ช่วงนี้ผมรู้สึกหน่วงและหนักตรงกลางอกแล้วไม่อยากคุยกับใครเลยครับแต่เหงามากพอลองคุยกับคนอื่นแล้วรู้สึกไม่มีเอเนอร์จี้เลย ผมรู้สึกเบื่อๆ เหงา บางทีก็ซึม

เวลาเราไปดูอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับอดีตมันจะมีความรู้สึกหน่วงๆที่ใจตลอด สงสัยกับตัวเองว่าทั้งๆในบ้างเรื่องไม่มีอะไรที่ฝังใจแต่พอไปเห็นก็หน่วง มันเหมือนใจหายว่ามันผ่านมานานขนาดนี้แล้วหรออะไรแบบนี้ เรื่องท

คือหนูไม่อยากให้ตัวเองต้องมา นั่งซึม นอนซึม กินข้าวไม่ลงแบบนี้ค่ะพอมีวิธีไหนช่วยฮิลใจตัวเองให้ มีเเรงฮึดสู้กับปัญหาได้มั้งไหมคะตัวหนูเอง พอมีปัญหาก็ปรึกษาใครไม่ค่อยได้เลยชอบเก็บมาคิดมากจนจม อยู่กับปัญ

คือเราไม่ชอบการอยู่ห้องคนเดียวเฉยๆต้องหาไรออกไปหาเพื่อน หรือไปทำอะไรข้างนอกให้มันไม่รู้สึกเหงา เพราะทุกครั้งที่หยุดอยู่บ้านคนเดียวจะรู้สึกเหงามากไม่ชอบอยู่กับตัวเองรู้สึกเปลี่ยวเหงาเบื่อแต่พอโตขึ้นทำง

คือเราเป็นคนขี้เบื่อมาก ตอนนี้เรารู้สึกเบื่อๆ มันหน่วงๆ มันอธิบายไม่ถูกค่ะ ทั้งๆที่ก็ไม่มีเรื่องอะไรเข้ามาในชีวิตนะคะ ช่วงนี้เราเป็นบ่อยมากเลย อธิบายไม่ถูก มันเบื่อ+หน่วง+เหนื่อย มันแบบอยากร้องไห้ แต่

รู้สึกเบื่อทุกอย่างในโลกเบื่อทุกอย่างในชีวิต อยากตายบ่อยมากเกือบทุกวันเลยก็ว่าได้ หรือไม่ต้องตายแต่แค่หายไปจากโลกนี้ก็ได้ แต่ไม่เคยคิดจะลงมือทำนะคะ แค่คิดเฉยๆแต่ก็คิดบ่อยมากๆ บางทีก็คิดตอนขี่รถมอไซค

"คราวนี้... มาพูดกันถึงเรื่องจิต กับใจ ให้เข้าใจกันก่อน จึงค่อยพูดกันถึงเรื่องกิเลส อันเกิดจากจิตต่อไป จิต คือ... ผู้คิด  ผู้นึก  ผู้ปรุง  สังขาร

คือเราเบื่อทุกอย่างในชีวิตเลยเบื่อที่จะกินข้าวอาบน้ำใช้ชีวิตวนลูปไปแบบนี้เราไม่มีความสุขเลยเราเหนื่อยรู้สึกเราตัวเองเป็นตัวปัญหาเป็นภาระบ้างครั้งอยู่ดีๆก็ร้องไห้เราโคตรรู้สึกไม่อยากอยู่แล้วมากๆเลยตอนก