สวัสดีวันนี้เรามีเรื่องจะมาเล่าให้ฟัง เป็นเรื่องราวของความรักระหว่างเรากับเพื่อน..(อ่านผ่านไปเฉยๆก็ได้) เรื่องก็ประมาณว่าชอบเพื่อนสนิท แล้ววันหนึ่งได้สารภาพไป อะไรประมาณนี้แหละ ซึ่งบทความต่อไปนี้ เราดึงมาจากกระทู้ที่เราเคยตั้งไว้ก่อนหน้านี้ อาจจะเป็นความซ้ำกันไปมาเนอะ และวันนี้เราเลยอยากเอามาแชร์เพื่อนๆได้อ่านกัน เรามีบทสรุปมาด้วย ถึงจะเป็นเวลาสั้นๆ แต่เราก็ตัดสินใจแล้ว .. เราโอเค ขอบคุณ เพื่อนๆที่เข้ามาอ่านด้วยนะ ส่วนเพื่อนคนไหนมีความคิดเห็นอยากจะเล่าสู่กันฟัง อยากจะระบาย หรือใครมีประสบการณ์แบบไหนกันบ้าง ลองแบ่งปันกันดูนะ

บทความจากกระทู้ : นี่คือความรัก ความหลง เหงา หรือเราแค่ผูกพันธ์ ???
เรารู้จักกับเพื่อนมา 3 ปี สนิทกันมาก ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ ทำงานอยู่ด้วยกันตลอด คุยกันทุกวัน ปรึกษากันบ้าง บางเรื่องเพราะเขาเองก็เป็นคนคิดมาก เราเองก็คิดมากเช่นกัน มีหลายๆเรื่องที่คุยกัน ความเห็นไม่ตรงกัน ก็ชอบทะเลาะแล้ว งอลกัน โกรธกัน แปบเดียวก็ดีกัน แค่คนใดคนหนึ่งเริ่มชวนคุย แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเรามันมักจะมีอะไรมากั้นไว้ ทุกครั้งที่เราคิดจะล้ำเส้น มันก็เหมือนจะมีอะไรบางอย่างมากระชากกลับอย่างแรง (เอื้อ แรงมาก เจ็บด้วย) เราต่างคน ต่างมีคนของหัวใจนะ แต่บางครั้งที่เราอยู่กับแฟน เราก็มักจะคิดถึงเขาอยู่บ่อยๆ จนเราเลิกกับแฟน ก็มีเขาและเพื่อนๆอยู่ข้างๆ ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร ก็แค่รู้สึกดี และโชคดีที่มีเพื่อนอย่างเขา แต่ไปๆมาๆ นับวันความรู้สึกยิ่งทวีคูณ ยิ่งห่างกัน ยิ่งคิดถึง อยากคุย อยากเจอ จู้จี้ ขี้บ่น ขี้หึง นานาสารพัด ทำไปโดยไม่รู้ตัวเอง พอเริ่มรู้สึกตัวมันก็ถอนใจไม่ขึ้นแล้ว
นี่เรารักเพื่อนสนิทเราจริงๆ หรือแค่เหงาที่เราไม่มีใคร หรือหลงเพราะเขาใจดีและอบอุ่น หรือแค่เราผูกพันธ์กันแน่ ??


บทความจากกระทู้ : ใครเคยแอบรักเพื่อนสนิท แล้วสารภาพรักไปแล้วบ้าง ??
