ได้ยินเสียง กึ๊กๆ กึ๊กๆ ที่ประตู แกร๊ก เสียงไขกุญแจ แล้วบิดลูกบิด เปิดประตูออก
“ ไงที่รัก รอนานไหม ยังไม่นอนอีกเหรอ “ เสียงเจื้อยแจ้ว อารมณ์ดี ทักทาย
“ อ้าวเป็นอะไรไป ได้นอนบ้างหรือยังเนี่ย หน้าซีดเชียว นอนพักบ้างก็ได้ ไม่สบายแล้วจะลำบากนะ “


ตอนนี้ เรารู้สึกอึดอัดจัง ขยับแขน จะอ้าปาก เพื่อจะ ตอบอะไรเธอไม่ได้เลย น้ำตามันเริ่มไหล เมื่อเธอเข้ามาหาใกล้ๆเรา
“เฮ้ยทำไม ตัวเย็น แขนเย็นอย่างนี้ ณุ ณุ ณุ เป็นไรไป “ เธอ เรียกและเขย่าตัวเราแรงๆ ด้วยความเป็นห่วง
“ ณุ ณุ ร้องไห้ทำไม ทำไม ไม่พูดกับเรา ทำไมนั่งตัวแข็งตัวเย็นอย่างนี้ “

ดูเธอลนลาน วิ่งไปทั่วห้อง เหมือนคนทำอะไร ไม่ถูก พยายามที่จะหาทางช่วยเหลือเรา เธอวิ่งไปคว้ามือถือจะ โทรหา คนอื่นเพื่อขอความช่วยเหลือ แบตเตอรี่เจ้ากรรม ก็ดันมาหมดซะอีก

“ ทำไงดี ทำไงดี ณุ อย่าเป็นไร นะ เดียว นิดจะไป หาคนมาช่วย ณุนะ รอเดี๋ยว “ เธอพูดเสร็จ ก็รีบวิ่งออกจากห้องไปเพื่อ ไปขอความช่วยเหลือ จากคนอื่น

หลังจากเธอ ออกไปไม่นานนัก เราเริ่มขยับตัวได้แล้ว หายใจแรงมาก หัวใจเต้นระส่ำ พยายามผลักตัวเองให้ลุกขึ้น
เรารีบคว้ากุญแจรถ แล้ววิ่งออกไป จากห้องอย่างรวดเร็ว

ใจเรายังเต้นเหมือนมันจะระเบิดซะให้ได้
ยังไง เราต้องขับรถ ออกไปจากที่นี้ก่อน
“ กูไม่น่ามาอยู่ที่นี่เลย กูไม่น่ามาอยู่ที่นี้เลย “ เราได้แต่รำพึงรำพันกับตัวเอง

ภาพของหญิงสาวไม่มีหัว ที่เดินเข้ามาในห้อง เมื่อกี้นี้ มันยังติดตา ติดในหัวเรา ไม่หายไปซะที


“ อะน่ะ ยังไง กูก็รอดแล้ว แ-๊ง น่ากลัว -ิบหาย  “ เราได้แต่ปลอบใจตัวเอง อารมณ์เริ่มหายกดดันละ
“ คืนนี้ ไปนอนที่ไหน ดีวะกู “ เปิดเพลงเพราะๆ ฟังดีกว่า เรา

เราได้แต่ ขับรถไปเรื่อยๆ บน ถนน อันแสนเงียบ และไร้ผู้คน รถรา


“ ณุ ณุจะไปไหน “ เสียงที่คุ้นหู ดังมาจากที่นั้งด้านหลัง

จบ


ปล.หัดแต่ง เรื่องสั้น เรื่องแรกครับ ภาษาอาจจะไม่ถูกต้อง ทุกท่าน โปรดชี้แนะด้วยนะครับ