บางทีก็คิดนะว่าเอ๊ะนี่เราเกิดมาเพื่ออยู่ตัวคนเดียว และแก่ตายไปในที่สุดรึเปล่านะ จะว่าไปการเป็นโสดมันก็ดีนะ อยากกินอะไรก็กิน อยากทำอะไรก็ทำ อยากไปเที่ยวไหนก็ได้ โดยไม่ต้องกังวลว่าอีกฝ่ายจะเห็นด้วยกับเราไหม แต่ลึกๆในใจก็แอบเหงานะ แบบว่าอยากมีใครสักคนอยู่ข้างๆกัน เป็นกำลังใจให้กันและกัน มีอะไรก็คอยปรึกษากัน ไม่ใช่เข้ามาคุยแป๊บๆแล้วก็หายไปเลย.....
รู้สึกเหมือนว่าตัวเองเกิดมาเพื่ออยู่ตัวคนเดียว?