จาก   https://ppantip.com/topic/36653338/comment17-1


เรื่องธรรมะ  หล่ออย่างผมศิษย์เซนครับ   
ง่าย  ไม่ซับซ้อน  เพียงแค่พิจารณาเป็น  ก็เห็นธรรม

เซน  เขาว่า  ใจ   เปรียบกระจกใส   กิเลส คือฝุ่น  
ฝุ่นเกาะกระจก  ก็เหมือนใจแปดเปื้อนด้วยกิเลส

เซน จึงสอนว่า จะไปคิดให้ยากทำไม   หากไม่มีกระจก จะมีฝุ่นมาจากไหน
เท่านั้นเอง

น้ำ กับ เกลือ
จึงไม่มีอะไรให้พิจารณาขะรับ




หล่ออย่างผมเห็นว่า  พุทธศาสนานั้น  เป็นวิทยาศาสตร์   ไม่ใช่ความเชื่อ
บางครั้ง  หลายคน  ก็วิ่งไล่ธรรมซะจนหลงธรรม

นึกว่าเข้าใจธรรม  แต่ความจริงแล้ว  เมาธรรมต่างหาก
นั่งสมาธิไล่ขั้นบันไดสวรรค์   บริจาคเพื่อเก็บกินในชาติหน้า   ปฏิบัติธรรมเพื่อกำไร ไม่ใช่เพื่อรักษาสติ

พระธรรมคำสอน  ไม่ใช่เรื่องเข้าใจยาก  เพียงแต่การปฏิบัตินั้นยากยิ่ง
ผมจึงแค่ขอ "เข้าใจ"  นิด ๆ หน่อย ๆ เพื่อครองสติ   เรียกว่า "เข้าถึง" แบบ "เข้าไม่ถึง" นั่นแหละครับ

และปฏิบัติบ้างเพียงส่วนเสี้ยว  เพราะไม่สามารถปฏิบัติได้มาก  ด้วยว่ายังติดรสความเป็นปุถุชน

กินเหล้า  คืออะไร   แค่รู้  เข้าใจ  ก็กินเหล้าได้สนุก   ไม่กินแล้วเบ่งใส่ตำรวจให้ไปส่งร้านลาบ
การประพฤติไม่ดีในหลายเรื่องเป็นอย่างไร  ส่งผลไหม  เข้าใจได้   ก็พยายามทำอย่างไม่เกินเลย

ดำรงตนตามประสาสัตว์โลก ที่อยู่ในวังวนของโลกย์  อย่างไม่ขาดไม่เกินจนมากไป

ละความชั่ว   ทำความดี   จิตใจผ่องใส   หล่อไปวัน ๆ
สำหรับผม  เกินพอครับ



คนเรานั้น  ขอแค่ "เข้าใจ"  ในพรหมวิหาร 4   ก็ประเสริฐสุดแล้ว

มีเมตตาเพื่อเกื้อกูล  ไม่ใช่เพื่อบทบาท  เพราะหากเมตตาเพื่อสร้างบทบาท  
นั่นไม่ใช่เมตตา  แต่คือ ราคะ

กรุณา  เพื่อปลดเปลื้องทุกข์ผู้อื่น   ไม่ใช่เพื่อแสดงความใจกว้าง  เพราะหากเมตตาเพื่อแสดงความใจกว้าง
นั่นไม่ใช่กรุณา  แต่คือการเบียดเบียนผู้อื่น  เอาความทุกข์ของเขามาเป็นเครื่องมือเรา
_{(ตรงนี้  ผมเข้าใจอ้ายนะครับ   อ้ายอย่าตีความผมผิดนะคับ   )}

มุทิตา  ยินดีอย่างจริงใจจากจิตเดิมแท้  ไม่ใช่ยินดีเพราะเป็น "พวกเดียวกัน"  มองเห็นประโยชน์ที่อาจตกถึงตน
ไม่ใช่ยินดีด้วยจิตปรุงแต่งเพื่อกลบข่มความริษยา     ริษยาขนาดเห็นใครได้ไลค์ห้าหกล้านยังเหน็บแนมออกหน้าออกตา

อุเบกขา  คือความเป็นกลางต่อสรรพสิ่งเมื่อถึงคราอันควร  ไม่ใช่การวางเฉยเพราะไม่รู้เรื่อง (ระยะนี้สลิ่มอุเบกขาการเมืองเยอะ   )
หรือแสร้งวางเฉยทั้งที่ขุ่นเคืองอาฆาต   รอทีเผลอ



ชาวพุทธทั้งหลาย  หากแค่ทำได้ตามพรหมวิหาร 4   ฝึกใจให้พร้อมด้วยวิหารของพรหม
ไม่ต้องทำเป็นเคร่งรักษาศีลให้เมื่อย

อะไร  เข้าวัดถือศีลทุกวัน
แต่พอได้ยินบ้านข้าง ๆ  ถูกหวย  ด่าซะแระว่าคนไม่ถือศีลไม่ควรมีโชค  



ตถตา  โลกนี้ขัดข้องหนอ  
อย่างอ้ายว่า  ในทุกข์ย่อมมีสุข  ในสุขย่อมมีทุกข์   ทุกเรื่องราวมีอุปสรรคปัญหา

ฟ้าใส ๆ ยังมีฝน





ไม่ได้โม้นะครับ   ผมว่าผมนี่  เข้าใจธรรมเยอะพอสมควร

กินเหล้า  บางทีผมยังกินไปอ่านหนังสือพุทธทาสจบไปเป็นเล่ม   แทบจะบรรลุ  แต่เมาหลับก่อน  พอตื่นมาลืมหมด
ถึงลืมหมด  ก็ทำให้เข้าใจได้ว่า  นี่ไงข้อเสียของเหล้า    คราวหน้าต้องไม่ประมาท ไม่ลืม   กินใหม่อ่านใหม่เพื่อฝึกจิต




เรื่องธรรม  ผมพอรู้  
แต่เรื่องความรัก  ผมไม่ประสา   กลืนกล้ำน้ำตา  โดนป้าสาวเหลือน้อยเยาะเย้ยอยู่ทุกวัน








มั่วนะครับนี่   
ประสาเณรน้อยหน้าตาดี  บังอาจสนทนาธรรมกับเจ้าอาวาส

อย่าถือสาคนหล่อเลยนะครับ











ว่าแล้ว  ทำกับข้าวผสมยาเบื่อหนูให้แม่ยายกินค่ำก่อนครัช
ธาตุแข็งชะมัด  หนูกินยังดิ้นแด่ว ๆ   แต่แม่ยายเฉย

มิน่า  ลูกสาวถึงเหี้ยมชะมัด