เรานอนกับพ่อแม่ตั้งแต่เด็กเพราะกลัวผี
ช่วงตอน ป.5-6 เริ่มมีหน้าอก
ตอนนั้นพ่อมานอนกอด เราคิดว่าเป็นปกติของเขา
แต่พอล้วงเข้ามาในเสื้ิอ เราจึงทำเป็นละเมอ ปัดๆไป
สักพักเขาก้เริ่มไซร้ เราเลยหนีไปนอนข้างแม่แทน

หลังจากคืนนั้น ก็ขอห้องเป็นของตัวเอง
เราล้อคห้องทุกครั้งเพราะกลัวพ่อเข้ามา
ช่วงแรกๆจะมีเสียงเคาะประตูตลอด เราไม่รู้ว่าคนไหนเคาะ
แต่ถ้าเป็นแม่ ตอนเช้าเขาจะบ่นเราทุกครั้งที่ล้อคประตู

นอนไปไม่กี่เดือน แม่บ่นว่าเปลืองไฟ ให้กลับมานอนที่ห้องพ่อแม่ ช่วงตี 2-3 พ่อก็จะมาแบบเดิม พอเราหนีกลับห้อง แม่ก็จะบ่น
เราเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็หาว่าเรามันเป็นพวกโรคจิต หื่น อ่านการ์ตูนแนวนั้นมากไป และแม่ก็ยึดห้องเราเป็นห้องเก็บของไปเลย

จนกระทั่งเมื่อเช้า พ่อมากอดแบบเดิม มาหอมแก้ม มือเริ่มล้วง เรารู้สึกตัวก่อน ทำเป็นละเมอไปนอนปลายเตียง แต่พ่อก็ตาม เราจึงต้องลุกมาหลบในห้องน้ำ

เราควรทำยังไงดีคะ ไม่ไหวแล้วจริงๆ


ขอเพิ่มนะคะ

ที่บอกว่าเป็นเรื่องแต่ง อันนี้เรื่องจริงค่ะ แต่ความถี่จะโดน 2-3 เดือนครั้ง ซึ่งเราจะหนีก่อนทุกรอบค่ะ

ส่วนเรื่องที่ว่าแม่ไม่ทำอะไร อาจเป็นเพราะเราบอกแม่แค่ตอนเด็ก ตอนโตไม่เคยเล่าค่ะ เพราะช่วงหลังอารมณ์วัยทองของแม่เริ่มรุนแรง
เริ่มเขวี้ยงปาข้าวของ บอกว่าจะฆ่าตัวตายบ้าง จะเผาบ้านบ้าง หนักสุดคือหยิบมีดมาขู่ (แค่ครั้งเดียวนะคะ พอสติกลับมา แม่ก็ขอโทษบอกจะไม่ทำอีก) เรากลัวว่าถ้าเล่าไป แม่จะเครียดและเป็นแบบนั้น ซึ่งเป็นเหตุผลนึงที่เราไม่ย้ายออกค่ะ