่าเราโง่ งี่เง่าที่คิดแบบนั้น ไม่รู้จักโต
เขาอยากให้รับราชการค่ะ ถามว่าดีไหม คงไม่มีใครว่าไม่ดีหรอกเนอะ
แต่มันไม่ใช่ชีวิตเราเลยค่ะ เหมือนเราเห็นหุ่นที่เขาชักรอกไปๆ มาๆ ตามใจของพ่อแม่ที่ต้องการ
เรามีความสุขไหม ไม่ค่ะ เราเหนื่อย เราเบื่อ เหมือนชีวิตไม่ใช่ของเราเลย
รู้สึกแอบโชคดีอยู่บ้านที่ได้อยู่ไกลบ้าน จริงๆไม่ควรรู้สึกแบบนี้เลยใช่ไหมคะ
แต่เรารู้สึกอิสระมากๆ เรารู้สึกดีมากที่ได้ไกลจากคนที่บ้าน
ไม่โดนบ่น ไม่โดนว่า ไม่โดนเปรียบเทียบกับลูกของคนอื่น เรื่องเปรียบเทียบเราโดนมาตลอดตั้งแต่เด็กจนโตค่ะ
แต่เราไม่เคยเกเรนะคะ
เรียนกลางๆค่อนไปทางดี ไม่นอกลู่นอกทาง ตั้งใจเรียนเสมอ แต่มันไม่เคยพอกับความต้องการของเขาเลยค่ะ มันต้องมากกว่านี้สิ
เยอะกว่านี้ ทำไมลูกคนอื่นทำได้ ทำไมแกทำไม่ได้ เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ประถมจนเราเรียนจบค่ะ
เราอยากเป็นกระบอกเสียงเล็กๆ ของลูกที่โดนพ่อแม่บังคับอยู่ เราอยากให้พ่อแม่คนอื่นๆ ที่ได้อ่านเรื่องเราเอาไปคิดว่าอย่าทำกับลูกเลยค่ะ
ถ้าคุณอยากให้ลูกมีความสุข ก็ควรเข้าใจลูกและให้ลูกลองทำค่ะ ผิดพลาดยังไงยังมีคุณคอยรับ ปรับแก้กันได้ เขาจะโตขึ้นได้ด้วยตัวเขาเอง
เราไม่อยากให้คนอื่นๆ ต้องมารู้สึกกับเราแบบนี้ เหมือนชีวิตไม่ใช่ของตนเอง แต่เป็นหุ่นยนต์ไม่มีจิตใจ มันรู้สึกแย่มากนะคะ
ส่วนเราคงทำหน้าที่ลูกต่อไปให้ดีที่สุดค่ะ ต่อให้ตอนนี้เป็นสิ่งที่เราไม่เคยต้องการสักนิดก็ขอให้สมความตั้งใจของเขาจนกว่าจะหมดอายุเขาค่ะ
ถึงตอนนั้น ชีวิตคงเป็นของเราสักทีนึงมั้งคะ
แต่หากว่าเราเเต่งงานแล้ว เราก็เหมือนคนอื่น เขาคงมาบังคับเราไม่ได้ พอฟังแบบนี้เราเองอยากแต่งงานขึ้นมาเลยค่ะ
แต่ต้องรอเวลาที่เหมาะสมกว่านี้
ยังไงก็อยากขอความคิดเห็นจากคนอื่นๆนะคะ จะด่าเรา ติเรายังไงก็ได้ค่ะ
อยากน้อยๆ เราได้ระบายเราเองก็สบายใจขึ้นค่ะ ขอบคุณพื้นที่นะคะ ยิ้ม