เปิดฉากมาที่ Fatgum เตรียมจะปลดปล่อยการโจมตีที่เขาสะสมพลังงานจากการรับหมัดของรัปปะเอาไว้ออกมา!
รัปปะ : เท็นไก!! ปลดม่านพลังเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!
เท็นไก : ไอ้การกระทำที่ไร้ประโยชน์ก่อนหน้านี้นั่น...
เท็นไก : เป้าหมายของการโจมตีสละชีพนั่นคือนี่เองเรอะ?!

แต่ในใจของคิริชิมะที่สติกำลังจะดับลงไปนั้น...
"ผิดแล้วล่ะ"
"ฉันก็แค่กลัว"
"อีกแล้ว"

ย้อนไปเมื่อสมัยอยู่ม.ต้น
คิริชิมะในตอนนั้นก็มีความรู้สึกชื่นชมในฮีโร่และอยากที่จะทำการช่วยเหลือผู้อื่น

ครั้งหนึ่งเขาเห็นนักเรียนสองคนพยายามจะบังคับให้เพื่อนนักเรียนใช้อัตลักษณ์สร้างธนบัตรปลอมขึ้นมา
แต่ก็ไม่ค่อยได้ผลนัก เพราะอัตลักษณ์ของเขายังไม่แข็งแกร่งนัก อีกทั้งเขาก็ไม่เก่งการต่อสู้นักด้วย...

เจ้าพวกเด็กเกไม่อยากเสียเวลากับเขาเลยจะพาคนที่ตัวเองจะรังแกไปที่อื่น

คิริชิมะจะตามไป แต่พวกนั้นกลับไปเจอกับ อาชิโดะ มีนะ ผู้ที่ในอนาคตจะกลายเป็นเพื่อนร่วมชั้นในโรงเรียนยูเอย์กับเขา และด้วยบุคลิกภาพที่มั่นใจในตัวเองและสเน่ห์ดึงดูดที่มี เพียงไม่นานเจ้าหล่อนก็ทำให้พวกนั้นมาร่วมเต้นเบรคเดนซ์กับเจ้าหล่อนซะงั้น(?!)
แล้วต่างฝ่ายต่างก็แยกย้ายกันไปอย่างยิ้มแย้ม(?!)

เพื่อนๆของคิริชิมะวิจารณ์ว่าฮีโร่สมัยนี้แค่สู้เก่งอย่างเดียวมันไม่เพียงพอแล้ว การเอนเตอร์เทนและความนิยมของแฟนๆก็มีความสำคัญ ซึ่งอาชิโดะก็มีคุณสมบัติในด้านนี้อยู่เต็มที่

"พอมาเทียบกับคนอย่างฉัน...ที่มีแค่อัตลักษณ์ร่างแข็ง พูดตามตรงว่าฉันมันออกจะปอนๆเกินไป..."
"ตราบใดที่มีจิตวิญญาณของลูกผู้ชายล่ะก็ ไม่ว่าจะมีอัตลักษณ์แบบไหนก็ไม่สำคัญหรอก!!"
"วิธีเดียวที่ฉันจะทดแทนเรื่องอัตลักษณ์ได้คือการทุ่มเททุกอย่างฝึกฝนร่างกายและพัฒนาจิตวิญญาณลูกผู้ชายของตัวเอง!!"
"อย่างน้อยนั่นก็คือสิ่งที่ฉันคิดน่ะนะ..."
"ฉันก็รู้ว่ามันงี่เง่า แต่ว่า..."
"เมื่อฉันดูคนอย่างอาชิโดะ ฉันก็อดคิดถึงตัวเองไม่ได้..."
"ถ้าฉันมีอัตลักษณ์ที่เจ๋งๆและทรงพลังกว่านี้...ฉันจะมีความมั่นใจในตัวเองมากพอที่จะประกาศว่าฉันตั้งใจจะเข้าเรียนสาขาฮีโร่ที่โรงเรียนยูเอย์หรือเปล่านะ...?"

