365 วัน ในหนึ่งปี มีความทุกข์ประมาณ 360 วัน ยิ้มได้ 5 วัน
เกลียดตัวเองที่มีสำนึก เกลียดตัวเองที่สงสารคนอื่นมากกว่า
เค้าทำร้ายจิตใจครั้งแล้วครั้งเล่า ทำไมล่ะ ทำไมถึงไม่จากเราไป
คำตอบนั้นรู้ดี แต่ไม่อยากยอมรับ
ถามตัวคุณเองบ้างไหม อายุจะห้าสิบแล้ว ทำไมไม่มีอะไรเลย มีแต่หนี้สิน
เรา จากที่มีทุกอย่าง มีทั้งการศึกษา หน้าที่การงาน เงิน ทำไมไม่เหลืออะไรเลย
ไม่เหลือแม้แต่ศักดิ์ศรี
เหตุใด ถึงคิดถึงคนอื่น แต่ถ้าคิดถึงจริง ทำไมถึงไม่ทิ้งเราไป (เหตุผลรู้อยู่แก่ใจ เพราะเค้าไม่เอาคุณ ทั้งๆที่คุณพยายาม เราคือที่รอเวลา)
ทำอะไร เคยนึกถึงใจเรา คนที่แม้จะหมดทุกสิ่ง ยอมลำบาก อดๆอยากๆ ก็ยังคงอยู่ข้างๆ
คนที่คุณทำร้ายครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ก็ไม่เคยทิ้งคุณไปไหน แม้จะมีทางเลือกเข้ามาก็ตาม
เกลียดตัวเองที่ขี้สงสาร เกลียดตัวเองที่ใจอ่อน เกลียดตัวเองที่เาแต่ยอม เกลียดตัวเองที่รับเป็นคนผิด
เค้าคงได้ใจ ความรักที่เราให้เค้า มันซื้อหัวใจเค้าไม่ได้จริงๆ
วันนี้ยอมทิ้งศักดิ์ศรี เพราะเค้ารักเมียเก่าเค้ามาก (แต่ทำไมถึงนอกใจมาหาเรา ทำไมมาหลอกลวงกัน)
เธอ ...ผัวใหม่ตบตีเธอ เธอเลิกกับเค้าไหม แฟนเรายังรักเธออยู่และรักมาก แฟนเราเปลี่ยนแปลงตัวเองแล้ว
เธอก็ยังรักเค้าใช่ไหม่ถึงยังยิดต่อกันอยู่...เราไม่ได้เอามาคืน แต่เรารักเค้า อยากเห็นเค้ามีความสุข อยู่กับคนที่เค้ารัก
เธอเองก็รู้เหตุผลว่าทำไมเค้าถึงมีเรา (เพราะเธอกับเค้า ตั้งใจให้เค้ามาหลอกเอาเงินเราไง เธอจำได้ไหม วันที่เราถามเธอแต่เธอบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน จนเราก็เชื่อจริงๆว่าเค้าโสด)
เรานอนข้างกันทุกวัน ใจเราเป็นของเค้า แต่ใจเค้าเราไม่รู้..... เหมือนกับว่าทุกวันนี้ รอส่งเค้าขึ้นฝั่ง แม้จะถูกทำร้ายจิตใจแค่ไหน ก็ยังอยากเห็นเค้ามีความสุข
คุณ ... สงสารเค้าบ้างไหม เดือนๆนึงมีแต่น้ำตา ทำไมคุณไม่ปล่อยมือจากเราล่ะ (เพราะบ้านที่ไม่ต้องเช่า เพราะรถที่ต้องใช้ทำงานใช่ไหม) เรายกให้ เราไม่ไหวแล้ว เราสงสาาตัวเอง ที่จมอยู่กับน้ำตามาหลายปี ไม่เคยได้ซื้ออะไร ยอมอดเพราะกลัวคุณกับลูกไม่มีเงินไปทำงาน กินแต่กาแฟเพื่อให้อิ่ม พยายามเก็บเงินเพื่อใช้หนี้ ทำไมรู้ไหม เราอยากจากไปเสียที ไม่อยากร้องไห้อีกแล้ว แต่ก็ยังห่วง กลัวคุณไม่มีที่อยู่ กลัวลูกไม่มีอนาคต กลัวหมาไม่มีคนเลี้ยง เราอยากเห็นแก่ตัว ทิ้งทุกอย่างไป แม้ลูกจะเป็นแค่ลูกเลี้ยง แต่เราเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กจนวันนี้ เป็นหนุ่มแล้วนะ ทว่าแม่เค้ากำลังจะเข้ามาเอาคืน มาให้ของ มาทำดี ในขณะที่เรามีแต่ความจริงใจที่ให้ (ได้แต่น้อยใจ แต่ก็ทำใจ เลี้ยงได้แค่นี้)