เรากับเพื่อนรู้จักกันมาสามปี สนิทกันมาก คุยกันตลอด เรียน ทำงาน ด้วยกัน แล้วก็พึ่งรู้ใจว่าชอบ แต่ไม่แน่ใจว่ามันเป็นความรัก ชอบ ผูกพันธ์ หรือแค่หลงไหล แต่ก็รู้ตัวนะว่าไม่ได้คิดแค่เพื่อนแน่ๆ ก็เลยตัดสินใจสารภาพทุกอย่างที่คิด ที่รู้สึกออกไป เพื่อนสนิทเขาก็รับฟัง รับรู้ทุกอย่าง แล้วก็ตอบแค่ว่า "ความรักของเราจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงไป เราจะเป็นเพื่อกันตลอดไป" แล้วหลังจากนั้นคือเราก็ค่อนข้างที่จะคิดมากนะ กลัวเพื่อนอึดอัด แต่ไม่ได้แสดงออกอะไร ก็ทำตัวปกติ แต่เรารู้สึกว่าเพื่อนเปลี่ยนไป ไม่ใช่ตีตัวออกห่างนะ เขาแสดงอาการเป็นห่วง ถามไถ่ตลอด ใส่ใจเรามากขึ้น โกรธแบบไม่มีเหตุผล (เราผิดไรหว่า) ต่างจากตอนที่เป็นเพื่อนกันมากที่คุยกันเฉพาะเรื่องที่จะคุย เราสนใจเขาตลอดไงก็เลยรู้ว่าเขาทำอะไร คิดยังไง รู้แม้กระทั่งความรู้สึกของเขาที่แสดงออกมา ท่าทาง สีหน้า แม้จะกลบเกลือนแต่เราก็ยังจับได้อะ จนเจ้าตัวบ่นว่าเราเป็นหมอเดา (สัมผัสได้เฉพาะเรื่อง) เหมือนตอนนี้เขาสนใจเราอะเนาะ (เพ้อๆ) หรือเราแค่คิดไปเอง แต่รวมๆแล้ว ดีมาก ไม่ได้น้อย หรือมากไป ไม่ใช่แฟน แต่เป็นแค่เพื่อนสนิท แบบนี้กำลังพอดี แต่ก็แอบเจ็บนิดๆที่หลังจากสารภาพออกไป เขามักจะเล่าเรื่องส่วนตัว (กับคนอื่น) ให้ฟังอยู่เสมอๆ.... เลยอยากรู้ว่ามีเพื่อนๆคนไหนบ้างที่เคยสารภาพรักออกไป แล้วเขาเข้าใจ แต่ไม่ได้ชอบ ทำทุกอย่างปกติ หรือเป็นแบบไหนบ้าง อยากให้เล่าให้ฟังหน่อยค่ะ


บทความที่แสดงความคิดเห็นจากกระทู้ของหมายเลขสมาชิกหนึ่ง : แอบรักเพื่อนสนิท ควรทำยังไงดี? บอกเขาไปหรือไม่บอกดี?
เราก็เป็นคล้ายๆแบบนี้เหมือนกันรู้จักกันตอนปี 1 เข้าคลาสเชียร์ รับน้อง เจอกันก็ทักทายปกติ เปิดเทอมมาก็เรียนด้วยกัน (เราเรียนเอกพัฒนาชุมชน) แต่เราก็อยู่คนละกลุ่ม จึงไม่สนิทกันมาก พอได้มาทำงาน ได้ลงชุมชน ได้ลงเก็บข้อมูลวิจัย งานหนัก งานยากทั้งนั้นเลย เราอยู่ข้างๆกันมาตลอด ทั้งเรื่องดีใจ เสียใจ เศร้า เมา ก็อยู่ด้วยกันตลอด กอดคอกันร้องไห้ ทำตัวผีบ้า ผีบอ ก็ทำด้วยกัน ผ่านอะไรมาเยอะมาก ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรเหมือนกัน อยู่ๆกันไป ดีใจละที่มีเพื่อนตาย แต่มีช่วงหนึ่งได้โอกาสเข้าอบรมฝึกกระบวนการทางจิต ไรงี้ "ฝึกจิตเพื่อเข้าใจจิต เรียนรู้จิตเพื่อเข้าถึงใจ" จากนั้นเราก็มองเขาด้วยใจมาตลอด รับรู้ทุกอย่าง เจ็บเหมือนกัน อาการเริ่มมาละ หึงอะไรขนาดนั้น นั่นแฟนเขา 55 (เรื่องของตัวเขาหายไปใช่ไหม) ของเรา เราทะเลาะกันเว้ย เรื่องเพื่อนอีกคน เขาเดินหนีเลย เราก็ไม่ง้อด้วย เพราะรู้สึกว่าโตๆกันแล้ว จะงอลอะไรน่าจะแยกแยะงาน กับส่วนตัว ไม่คุยกัน 7 วัน