ซึ่งคนรวยจะไม่ได้สัมผัสหรอก จริงๆครอบครัวเราก็ไม่ได้ยากจน หรือว่ารวยอะไรมากมาย แต่ก็เข้าใจที่ไม่มีใครลงทุนให้ เหมือนเป็นการบีบบังคับทางอ้อม เรียนจบมาให้ทำงานประจำ ให้ไปสอบข้าราชการ เลยต้องหาทุน เริ่มต้นด้วยตนเอง

เราชอบหาเงิน ทำงานตั้งแต่เด็ก จนสมัยเรียนก็แอบทำงาน แม่ก็อยากให้ตั้งใจเรียน ไม่อยากให้ทำงานกลัวเสียการเรียน จนให้พี่ชายช่วยพูดกับแม่ให้ ว่างานที่ทำก็ไม่ได้ทำให้เสียการเรียนอะไร "โล่งใจไปหนึ่งเรื่อง"

ตอนเรียนเราเคยขอพ่อลงทุนเปิดร้านให้ เรามักจะได้คำปฏิเสธจากพ่อทุกครั้ง ทำให้เรารู้เลยว่าเรามีทัศนคติที่แตกต่างจากพ่อมาก พ่ออยากให้เป็นข้าราชการ ส่วนเราไม่อยากเป็นลูกน้องใคร อยากทำธุรกิจส่วนตัว

พ่อมักมีเงื่อนไขตลอด ถ้าทำงานประจำ จะชื้อรถให้ เราไม่ได้อยากทำ ก็คิดว่ารถยังไม่จำเป็น ส่วนพี่ชายชื้อบ้านที่เชียงใหม่ จบมาเป็นข้าราชการพ่อก็ช่วยชื้อให้ เราก็เข้าใจ ไม่ได้หวังอยากได้อะไรอยู่แล้ว เพราะเราขัดใจพ่อเอง

เราก็คิดแค่ว่า " ไม่เป็นไร " เดี๋ยวหาทุนด้วยตัวเองก็ได้ ขอทำในสิ่งที่ชอบแล้วชีวิตมีความสุขก็พอ อย่างที่บอกคือเราทำงานหาเงินมาตั้งแต่เด็ก เรื่องเรียนเป็นหลัก คนรู้จักก็จะมองว่าเราทำเป็นทุกอย่าง สารพัดอาชีพ มองว่าเราหาเงินเก่งบ้าง ขยันบ้าง

เหตุผลที่เราไม่อยากเป็นข้าราชการ เพราะเราไม่ชอบ อีกอย่างเราพักอยู่กับพี่ชายที่เป็นข้าราชการตลอด เราจะสัมผัสได้ว่าชีวิตข้าราชการไม่ใช่ตัวตนของเรา เราชอบค้าขายมาก อาจไม่มีเกียตริในสายตาคนอื่น แต่มีเงิน

เราก็เริ่มคิดแล้วว่า จะขายอะไรดี ให้มีรายได้วันละไม่ต่ำกว่า 2,000 ฿ เราลองทำมาหลายอย่าง ซึ่งค้าขายสามารถทำให้เรามีรายได้มากว่าวันละ 2,000 บางวันหาได้มากกว่าหลายเท่า เมื่อเทียบกับมุมมองเรา เรียนจบใหม่ ถ้าไม่จบสายแพทย์ เงินเดือนไม่เกิน 50,000 หรอก

เราจะมีประสบการณ์ด้านนี้เยอะมาก ทุกครั้งที่ล้มคือบทเรียน แล้วเราจะไม่ค่อยพลาดซ้ำ เราชอบมากการลงทุนทำอะไรแล้วได้ทุนคืนเร็ว เราจะมองตลาดออก มีหัวการค้า มีหลักการในหัวมากมาย กล้าคิดต่าง กล้าลงทุนกล้าเสี่ยง เคยทั้งพลาดและประสบความสำเร็จ แต่ไม่ใช่อุปสรรคสำหรับเรา

เพราะเรามีเป้าหมายที่ชัดเจน อยากมีธุรกิจเป็นของตัวเองเราคิดว่าถ้าวันหนึ่งเราป่วยหรือไม่มีแรงทำงาน เรายังมีรายได้จากธุรกิจตรงนี้
เรียนจบมาเราชื้อรถมอไซค์ ชื้ออะไรด้วยตนเอง โดยรายได้จากการค้าขาย
ตั้งใจจะชื้อรถยนต์ตอนอายุ25
จะชื้อบ้านตอนอายุ 30
เราขายของตอนเย็น ตอนกลางวันเราว่างก็จะเรียนสิ่งที่ชอบ เราจะทำทุกอย่างที่เราชอบเป็นหมด ตอนนี้กำลังวางแผนจะเรียน กฎหมาย ป.ตรี อีกใบ หาเงินเรียนเอง

เราหาทุนเองทุกอย่างที่ขายโดยหมุนเปลี่ยนเวียนไป เราขายมาหลายอย่างมาก ทำเป็นแทบทุกอย่าง บ่อยครั้งที่เราไม่มีทุน เราจะมองเห็นภาพตลาด ทำเลว่าจุดนี้น่าลงทุนขายอะไร คำพูดของเราบางครั้งคนที่เค้ามีทุนได้ฟัง เค้าก็ลงทุนทำไปก่อนจนประสบความสำเร็จ

เรามองว่าการขายอะไรสักอย่าง มองว่านี่เป็นตลาดอะไร ลูกค้าส่วนใหญ่เป็นคนกลุ่มไหน ถ้าเราขายไม่ซ้ำ คู่แข่งไม่เยอะ มองความต้องการของผู้บริโภค ยิ่งแปลกยิ่งขายดี บางทีแค่คิดก็ยังไม่ประสบความสำเร็จ จนกว่าจะได้ลองทำ อาจเริ่มจากเล็กๆ แล้วค่อยขยาย

นี่ก็เป็นอีกหนึ่งกิจการที่สมัยเรียนเราเคยขอพ่ออยากเปิดร้านก๋วยเตี๋ยวสูตรแม่สอดแถวย่านนิมาน เพราะเรามองว่ามันแปลก ยังไม่ค่อยมีใครทำขาย กับใส่ถ้วยกะลามะพร้าวแต่พ่อไม่สนับสนุน ไม่ลงทุนให้ เราก็ต้องเริ่มหาทุนด้วยตัวเอง

เดือนที่แล้วเราตั้งโต๊ะขาย รายได้วันพัน เดือนนี้มีเคาร์เตอร์รายได้วันหลายพันแล้ว อนาคตอีกไม่นาน เราจะเปิดร้านเล็กๆ ขยายสาขา มีกิจการเป็นของตัวเองหลายๆอย่าง ในหัวมีแต่ความคิด ขาดแต่ทุน 55555