คือสามีเราเป็นคนที่ชอบช่วยเหลือคนอื่นยกเว้นคนในครอบครัวตัวเอง เช่น ตอนเราแพ้จิงหรีดตอนค่ำๆ(อาการเหมือนแพ้กุ้ง) เราบอกให้พาไปหาหมอเค้าก็กินข้าวแบบไม่รีบเร่งอะไร แล้วถามจะไปอนามัยใช่มั้ย คืออนามัยใกล้กว

ทำไมหราคะ ทำไมคนเราเกรงใจคนอื่น มากกว่าคนในครอบครัว เวลาจะพูด จะทำอะไร ทำไมไม่เคยหัดเกรงใจคนในครอบครัว หรือคนที่สนิทบ้าง ขอให้เลี้ยงข้าว ไปไหนก็ขอให้จ่าย ขอนั่นขอนี่ ไม่เกรงใจกันเลย แต่กลับเกรงใจคนอื่

เช่นพูดกับลูก กับภรรยา ก็เหมือนหงุดหงิดง่าย อะไรนิดหน่อยก็ขึ้นเสียงใส่ แต่กับเพื่อนที่ทำงาน กับคนนอก พูดดีเหมือนเกรงใจ ทำไมถึงไม่คิดถึงความรู้สึกของคนในครอบครัวเลย ว่าจะเสียใจแค่ไหน เหมือนเป็นที่รองรั

เคยมีใครเจอแบบเราบ้างคะ แล้วทุกคนเลือกที่จะทำอย่างไร? เมื่อคนในครอบครัวเชื่อใจคนนอกบ้านมากกว่าตัวคุณเอง เรื่องนี้เกิดขึ้นกับเราบ่อยมากอะไรที่ขึ้นชื่อว่า"ป้าข้างบ้านหรือไม่เว้นแต่คนนอก"ครอบคร