สวัสดีค่ะ คือเข้าเรื่องเลยนะ เราเป็นคนที่อ่อนไหวอะไรง่ายๆรึเราคิดไปเองเราเป็นคนร้องเพลงบ่อยมากและเราจะไม่ให้คนที่บ้านฟังเพราะเราไม่รู้เลยว่าเราร้องดีแค่ไหนแล้วพอเราร้องอยู่โรงเรียนเขาก็ติหลายอย่างและเราพัฒนามาตลอดคำติก็ลดลงเยอะพอสมควรแล้วเวลาว่างเราจะชอบร้องเพลงกับเพื่อนประกอบกับกีต้าร์แล้วเพื่อนบอกว่าร้องดีอยู่ ส่วนมากเขาบอกว่าอย่าร้องรึมันไม่น่าฟังอีกคนบอกแค่เขาแกล้งเชยๆหละแล้วเราก็ซ้อมมาตลอดและหลังจากนั้นมีเพื่อนมาบอกให้เราไปร้องเพลงในกิจกรรมโรงเรียนเป็นตัวแทนเราก็ตอบไปว่ามีคนร้องดีกว่าคนที่ร้องดีกว่าคือเป็นคนที่ร้องให้ครูที่ฟังครูคนนั้นคือครูที่หาเด็กที่ร้องเสียงเพราะเพื่อที่จะปั้นให้ดังเวลาที่ครูให้ร้องเราไม่เคยออกไปร้องเราไม่มีความมั่นใจเลยจนเราพัฒนามาจนถึงปัจจุบันเราก็ยังไม่กล้าแค่ร้องให้เพื่อนในห้องฟังและหลังจากที่เราบอกเพื่อนคนนั้นไปว่ามีคนร้องดีกว่าคือมันเป็นคนที่ไม่รู้จะใช้คำว่าร้องดีกว่าไหมและหลังจากคนนั้นรู้มันก็ร้องเำลงบ่อยๆเหมือนคล้ายๆโชว์ความสามารถตัวเอง เราเป็นคนที่ไม่กล้าแสดงออกไงแล้วมันกล้าแต่จะมีเพื่อนอีกส่วนที่ไม่ชอบเราตีสองหน้าเหละก็เลือกอีดคนโดยๆม่สนฟรอกว่าเสียงเราจะเป็นยังไงตอนนี้เพื่อนคนนั้นยังเลือกเราอยู่ เราทำตัวไม่ถูห
กเลย!!รึเราจะให้เขาขึ้นร้องไปเลย