น้องสาวผมอายุ 35 ปี ปกติเป็นคนร่างกายแข็งแรง ไม่เคยป่วย ใช้ชีวิตแบบคนทำงานในเมือง ทำงานหาเงิน ผ่อนบ้าน ผ่อนรถ ยังไม่มีครอบครัว
เม่ื่อประมาณเดือนสิงหา ปีที่แล้ว ปี2559  ได้ทำการตรวจร่างกายประจำปีของที่ทำงาน ปรากฎว่า ผลเอ็กซเรย์ปอดพบว่า เป็นมะเร็งปอดระยะสุดท้ายทั้งๆที่มีการตรวจสุขภาพทุกปีก็ไม่เจอ  น้องสาวผมเริ่มมีอาการไอหลังจากตรวจพบมะเร็จปอด จึงเริ่มทำการวางแผนรักษา ซึ่งมะเร็งลามมาถึงหลอดลม ไม่สามารถตัดปอดเพื่อที่จะตัดการลุกลามได้ มีทางเดียวคือให้คีโม
- เริ่มทำการรักษาที่โรงพยาบาลศิริราช หมอจะรักษาโดยคีโม แต่คิวการให้คีโมที่ ศิริราชนานมาก จึงเปลี่ยนมารักษาที่โรงพยาบาลจุฬาภรณ์
- การให้คีโมที่โรงพยาบาลจุฬาภรณ์ สิ้นสุดที่เดือน มกราคม 2560 น้องสาวผมไอน้อยลง เหนื่อยน้อยลง อาการดีขึ้น ไปทำงานได้ตามปกติ กลับมาใช้ชีวิตได้ตามปกติ
- แต่ เมื่อ พฤษภาคม 2560 ระหว่างทีทำงานในออฟฟิต น้องสาวผมปวดหัวมากจะหมดสติ ปรากฎว่า เชื้อมะเร็งลามไปที่สมอง
- ทำการรักษาด้วยการฉายแสงที่โรงพยาบาล จุฬาภรณ์ ใช้เวลารักษา 21 วัน
- ตอนนี้ออกจากโรงพยาบาล มารักษาตัวที่บ้าน

คือสิ่งที่อยากจะบอกคือ เวลาที่คนใกล้ขิดป่วยและยังไม่ถึงอายุและเวลาอันควร และยิ่งเป็นโรคที่รับรู้อยู่แก่ใจ ว่าจะเป็นอย่างไร ทำให้เราทุกข์ใจไปด้วย โรคนี้ รวดเร็วมาก ยากที่จะทำใจ ท้ายทีสุดขอคำแนะนำจากเพื่อนสมาชิก หรือวิธีการรักษาอื่นๆ  ขอบคุณครับ