เราเริ่มรนละ ก็ยังไม่รู้ใจตัวเองอยู่ดีนะ อีก 3 วัน ไปลงพื้นที่กลับมา ตัดสินใจ เออๆ ทักไปก่อนก็ได้ ก็คุยกันแบบมีเหตุผลนั้นละ ไม่สำคัญที่ใครจะขอโทษใครก่อน ไม่สนละเสียฟง เสียฟรอม ขอโทษไปก่อน ละหลังจากนั้นก็กลับมาสนิทกันอีกครั้ง นี้แร่ะ พอหลังจากไปออกค่ายมา ทุกอย่างชัดเจนเว้ย ชัดดเจนตอนที่ไอ่เพื่อนอีกคนมาสารภาพรักนี้แร่ะ (เรื่องนี้เขาไม่รู้นะ) เออนั้นแร่ะ ก็เลยรู้สึกว่า บอกตอนไหนก็คงจะเหมือนๆกันนั้นแร่ะ ยังไงเราก็คบกันไม่ได้อยู่แล้ว (เรามีคู่หมั่นแล้ว มีแค่เพื่อนกลุ่มสนิทที่รู้)
แล้วจุดพีค ของเรื่องทั้งหมด อยู่ตรงนี้แร่ะเว้ย คือ เราโทรเลย โทรไปถาม "เออแกอยู่ไหน มาเจอกันหน่อยที่คณะ" ที่คณะเว้ย คนซึ่งไม่น้อยนะ นั้นแร่ะ ก็มาเจอกัน เขาก็เหมือนเดิม น้ำเปล่า กล้วยทอด แต่เรากินไม่ลงไง นั่งมองหน้ากันนานมาก จนเขาจะลุกหนี ก็เรากลัวนี้หว่า ถ้าบอกไปมันจะเปลี่ยนไปไหม เรากลัวว่าจะไม่ได้เจอเขาอีก เรากลัวต่างๆนานา แต่ก็เอาวะ ถ้าไม่บอกอกอิเบิ้ลแตกตายแน่นอน ก็เลย ตัดสินใจบอกไปทุกๆสิ่ง ทุกๆอย่าง ทุกๆความรู้สึก ทั้งรู้ตัว ไม่รู้ตัว เพลอบ้าง ตั้งใจบ้าง เขาตอบกลับมา ทำเราอึ้งมาก น้ำตาไหลเลยแร่ะ เขาบอกกับเรา (ทำหน้าจริงจัง และเครียดมาก) เขาบอกว่า "ฉันรู้แล้ว แต่รักของเราจะไม่เปลี่ยนแปลง เราจะยังเป็นเพื่อกันตลอดไป" คือคำนี้ เจ็บกว่าการถูกปฏิเสธอีกนะ คำว่าเพื่อนนี่ละ เจ็บมาก ตอนนั้นก็จบการสนทนาด้วย เพื่อนอีกคนมาชวนไปทานข้าว เราก็เลยขอแยกตัวออกมา แล้วหลังจากวันนั้น เราก็คุยกันปกตินะ เราก็บอกทางแชทบ้าง คอลบ้าง "เออ ฉันรักแกนะ, คิดถึงหวะ, บอกแบบนี้จะอึดอัดปะ" เขาก็เหมือนแบบ "บอกมาเลย ไม่อึดอัดหรอก" .. เฮ้ย คือแบบคนแบบนี้ แล้วเราก็รู้สึกว่าเขาจะใส่ใจเรามากขึ้นนะ เราคิดเองว่าเขาคงไม่อยากให้เราเสียใจไปมากกว่านี้ แล้วก็คงอยากให้ตัดใจด้วย เล่นเน้น คำว่าเพื่อนขนาดนั้น นี้แระ ตอนนี้ก็กำลังเจอสถานการณ์แบบนี้อยู่ วันนี้เมื่อเช้าปกติเราจะทักไปบอกมอนิ่งก่อน ตอน 6 โมงเช้า เวลาเดิม   แต่เราตื่นสาย ปวดตัวเพราะไปว่ายน้ำมา เขาเลยทักมาถามว่า"อยู่ไหน" ประมาณว่าเห็นไม่ทักมานึกว่าเป็นอะไร เราก็ตอบแบบหยอดๆว่า "เป็นห่วงอะดิ รักฉันอะดิ" แต่เขาก็ส่งสติกเมินมา เราก็เลยบอกว่า "อย่าไปเขิน" เขาเลยตอบส่งๆว่า "เขินอะไร มันตันหมดแล้ว" เราก็อ่านแต่ไม่ได้ตอบ  ... ก็นะ แล้วตอนที่เราจะไปว่าpน้ำ ปกติเรากลัวน้ำนะ แค่เครียดก็เลยไป เขาไปจ้า แบบไปยกเวท เล่นกล้าม ฟิตเนตแถวมอ เยอะมาก ทำไมต้องที่เดียวกัน ไรงี้
... เหมือนตอนนี้กำลังทำใจนะ พยายามรักษาระยะห่าง อีกไม่กี่ปีเราก็จะแต่งงานเว้ย (ตอนนี้เรียน ปี 3)เราไม่อยากทำให้เขาเสียใจอะ แต่ก็ไม่น่าจะบอกรักเลย 555 ..
