สวัสดีครับ ผมชื่อ เอ (นามสมมติ) ผมอายุ 18 ปี ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ชั้น ม.6 ผมได้รู้จักกับผู้ญิงคนหนึ่ง เธอชื่อ บี (นามสมมติ) เธอเพิ่งย้ายเข้ามาเรียนที่ โรงเรียนของผม ตอน ม.5 เทอมสอง
เธอหน้าตา น่ารัก ตัวก็ไม่สูงมาก ผมได้ทำความรู้จักกับเธอ ได้รู้ชื่อได้รู้อะไรกับเธอมานิดหน่อย
เเรกๆ ตอนรู้จักกันใหม่ ผมก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะผมเป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจใคร นอกจากเพื่อนที่สนิทกันจริงๆ เเต่พอได้รู้จักกันไปซักพัก ผมกับเธอได้สนิทกันมากขึ้น เเละนี่เองที่ทำให้ผมรู้สึกดีกับเธอ เเล้วอยู่มาวันหนึ่งเวลาตีสองของวันที่ 16/01/2560 เธอได้ทักเเชทมาหาผมเเละนั่นมันก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมรักเธอ
เราสองคนเริ่มคุยกันเลื่อยๆ คุยกันทุกวัน เราคุยกันทุกวันได้ประมาณ 1 เดือน พอเพื่อนของผมที่อยู่ที่โรงเรียนเก่าของเธอรู้ข่าวว่า ผมคุยกับเธอ เพื่อนของผมก็เล่าเรื่องของเธอให้ฟังว่าเธอเป็นยังไง ซึ่งเรื่องของเธอที่เพื่อนของผมเล่ามา มันเรื่องที่เเย่ เเละไม่ค่อยดี คือ เธอคนนี้เป็นคนเจ้าชู้ เเต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะตอน
นี้ผมรักเธอเเล้ว เเละผมก็ได้คุยกับเธอจนเริ่มเข้าสู่เดือนที่สอง ผมรู้ว่าเธอมีเเฟนอยู่เเล้ว ยอมรับว่าตอนนั้นผมรักเธอเต็มเปาเลย ผมจึงตัดสินใจที่จะหยุดคุยกับเธอ เเต่เธอก็ทักเเชทมาหาผมตลอด ผมจึงตัดสินใจที่จะบอกรักเธอ ซึ่งตอนนั้นไม่ได้คิดถึงผลที่มันจะเกิดขึ้น เเต่เเล้วโชคชะตาเหมือนจะเข้าข้างผม เธอเริ่มทะเลาะกับเเฟนของเธอ เเละนั้นก็ทำให้ผมสนิทกับเธอมากขึ้นเธอเริ่มมีปัญหากับเเฟนมากขึ้นเลื่อยๆ จนต้องเลิกกัน ผมจึงตัดสินใจที่จะจีบเธออย่างจริงจัง โดยการที่เริ่มชวนไปเที่ยว เวลาที่ครูสั่งงานเป็นกลุ่ม ผมก็จะชวนเธออยู่กลุ่มด้วย(ก็ชีวิตเด็ก ม.ปลายตามปกติ)ผมอาสาไปรับไปส่งเธอ ผมพยายามขอคบกับเธอหลายครั้ง เเต่เธอก็ไม่สนใจ เเล้ววันที่เเย่ๆก็มาถึง วันนั้นเป็นหยุดเสาร์อาทิตย์ ซึ่งเข้าสู่ช่วงใกล้สอบปลายภาค เพื่อนๆในห้องนัดกัน ไปเที่ยว เเละผมกับเธอ ซึ่งวันนั้นเป็นวันที่ทำให้เราสองคนเริ่มห่างกัน เธอได้พบผู้ชายคนใหม่ เเละผมก็ต้องกินเเห้วไป เเต่เธอก็ยังคุยกับผมนะ ซึ่งผมไม่มีความสุขเลยตั้งเเต่วันนั้น จนถึงวันปิดเทอม ผมก็ตัดสินใจที่จะไม่คุยกับเธอ ผมไม่ติดต่อกับเธอเลย บล็อคเฟส บล็อกไลน์ บล็อคทุกอย่าง จนวันเปิดเทอม ม.6 ผมก็ไปโรงเรียนตามปกติ ผมได้เจอกับเธออรกครั้ง เธอตรงเข้ามาถามผมว่า "ทำไมติดต่อผมได้ บล็อคเค้าทำไม" ผมก็ขอโทษเธอเเล้วไม่พูดอะไร เเต่ตอนนั้นก็ยังรักอยู่นะ เเต่ไม่รู้จะทำยังไงไม่อยากเจ็บอีก เเต่ด้วยความใจอ่อนผมก็ไดกลับไปคุยกับเธออีกครั้ง เเต่วันเวลาเเละโชคชะตาก็ไม่ได้เข้าข้างผมเลย เธอได้ห่างเหินไปจากผมอีกครั้ง จนทำให้ผมเริ่มที่จะท้อ เเละไม่อยากเจ็บซ้ำไปซ้ำมาอีก ผมจึงถอยห่างออกมา ทั้งๆที่ยังรักวันเวลาผ่านไปจนมาถึงทุกวันนี้เธอกลับความสัมพันธ์ จากที่สนิทกลับผม(มากๆ) กลายเป็นเหมือนคนที่ไม่รู้จักกัน เเต่กลับไปสนิทกับเพื่อนสนิทของผมแทน เเละดูเหมือนว่าเธอจะชอบเพื่อนผมด้วย ตอนนี้ผมสับสนมากว่าจะทำไงต่อดี ผมควรเลือกที่จะปล่อยให้ผู้หญิงที่ผมรัก กับเพื่อนที่ผมรักมากที่สุด ได้สานสัมพันธ์กัน หรือผมจะกลับเข้าไปร่วมวังวนนี้อีกดี เพราะตอนนี้ผมก็ยังรักเธออยู่ (ที่พูดมาทั้งหมดผมกล้าใช้คำว่ารัก เพราะผมรู้สึกว่าผมไม่ได้เเค่ชอบเธอ เเละผมไม่มีความคิดที่จะมีอะไรกับเธอเนี่ถือเป็นความรักรักปล่าวนะ)
ควรทำไงต่อดี
เธอหน้าตา น่ารัก ตัวก็ไม่สูงมาก ผมได้ทำความรู้จักกับเธอ ได้รู้ชื่อได้รู้อะไรกับเธอมานิดหน่อย
เเรกๆ ตอนรู้จักกันใหม่ ผมก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะผมเป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจใคร นอกจากเพื่อนที่สนิทกันจริงๆ เเต่พอได้รู้จักกันไปซักพัก ผมกับเธอได้สนิทกันมากขึ้น เเละนี่เองที่ทำให้ผมรู้สึกดีกับเธอ เเล้วอยู่มาวันหนึ่งเวลาตีสองของวันที่ 16/01/2560 เธอได้ทักเเชทมาหาผมเเละนั่นมันก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมรักเธอ
เราสองคนเริ่มคุยกันเลื่อยๆ คุยกันทุกวัน เราคุยกันทุกวันได้ประมาณ 1 เดือน พอเพื่อนของผมที่อยู่ที่โรงเรียนเก่าของเธอรู้ข่าวว่า ผมคุยกับเธอ เพื่อนของผมก็เล่าเรื่องของเธอให้ฟังว่าเธอเป็นยังไง ซึ่งเรื่องของเธอที่เพื่อนของผมเล่ามา มันเรื่องที่เเย่ เเละไม่ค่อยดี คือ เธอคนนี้เป็นคนเจ้าชู้ เเต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะตอน
