รู้สึกว่าตัวเองจัดระเบียบอะไรๆไม่ค่อยดีเลยอ่ะค่ะ ทั้งๆที่เป็นเด็กที่เรียนภาคสถิติ มันเป็นสิ่งที่ค่อนข้างจะเป็นmindsetของเด็กภาคสถิติ คือคิดอะไรๆเป็นระบบ เช่น หนังสือและชีทเรียนของเราควรจะเป็นหมวดหมู่เป็นระเบียบตามสไตล์เด็กแสตท แต่เราเป็นคนเละเทะมากมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ต่อให้มีคนมาจัดห้องให้ เราก็จะกลับมาเละเหมือนเดิม และจะโมโหคนๆนั้นด้วยที่มาย้ายของเรามั่วซั่ว และไม่ใช่แค่ระเบียบในชีวิตประจำวัน จัดระเบียบความคิดก็เหมือนกัน คือเรารู้สึกว่าอะไรก็ตามที่เราคิด เราก็คิดไว้อย่างนั้นแหละ เป็นก้อนๆไปในหัว แต่ไม่ได้เรียงลำดับก่อนหลังเหมือนของที่เราวางเละเทะๆในห้องเลยค่ะ  เราคิดว่าถ้าจะจัดก็ได้นั่นแหละ แต่รสนิยมส่วนตัว ไม่ชอบอะไรที่มันเป็นระเบียบเรียบร้อยเกินไปด้วยอ่ะค่ะ ชอบติสท์ๆกระจายๆ เพราะไม่ชอบระเบียบเป๊ะๆรึป่าว เลยไม่มีระเบียบทั้งชีวิตจริงและในหัว คือเราไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเราไม่ชอบ ใครก็ตามที่พยายามทำให้เราอยู่ในกรอบ กฎเกณฑ์ หรืออะไรก็ตามที่เรารู้สึกว่าเยอะเกินไป หรือมาfixed ชีวิตมากๆ เราจะอึดอัด และในใจจะแอนตี้ไว้ก่อนเลยอ่ะว่าชั้นไม่ชอบ แล้วสักพักเราก็จะปลีกตัวหรือหนีออกมาจากระบบหรืออะไรก็ตามที่มันจำกัดอิสรภาพนั้นๆ จนตอนนี้เราเริ่มอยากมีระเบียบในตัวเองขึ้นมานิดนึงแล้วค่ะ เพื่อที่ชีวิตจะได้ไม่ยุ่งเหยิง เป็นขั้นเป็นตอนมากขึ้น แต่ก็รู้สึกว่าความอยากเล็กๆนี้ยังไม่พอ ในส่วนลึกของจิตใจยังชอบความรุงรังและเละเทะ ติสท์ๆเหมือนเดิม จะทำยังไงให้เรามีใจรักในความเป็นระเบียบได้คะ คือโดยส่วนตัวชอบอยู่แบบรุงรังๆ แม้แต่ดูงานศิลปะก็ชอบดูอะไรที่มันเละๆ ไร้ขอบเขต ไม่มีการตีกรอบ หรือตอนมาเรียนต่อที่กรุงเทพฯซึ่งเราพักอยู่ใจกลางกรุงเทพฯเลย แรกๆก็อึดอัด เพราะตึกห้าง รถไฟฟ้าต่างๆมันดูมีระเบียบกว่าต่างจังหวัด แต่ตอนนี้ก็เริ่มชิน เพราะถ้ามองให้มันติสท์ก็ติสท์ได้แค่พื้นทีอาจจะดูจำกัดไปหน่อย แต่ตอนนี้ก็รู้สึกว่ามันเป็นข้อเสียของเราที่เวลาทำอะไร คนที่เป็นระเบียบในทุกๆเรื่องดูจัดการอะไรๆได้ดีกว่าเราอ่ะค่ะ เลยอยากถามชาวพันทิปว่าใครพอจะมีวิธีทำให้เรารักความเป็นระเบียบวินัยได้บ้างค่ะ