นี้เป็นประสบการณ์ตรง ที่เรากำลังเผชิญ อยู่ในขณะนี้ สดๆร้อน ถ้าเป็นเพื่อนกันจริงๆ สารภาพออกไปคงไม่เป็นไรหรอก แต่ถ้าไม่มั่นใจก็อย่าพึ่งเลยนะ ถึงจะเรียนจบ แต่เราก็ยังติดต่อกันได้เหมือนเดิมนิ เนาะ

เรื่องจะยาวๆแล้วเนื้อความก็จะซ้ำกันเนาะ ก็เล่นเล่าเรื่องเดียวกันทั้งเรื่องแบบนี้ 555 ก็จะมาสรุปหลังจากเหตุการณ์นั้น คือเราเป็นเพื่อนกันปกติอย่างที่บอกนั่นแหละ อาจจะแปลกๆนิดหน่อย เราเองนี้แหละ ยังงงกับตัวเองว่าไหนบอกอยากเป็นแค่เพื่อน แต่ที่ทำมันพยายามทำให้เขาโกรธ ทำให้เป็นห่วง ทำให้เขาหึงชัดๆ ต้องการอะไรวะ ถามตัวเอง แต่เขาก็เป็นห่วงนะ เป็นห่วงจริงๆ ก็เป็นห่วงแบบเพื่อนไง 55 รู้ทั้งรู้คำตอบของการกระทำอยู่แล้ว แต่ก็ยังพยายาม เราเป็นคนบอกเขาเองว่าจะเป็นแค่เพื่อน อยากเป็นแค่เพื่อนจริงๆไม่เป็นอย่างอื่น บอกเอง แต่ทำไม่ได้ไง 55 แล้วเขาก็แบบ เออ เพื่อนกัน .. ทำตัวทุกอย่างเพื่อนหมด เขาอะปกติ แต่เรานี่ดิ เริ่มไม่โอเค อะไรคือหยอกน้องต่อหน้าเรา แล้วเราหึงอะ นั่นน้องนะเว่ย เขาจะสนิทกันก็จะเป็นไร ไม่เกี่ยวกะเราปะ แต่ทำไมเราโกรธอา นั่นสิ 55 ก็ประมาณนั่น เราเองทั้งที่อยู่กับแฟน (คนที่เป็นคู่หมั่น) ก็ยังคิดถึงเพื่อนเฉย รู้สึกทรยศ เลว มากๆ พอรู้ตัวไง ก็เลยดึงตัวเองกลับมาอยู่กับแฟน เราไม่ทัก ไม่คุยกับเพื่อนเลย 3 วัน (ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ไม่มีเรียน) เปิดมาวันจันทร์ สักตอน 4 ทุ่ม คือเราอยู่กะแฟนไง ก็ปิดเนต ตั้งใจจะอยู่กะแฟนเลย พอเช้ามาเปิดดูข้อความเขาถามว่า นอนหรือยัง ถ้ายังโทรมาหน่อย ไรงี้ ไอเราก็นึกสนุก อยากแกล้งก็เลย ตอบไปว่า ทำไมหรอ เป็นอะไรวะ กลัวฉันหายอะดิ ไม่ทิ้งไปไหนหรอกนา … จนเท่าทุกวันนี้มันยังไม่ตอบแชทนั่นเลย แค่อ่าน แล้วก็ผ่านไป เรียนด้วยกันก็ไม่ทักกัน แล้วอีกไม่กี่เดือนทางหลักสูตรจะมีงาน เขาก็เรียกเราไปคุยงานแร่ะ งานก็มีแต่งานจริงๆ นั่นแร่ะ เราก็เลยตัดสินใจว่า เอาวะ เพื่อนก็คือเพื่อน อย่างน้อยก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ รักที่ให้ไป ก็ยังคงอยู่ปล่อยให้มันเป็นสิ่งที่สวยงามแก่กันและกันต่อไป ไม่เป็นไรถ้าต่อจากนี้จะสนิทกันน้อยลง ก็ยังดีกว่าเลิกคบกันละวะ
    สรุป เรากลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือฉันรักแก