วันนั้ผมตื่นสาย และ หลับสนิด ไม่ได้เป็นแบบนี้มานานพอควร 10.03น. แม่ผมยังไม่ตื่น คงจะหลับสบาย เพราะเมื่อวานได้พากันออกไปข้างนอก คงจะได้เปลี่ยนบรรยากาศ วันนี้ผมคงต้องออกไปหางาน และ ไปหาญาติ เพื่อติดต่อว่าจะฝากงานได้ไหม ร่วมถึง ไปดูโรงงานที่ไกล้บ้านที่สุดก่อน เพื่อจะได้ไม่ต้องย้ายที่อยู่ ผมคงต้องค่อยๆคิดไตรตรองก่อนทำอะไร วันนี้เป็นวันที่ผมมีไฟที่จะสู้อีกครั้ง จะทำเท่าที่ทำได้ ก่อนออกไปขอมาบอกเล่าก่อนเข้าสู้สนามรบของชีวิตเส้นทางยังอีกไกล ถึงไม่รู้ว่าจะกลับมาแล้วจะเป็นแบบเดินอยู่ไหม... ขอบคุณกำลังใจทุกเสียงของสังคมพันทิพนะครับ... แล้วจะมาบอกเล่าให้ฟังนะครับ

ตอนที่1 https://ppantip.com/topic/36614891
ตอนที่2 https://ppantip.com/topic/36618158
ตอนที่3 https://ppantip.com/topic/36621159
ตอนที่4 https://ppantip.com/topic/36627470

update 1 ผมกลับมาช่วงเย็น 16.10น. แม่ผมวิงมาหาแล้วถามว่าไปไหนมา ผมตอบออกไปหางานมานะครับ แม่ได้กินข้าวเที่ยงไหมครับ ผมกินข้าวเย็นมาแล้ว ซื้อข้าวพัดมาเพื่อแม่ด้วยนะครับ แม่ตอบผม กินแล้วลูก ฝนก็ตกไม่หน้าออกนะ ผมตอบว่า ก็หน้าฝนนี้ครับช่วยไม่ได้นี้น่า วันนี้กะไปหาญาติเพื่อติดต่อเรื่องการฝากงาน แต่ก้ไม่ได้ไป เพราะว่าฝนตกไม่อยากไปไหนไกลเดี่ยวกลับดึกแม่เป็นห่วง ผมจึงตระเวนไปหาตามร้านค้าริมถนนว่ารับลูกจ้างไหม แต่ก็ไม่มีเลย ผมจึงได้แค่ข้าวกล่องกลับมาเท่านั้น ผมก็อาบน้ำ เข้าห้องเพื่อ พักผ่อน และ เปิด พันทิพ และ ประกาศหางาน ก้ทำได้แค่ฝากประวัติไว้เท่านั้นเอง วันนี้ของผมคงจบเท่านี้ครับ ชีวิตก็เรียบๆ แต่ไม่ง่ายครับสำหรับวันนี้ จิตผมเริ่มโดนบันท่อนอีกครั้ง ผมได้แต่ตะโกนใส่หมอนหนุนหัว แล้วก็อยากจะหลับแต่ใจสั่นมาก นึกถึงวันเวลาที่กำลังเข้ามาถึงจุดสิ้นสุด ของชีวิต.... ผมจึงได้มาปอกเล่าต่อแต่เพียงเท่านี้สำหรับวันนี้....ครับ