นี้ผมรักเธอเเล้ว เเละผมก็ได้คุยกับเธอจนเริ่มเข้าสู่เดือนที่สอง ผมรู้ว่าเธอมีเเฟนอยู่เเล้ว ยอมรับว่าตอนนั้นผมรักเธอเต็มเปาเลย ผมจึงตัดสินใจที่จะหยุดคุยกับเธอ เเต่เธอก็ทักเเชทมาหาผมตลอด ผมจึงตัดสินใจที่จะบอกรักเธอ ซึ่งตอนนั้นไม่ได้คิดถึงผลที่มันจะเกิดขึ้น เเต่เเล้วโชคชะตาเหมือนจะเข้าข้างผม เธอเริ่มทะเลาะกับเเฟนของเธอ เเละนั้นก็ทำให้ผมสนิทกับเธอมากขึ้นเธอเริ่มมีปัญหากับเเฟนมากขึ้นเลื่อยๆ จนต้องเลิกกัน ผมจึงตัดสินใจที่จะจีบเธออย่างจริงจัง โดยการที่เริ่มชวนไปเที่ยว เวลาที่ครูสั่งงานเป็นกลุ่ม ผมก็จะชวนเธออยู่กลุ่มด้วย(ก็ชีวิตเด็ก ม.ปลายตามปกติ)ผมอาสาไปรับไปส่งเธอ ผมพยายามขอคบกับเธอหลายครั้ง เเต่เธอก็ไม่สนใจ เเล้ววันที่เเย่ๆก็มาถึง วันนั้นเป็นหยุดเสาร์อาทิตย์ ซึ่งเข้าสู่ช่วงใกล้สอบปลายภาค เพื่อนๆในห้องนัดกัน ไปเที่ยว เเละผมกับเธอ ซึ่งวันนั้นเป็นวันที่ทำให้เราสองคนเริ่มห่างกัน เธอได้พบผู้ชายคนใหม่ เเละผมก็ต้องกินเเห้วไป เเต่เธอก็ยังคุยกับผมนะ ซึ่งผมไม่มีความสุขเลยตั้งเเต่วันนั้น จนถึงวันปิดเทอม ผมก็ตัดสินใจที่จะไม่คุยกับเธอ ผมไม่ติดต่อกับเธอเลย บล็อคเฟส บล็อกไลน์ บล็อคทุกอย่าง จนวันเปิดเทอม ม.6 ผมก็ไปโรงเรียนตามปกติ ผมได้เจอกับเธออรกครั้ง เธอตรงเข้ามาถามผมว่า "ทำไมติดต่อผมได้ บล็อคเค้าทำไม" ผมก็ขอโทษเธอเเล้วไม่พูดอะไร เเต่ตอนนั้นก็ยังรักอยู่นะ เเต่ไม่รู้จะทำยังไงไม่อยากเจ็บอีก เเต่ด้วยความใจอ่อนผมก็ไดกลับไปคุยกับเธออีกครั้ง เเต่วันเวลาเเละโชคชะตาก็ไม่ได้เข้าข้างผมเลย เธอได้ห่างเหินไปจากผมอีกครั้ง จนทำให้ผมเริ่มที่จะท้อ เเละไม่อยากเจ็บซ้ำไปซ้ำมาอีก ผมจึงถอยห่างออกมา ทั้งๆที่ยังรักวันเวลาผ่านไปจนมาถึงทุกวันนี้เธอกลับความสัมพันธ์ จากที่สนิทกลับผม(มากๆ) กลายเป็นเหมือนคนที่ไม่รู้จักกัน เเต่กลับไปสนิทกับเพื่อนสนิทของผมแทน เเละดูเหมือนว่าเธอจะชอบเพื่อนผมด้วย ตอนนี้ผมสับสนมากว่าจะทำไงต่อดี ผมควรเลือกที่จะปล่อยให้ผู้หญิงที่ผมรัก กับเพื่อนที่ผมรักมากที่สุด ได้สานสัมพันธ์กัน หรือผมจะกลับเข้าไปร่วมวังวนนี้อีกดี เพราะตอนนี้ผมก็ยังรักเธออยู่ (ที่พูดมาทั้งหมดผมกล้าใช้คำว่ารัก เพราะผมรู้สึกว่าผมไม่ได้เเค่ชอบเธอ เเละผมไม่มีความคิดที่จะมีอะไรกับเธอเนี่ถือเป็นความรักรักปล่าวนะ)