ต้องแยกกันสิครับ ถ้าพูดรวมๆมันจะคลุมเครือแล้วก็ตีความไปกันคนละเรื่อง

ที่คนชอบชีวิตวัยเรียนเพราะว่ามันเป็นช่วงชีวิตที่ไม่ต้องรับผิดชอบปากท้องตัวเอง นอกจากเรียนแล้วทั้งวันคือเวลาว่างจะเที่ยวจะเล่นจะทำอะไรก็ได้ เพื่อนฝูงที่เจอก็คบกันด้วยความรู้สึกด้วยใจมากกว่าวัยทำงานที่คบกันที่ผลประโยชน์ ไม่ต้องใส่หน้ากากให้กันมากมาย ได้มีความรักได้ปลดปล่อยจินตนาการ ได้เที่ยวเล่นกับเพื่อน เวลาว่างมีมากมายมหาศาลแถมไม่ต้องมีภาระรับผิดชอบอะไรข้างหลังเลย เรียกว่าทุกวันมีแต่ความสุขนั่นล่ะเพราะมีพ่อแม่คอยหนุนหลังอยู่

อีกทั้งสภาพร่างกายที่พร้อม ความหนุ่มสาวมาเต็ม พลังกายมีเต็มเปี่ยม ยิ่งเด็กคนไหนบ้านรวยยิ่งใช้ชีวิตได้คุ้มมากๆอยากทำอะไรก็ทำ

วัยทำงานมันมีดีแค่ว่ามีเงินใช้เยอะกว่าเดิม แต่มันต้องแลกด้วยเวลาส่วนใหญ่ในหนึ่งวันแถมภาระมาเต็มถ้าไม่ทำก็ไม่มีกินมีใช้ อยากหยุดอยากอู้งานก็ไม่ได้เพราะต้องมีความรับผิดชอบ จะมางอแงอยากหยุดอยู่บ้านเหมือนเด็กๆสมัยยังเรียนก็ไม่ได้เพราะโตๆกันแล้วจะมาทำตัวแบบนั้นมันก็ละอายใจ

สรุปคือสุดท้ายมนุษย์จำนวนมากก็ต้องการใช้ชีวิตแบบที่ตัวเองไม่ต้องมีภาระอะไรให้มาต้องแบกรับครับ ซึ่งวัยเรียนเนี่ยล่ะที่ตอบโจทย์ที่สุดแล้วสำหรับกรณีทั่วไป แต่ถ้าจะเอาแบบเฉพาะเจาะจงมันก็จะไม่มีคำตอบที่ถูกต้องครับ เพราะวัยเรียนไม่ใช่ว่าเด็กทุกคนจะมีความสุข วัยทำงานไม่ใช่ว่าทุกคนจะทำเงินได้เยอะได้ง่าย แต่ถ้ามองภาพรวมมันก็เป็นอย่างที่ผมบอกนั่นล่ะครับ