ไม่ได้เจอกันนาน สามสี่ปี รู้ตัวอีกที มีลูกแล้วจ้า ก็เลยไปเยี่ยมซักหน่อย
แฟนใหม่แกก็คุ้น ๆ นะตอนแรก
และเราก็นึกออกว่าผู้หญิงคนนี้เคยมาปรากฏตัวในชีวิตเราในฐานะไกด์นำเที่ยวเมื่อประมาณ 10 ปีที่แล้ว
(พ่อกับแม่เราเลิกกันเมื่อประมาณ 14 ปีที่แล้ว)
มิน่าล่ะ หื้ม ไอ้เราก็นึกว่าอยู่คนเดียว เปลี่ยว ๆ เหงา ๆ
แต่เขาก็ดีนะ ชวนเราคุย บอกว่าอยากให้น้องมีพี่
บ่นเรื่องพ่อเราให้ฟังเยอะมาก หลายเรื่องที่เราไม่เคยรู้
เราเรียกแฟนใหม่พ่อว่าน้า น้าแกเป็นคนประหยัดมาก แต่ไม่เท่าพ่อหรอกมั้ง
เป็นคนชอบบ่นชอบสอนตามประสาคนมีความรู้ เห็นว่าเป็นรองผอ.รร.ซักแห่ง

แม่เราก็บ่น โอ้ย 48 ละพึ่งจะมาเอาลูก  ไม่แก่ไปหน่อยเหรอ
เราก็เออ ออ ตามแม่ เออ แก่ละ แทนที่จะเก็บเงินไว้ให้เรากับพี่
ร่างกายก็ไม่ใช่จะดี งานที่ทำก็ใช้แรงงาน  
แฟนแกก็ทำงานเลิกเย็นทุกวัน จะเลี้ยงลูกไหวมั้ย เอาเวลาจากไหน บลา ๆ

แต่วันนี้พอได้มาดูสถานการณ์จริง เราว่าไหว ตามประสาคนแก่เลี้ยงลูก
(ที่จริงเราก็โตมาด้วยน้ำมือตากับยาย)
พ่อแม้จะชอบบ่นปวดแขนปวดขาปวดหลังแต่ก็ยังมีแรงอุ้มน้อง แบกน้องไว้บนไหล่ข้างเดียวได้
เล่นจ๊ะเอ๋ เล่นเป่าท้อง เล่นต่าง ๆ ที่คนเป็นพ่อกับลูกอายุปีครึ่งจะเล่นด้วยกัน
เราก็ว่าน่ารักดีนะ ไม่เคยเห็นโมเมนต์นี้มาก่อนเลย เพราะปกติพ่อเป็นคนเงียบ ๆ เตี้ย ๆ
ที่จริงก็อิจฉาน้องมั้ง 555555 ไม่รู้เราเคยได้เล่นแบบนี้มั้ย จำไม่เห็นได้
กุมีน้องแล้วโว้ย หลังจากที่เป็นน้องเล็กมาตลอดชีวิต
ที่จริงก็เคยมีแหละแต่น้องเราเสียตอนคลอด ก็เลยไม่มีละ
จากนี้คิดว่าจะไปเยี่ยมพ่อบ่อย ๆ อย่างน้อยปีละครั้ง ครั้งละอย่างน้อยสามวัน เพราะน้องชายเราน่ารัก เรียกเราว่าพี่ด้วย แหะ ๆ
อยากรู้ว่าเด็กคนนึงจะโตไปเป็นแบบไหน อยากสอนภาษาอังกฤษน้อง
โตไปขอให้หน้าตาไม่เหมือนเรา ไม่งั้นชีวิตเอ็งจะทำบาก สาธุ T^T