สรภัญญะนิยมใช้ กาพย์ใช้ฉันท์ในการแต่ง  แต่ก็จำกัดว่าจะต้องใช้ฉันทลักษณ์อะไร หรืออาจรูปแบบขึ้นมาใหม่ก็ได้


วันนี้ผมได้แต่งเท่านี้ ลองดูกันนะครับ

เรื่อง : ปฏาจารา  (เรื่องจากธรรมบทครับ ไม่ได้คิดขึ้นมาเอง)

(ขึ้น)
บัดนี้...สิได้กล่าว                 ถึงเรื่องราว แต่ปางก่อน......
เรื่องราว..ที่สะท้อน              พิษรักรอน กับชีวี

(รับ)
มีสาว แรกรุ่นหนึ่ง                พ่อก็หึง เป็นเศรษฐี
ในเมือง สาวัตถี                  นามนางมี "ปฏาจารา"    (คำเกินนิดหนึ่งนะครับเป็นชื่อ)

หนุ่มแน่น คอยรับใช้            ถวายใจ เสน่หา
รักนี้ ปิดบังมา                    ทั้งบิดา บ่เคยรู้

อีกหนุ่ม ผู้สู่ศักดิ์                 ส่งความรัก มาขอสู่
วิวาห์ คงจะหรู                   ก็สมคู่ ฐานันดร

แต่นาง ต้องบอกไว้             บอกหัวใจ คนรักก่อน
หากฉัน วิวาห์จร                 รักร้าวรอน ตัดขาดกัน

หากเธอ รักฉันแท้             พาหนีแม่ และพ่อฉัน
สร้างรัก ต่อสัมพันธ์           ความรักนั้น เหนื่อชีวี

ชายหนุ่ม คนรับใช้            พาดวงใจ ลักลอบหนี
นางปลอม เป็นทาสี          สร้างรักที่ อยู่ป่าดง

///////////// ขอจบตอน แค่นี้ก่อนนะครับ จริงๆเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เศร้าที่สุด ในธรรมบท (สำหรับผมนะ อินมาก ยิ่งกว่านิยายสมัยไหมซะอีก)

---

ส่วนนี้เป็นเรื่องที่ผมชอบทั้งเรื่องและทำนอง