ตอนนั้นเองเขาเห็นชายร่างยักษ์ที่สวมผ้าคลุมสกปรกคลุมตัว กำลัง "ถามทาง" ไปสำนักงานฮีโร่จากนักเรียนหญิงโรงเรียนเดียวกับเขาอยู่?!
รูปร่างหน้าตาท่าทางของชายร่างใหญ่นั้นบอกได้ชัดว่ามันต้องไม่ได้มาดีแหงๆ แถมมันยังมีพลังมหาศาลขนาดที่แค่เอามือพิงผนังตึกก็ร้าวแล้ว!!
บรรดาผู้คนที่อยู่รอบข้างต่างหวาดกลัวจนไม่กล้าเข้าไปยุ่ง...รวมถึงตัวคิริชิมะเองด้วย

แต่ในตอนนั้นเองอาชิโดะก็โผล่มาขวางหน้าชายร่างยักษ์แล้วบอกทางไปสถานที่ที่มันถามมาให้ ซึ่งเมื่อเจ้านั่นได้ฟังก็บอกขอบใจแล้วจากไปทันที
อาชิโดะและสาวๆต่างก็กลัวจนเข่าอ่อนน้ำตาร่วง แต่ก็ต้องรีบไป เพราะจริงๆแล้วอาชิโดะแค่บอกไปมั่วๆเท่านั้นเอง

แต่ห่างออกไป คิริชิมะกลับรู้สึกละอายอย่างสุดๆ!
"ทำไม...ทำไมฉันถึงก้าวออกไปไม่ได้..."
"ฉันจะทดแทนอะไรด้วยจิตวิญญาณนี่ได้..."
"ในเมื่อจิตวิญญาณของฉันมันก็อ่อนแอเหมือนกัน..."
"ฉันไม่กล้าจะออกไปช่วยคนที่กำลังลำบากด้วยซ้ำ..."
"ฉันมันไม่เป็นลูกผู้ชายเลย"
"ฉันมันไร้ค่า"

คิริชิมะนั่งจิตตกอยู่ในห้องของตัวเอง พร้อมคิดถึงสมัยเด็กๆที่เขาทำหน้าตัวเองเป็นแผลเพราะอัตลักษณ์ของตัวเองที่เพิ่งปรากฎขึ้นมาจนเกลียดอัตลักษณ์ของตัวเองไปพักใหญ่
และนั่นก็คงเป็นเหตุผลที่ทำให้เขารู้สึกชื่นชม Crimson Riot ฮีโร่ที่มีอัตลักษณ์คล้ายคลึงกับเขา ฮีโร่ผู้มีความภูมิใจและยินดีเอาชีวิตตัวเองเข้าเสี่ยง

เขาเครียดจัดจนขว้างหนังสือเข้าใส่ชั้นวางของ แต่สิ่งที่ตกลงมาจากชั้นวางของนั้นกลับเป็นเครื่องฉายโฮโลแกรมที่บันทึกการให้สัมภาษณ์ครั้งหนึ่งของ Crimson Riot
Red Riot กำลังถูกสัมภาษณ์ว่าเขานั้นถูกเรียกว่าเป็นฮีโร่หัวรุนแรงที่สร้างชื่อด้วยการพุ่งเข้าหาสถานการณ์อันตรายอยู่เสมอ เขาไม่กลัวบ้างเลยหรือไง?
Red Riot : คิดว่าฉันเป็นใครกัน?! แน่นอนว่าฉันต้องรู้สึกกลัวอยู่แล้วสิ!!
Red Riot : สีหน้าสุดท้ายบนใบหน้าของคนตาย และความรู้สึกทรมาณที่ไม่สามารถช่วยพวกเขาได้
Red Riot : เพราะว่าฉันได้เจอกับประสบการณ์แบบนั้นมาแล้วนั่นแหละ ฉันถึงได้บุกตะลุยเข้าไปหาอันตรายได้!
Red Riot : มันคือสิ่งที่เราต้องใช้จิตวิญญาณของเราเองในการแบกรับมัน!
Red Riot : และถึงฉันจะใช้คำว่า "ลูกผู้ชาย" แต่มันก็ไม่ได้จำกัดอยู่ที่เพศใดเพศหนึ่ง!
Red Riot : แล้วมันก็ไม่ได้หมายถึงการมีความมั่นใจหรือการไม่รู้จักกลัวด้วย!
Red Riot : ฉันช่วยเหลือผู้คนเพราะฉันคือฮีโร่!
Red Riot : ถ้าเราตัดสินใจมั่นแล้ว เราก็ต้องเอาชีวิตของตัวเองเป็นเดิมพันเพื่อมัน!!
Red Riot : สำหรับฉันแล้ว "จิตวิญญาณลูกผู้ชาย" นั้น คือการมีชีวิตโดยไม่นึกเสียใจภายหลัง!

