เมื่อสัก 20-30 ปีก่อนผมยอมรับว่าเป็นคนโมโหง่าย...
เพราะเวลาลูกน้องทำอะไรไม่ถูกใจจะรู้สึกโมโหไม่พอใจขึ้นมาเลย...
ยิ่งเรื่องง่ายๆที่เราคิดว่าทำได้ไม่ยากแต่ลูกน้องก็ทำผิด..ยิ่งรู้สึกโมโหให้ลูกน้อง...
จนกระทั่งวันหนึ่งได้อ่านหนังสือหลวงปู่ชา(จำชื่อไม่ได้)...
ท่านสอนว่า การสอนคนก็เหมือนเราปลูกต้นไม้...
เรามีหน้าที่พรวนดินรดน้ำใส่ปุ๋ย..ก็ให้เราตั้งใจทำ...
ส่วนต้นไม้จะให้ผลเร็วช้าหรือรสหวานหรือเปรี้ยวนั้นเป็นเรื่องต้นไม้...
เราเองไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้...
คำสอนนี้ทำให้ผมได้สติ..เลิกคาดหวังจากลูกน้องว่าต้องได้ดีตามที่ผมคิด..
รู้สึกว่าทำให้ตนเองผ่อนคลายได้มาก..ไม่เครียดไม่โมโหง่ายเหมือนแต่ก่อน...
เลยเอามาแบ่งปันเพื่อนๆครับ...
อยากเอามาแบ่งปันให้คนขี้โมโหเอาไปลองใช้ดู...555