วันนี้ ขอแยกทางโดยหนี้สินทั้งหมด เราขอรับไว้เอง คุณทำท่าคิด มันช่างเจ็บจริงๆ แต่เราว่ามันคือทางที่เที่สุด จะทนอยู่กับเราที่คุณไม่เคยรักทำไม แม้เราจะรักคุณมากแค่ไหน แต่การที่เราตามใจคุณทุกอย่างจนมากเกินไป คงทำให้คุณไม่เห็นค่า เราคือคนสุดท้ายที่คุณมองเห็นเวลาคุณมีความสุข แต่เราเป็นคนแรกที่คุณถามหาเวลาที่คุณมีความทุกข์ คุณล้มมามีเราที่คอยพยุง มีเราที่คอยปลอบ แต่เวลาเรามีความทุกข์ สิ่งเดียวที่เรามี คือ น้ำตา พอได้ไหม เลิกทำร้ายเราได้ไหม เราที่มีแต่ให้ ไม่ขอของตอบแทน แต่ขอแค่ไม่ทำร้ายกันได้ไหม
พรุ่งนี้ คงมีคำตอบจากเธอคนนั้น... หวังว่าคุณคงเข้าใจเรานะ เพราะเรารักคุณมาก จึงยอมปล่อยมือ จึงอยากเห็นคุณมีความสุข เราขอรับทุกอย่างเอาไว้เอง คงดีที่สุด เพราะถ้าคุณเจ็บ เราคงจะสำนึกผิดไปจนคาย เลิกบอกว่ารักได้แล้ว เลิกหลอกตัวเองเสียที เรายังรู้เลยทุกวันนี้คุณอยู่กับเราเพราะอะไร เรามันไม่ดีพอคุณถึงได้รักคนอื่น เวลาสิบสามปีมันโหดร้ายมากนะที่ต้องอยู่กับคนที่เรารัก แต่เค้าไม่ได้รัก คงเป็นโทษที่เชื่อคนง่าย ไว้ใจผู้หญิงด้วยกัน กว่าจะรู้ว่าเค้าตั้งใจมาหลอก ก็ทุ่มรักจนหมดใจ จนตาบอดมองไม่เห็นว่าเค้าสองคนต้องการอะไร สุดท้าย เราก็เป็นฝ่ายให้อภัย โอบอุ้มเสมอ เข้าใจ และเห็นใจตลอด เกลียดตัวเองที่อ่อนแอขึ้สงสาร เค้ามาร้องไห้ช้ำใจก็เชื่อไม่รู้ว่าคือกลลวง ให้เป็นฝ่ายทิ้งก็ทำใจไม่ได้รู้สึกผิด ทำไมต้องเป็นคนที่โง่แบบนี้
ถ้าไม่มีจิตสำนึกก็คงดี จะไม่ไม่รู้สึกผิดหรือเจ็บปวดกับอะไร
ระบาย เกลียดตัวเอง
เกลียดตัวเองที่มีสำนึก เกลียดตัวเองที่สงสารคนอื่นมากกว่า
เค้าทำร้ายจิตใจครั้งแล้วครั้งเล่า ทำไมล่ะ ทำไมถึงไม่จากเราไป
คำตอบนั้นรู้ดี แต่ไม่อยากยอมรับ
ถามตัวคุณเองบ้างไหม อายุจะห้าสิบแล้ว ทำไมไม่มีอะไรเลย มีแต่หนี้สิน
เรา จากที่มีทุกอย่าง มีทั้งการศึกษา หน้าที่การงาน เงิน ทำไมไม่เหลืออะไรเลย
ไม่เหลือแม้แต่ศักดิ์ศรี
เหตุใด ถึงคิดถึงคนอื่น แต่ถ้าคิดถึงจริง ทำไมถึงไม่ทิ้งเราไป (เหตุผลรู้อยู่แก่ใจ เพราะเค้าไม่เอาคุณ ทั้งๆที่คุณพยายาม เราคือที่รอเวลา)
ทำอะไร เคยนึกถึงใจเรา คนที่แม้จะหมดทุกสิ่ง ยอมลำบาก อดๆอยากๆ ก็ยังคงอยู่ข้างๆ
คนที่คุณทำร้ายครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ก็ไม่เคยทิ้งคุณไปไหน แม้จะมีทางเลือกเข้ามาก็ตาม
เกลียดตัวเองที่ขี้สงสาร เกลียดตัวเองที่ใจอ่อน เกลียดตัวเองที่เาแต่ยอม เกลียดตัวเองที่รับเป็นคนผิด
เค้าคงได้ใจ ความรักที่เราให้เค้า มันซื้อหัวใจเค้าไม่ได้จริงๆ
วันนี้ยอมทิ้งศักดิ์ศรี เพราะเค้ารักเมียเก่าเค้ามาก (แต่ทำไมถึงนอกใจมาหาเรา ทำไมมาหลอกลวงกัน)
เธอ ...ผัวใหม่ตบตีเธอ เธอเลิกกับเค้าไหม แฟนเรายังรักเธออยู่และรักมาก แฟนเราเปลี่ยนแปลงตัวเองแล้ว
เธอก็ยังรักเค้าใช่ไหม่ถึงยังยิดต่อกันอยู่...เราไม่ได้เอามาคืน แต่เรารักเค้า อยากเห็นเค้ามีความสุข อยู่กับคนที่เค้ารัก