เมื่อได้ฟังสิ่งที่ Crimson Riot พูดออกมา คิริชิมะก็ตั้งมั่นว่าจะไม่ทำความผิดพลาดซ้ำเดิมอีก

เขาประกาศให้ทุกคนได้รู้ว่าเขาจะเข้าเรียนที่โรงเรียนยูเอย์
เขาไปขอโทษพวกเด็กผู้หญิงที่เป็นเพื่อนกับอาชิโดะที่ไม่ได้เข้าไปช่วยพวกเธอในตอนนั้น

เมื่อพวกเขาเข้าเรียนที่ยูเอย์ คิริชิมะได้เปลี่ยนทรงผมเป็นทรงปัจจุบันเพื่อเป็นการเตือนตัวเองว่าจะไม่ขอนึกเสียใจที่ไม่ได้ลงมือทำอีกแล้ว เขาจะขอบอกลาตัวเขาที่น่าสมเพศในอดีตเสียที!!

แต่อาชิโดะก็ดูออกว่าจริงๆแล้วเขายังคงโทษตัวเองกับเรื่องในอดีตและสร้างแรงกดดันให้กับตัวเองมากจนเกินไป ถ้าหากว่ายังทำหน้าซึมแบบนั้นก็จะบอกว่าลาจากตัวเองในอดีตไม่ได้หรอกนะ

แล้วอาชิโดะก็บอกคิริชิมะว่าถ้าเขาเอาชนะตัวเองได้จริงๆแล้วให้มาบอกเธอด้วยแล้วกัน แล้วเธอจะช่วยป่าวประกาศให้รู้กันทั่วไปเลย!

ตัดกลับมาที่ปัจจุบัน
"แม้แต่ตอนนี้ ความกลัวก็ยังโผล่ขึ้นมาในจิตใจฉันอยู่เสมอ"
"แต่สิ่งที่ฉันกลัวที่สุด..."
"เหนือสิ่งอื่นใดคือความกลัวว่าฉันจะย้อนกลับไปเป็นตัวฉันในตอนนั้น!!"
"ฉันไม่ต้องการจะรู้สึกเสียใจทีหลังแบบนั้นอีกแล้ว!"
"ฉันจะเป็นฮีโร่ ที่สามารถปกป้องผู้คนได้!"

Fatgum : เหตุผลที่พวกแกพ่ายแพ้นั้นมีอยู่อย่างเดียว!! นั่นคือการที่พวกแกดูแคลนหมอนี่!!
Fatgum : ฉันก็เหมือนกัน!!! แต่พวกแกเองก็ด้วย!!
เท็นไก : ม-ม่านพลังที่แข็งและใหญ่ที่สุด!
รัปปะ : ไม่มีประโยชน์หรอก
รัปปะ : ยังไงมันก็คงแหลกกระจุยอยู่ดีนั่นแหละ
Fatgum : จงรับรู้จิตวิญญาณลูกผู้ชาย ของฮีโร่ที่ชื่อว่า "เรดไรออท" ไปซะ!!

ด้วยพลังหมัดอันรุนแรง Fatgum ม่านพลังของเท็นไกจนแตกกระจุยและส่งวายร้ายทั้งสองปลิวกระเด็นไป!!

"ชัยชนะเป็นของพวกเขา ด้วยความกล้าที่จะเสี่ยงชีวิตในสถานการณ์อันตรายของคิริชิมะ!!