เธอเองก็รู้เหตุผลว่าทำไมเค้าถึงมีเรา (เพราะเธอกับเค้า ตั้งใจให้เค้ามาหลอกเอาเงินเราไง เธอจำได้ไหม วันที่เราถามเธอแต่เธอบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน จนเราก็เชื่อจริงๆว่าเค้าโสด)
เรานอนข้างกันทุกวัน ใจเราเป็นของเค้า แต่ใจเค้าเราไม่รู้..... เหมือนกับว่าทุกวันนี้ รอส่งเค้าขึ้นฝั่ง แม้จะถูกทำร้ายจิตใจแค่ไหน ก็ยังอยากเห็นเค้ามีความสุข
คุณ ... สงสารเค้าบ้างไหม เดือนๆนึงมีแต่น้ำตา ทำไมคุณไม่ปล่อยมือจากเราล่ะ (เพราะบ้านที่ไม่ต้องเช่า เพราะรถที่ต้องใช้ทำงานใช่ไหม) เรายกให้ เราไม่ไหวแล้ว เราสงสาาตัวเอง ที่จมอยู่กับน้ำตามาหลายปี ไม่เคยได้ซื้ออะไร ยอมอดเพราะกลัวคุณกับลูกไม่มีเงินไปทำงาน กินแต่กาแฟเพื่อให้อิ่ม พยายามเก็บเงินเพื่อใช้หนี้ ทำไมรู้ไหม เราอยากจากไปเสียที ไม่อยากร้องไห้อีกแล้ว แต่ก็ยังห่วง กลัวคุณไม่มีที่อยู่ กลัวลูกไม่มีอนาคต กลัวหมาไม่มีคนเลี้ยง เราอยากเห็นแก่ตัว ทิ้งทุกอย่างไป แม้ลูกจะเป็นแค่ลูกเลี้ยง แต่เราเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กจนวันนี้ เป็นหนุ่มแล้วนะ ทว่าแม่เค้ากำลังจะเข้ามาเอาคืน มาให้ของ มาทำดี ในขณะที่เรามีแต่ความจริงใจที่ให้ (ได้แต่น้อยใจ แต่ก็ทำใจ เลี้ยงได้แค่นี้)
วันนี้ ขอแยกทางโดยหนี้สินทั้งหมด เราขอรับไว้เอง คุณทำท่าคิด มันช่างเจ็บจริงๆ แต่เราว่ามันคือทางที่เที่สุด จะทนอยู่กับเราที่คุณไม่เคยรักทำไม แม้เราจะรักคุณมากแค่ไหน แต่การที่เราตามใจคุณทุกอย่างจนมากเกินไป คงทำให้คุณไม่เห็นค่า เราคือคนสุดท้ายที่คุณมองเห็นเวลาคุณมีความสุข แต่เราเป็นคนแรกที่คุณถามหาเวลาที่คุณมีความทุกข์ คุณล้มมามีเราที่คอยพยุง มีเราที่คอยปลอบ แต่เวลาเรามีความทุกข์ สิ่งเดียวที่เรามี คือ น้ำตา พอได้ไหม เลิกทำร้ายเราได้ไหม เราที่มีแต่ให้ ไม่ขอของตอบแทน แต่ขอแค่ไม่ทำร้ายกันได้ไหม
พรุ่งนี้ คงมีคำตอบจากเธอคนนั้น... หวังว่าคุณคงเข้าใจเรานะ เพราะเรารักคุณมาก จึงยอมปล่อยมือ จึงอยากเห็นคุณมีความสุข เราขอรับทุกอย่างเอาไว้เอง คงดีที่สุด เพราะถ้าคุณเจ็บ เราคงจะสำนึกผิดไปจนคาย เลิกบอกว่ารักได้แล้ว เลิกหลอกตัวเองเสียที เรายังรู้เลยทุกวันนี้คุณอยู่กับเราเพราะอะไร เรามันไม่ดีพอคุณถึงได้รักคนอื่น เวลาสิบสามปีมันโหดร้ายมากนะที่ต้องอยู่กับคนที่เรารัก แต่เค้าไม่ได้รัก คงเป็นโทษที่เชื่อคนง่าย ไว้ใจผู้หญิงด้วยกัน กว่าจะรู้ว่าเค้าตั้งใจมาหลอก ก็ทุ่มรักจนหมดใจ จนตาบอดมองไม่เห็นว่าเค้าสองคนต้องการอะไร สุดท้าย เราก็เป็นฝ่ายให้อภัย โอบอุ้มเสมอ เข้าใจ และเห็นใจตลอด เกลียดตัวเองที่อ่อนแอขึ้สงสาร เค้ามาร้องไห้ช้ำใจก็เชื่อไม่รู้ว่าคือกลลวง ให้เป็นฝ่ายทิ้งก็ทำใจไม่ได้รู้สึกผิด ทำไมต้องเป็นคนที่โง่แบบนี้
ถ้าไม่มีจิตสำนึกก็คงดี จะไม่ไม่รู้สึกผิดหรือเจ็บปวดกับอะไร