เรานั่งเรียนหน้าๆไม่ได้ค่ะ เราจะรู้สึกระแวงเหมือนคนมองจากด้านหลัง บางครั้งอาการหนักๆก็วิตกกังวลจนอยู่ไม่นิ่ง กลัวแสดงอาการออกมาแล้วคนอื่นเห็นมันขายหน้า ถ้าเป็นตอนเรียนก็เรียนไม่รู้เรื่องเลยค่ะ เรารู้สึกแย่กับตัวเองมากที่มัวแต่คิดอะไรแบบนี้ ซึ่งมันระงับไม่ได้ เวลาทำอะไรก็แล้วแต่ถ้ามีคนเยอะๆรายล้อมแล้วเรานึกกระตุ้นตัวเองก็จะเป็นขึ้นมา เหตุการณ์อะไรที่เราประหม่าจนคนอื่นเห็นเราจะอาย แล้วเก็บมาคิด ถ้าเรื่องหนักๆก็เป็นอาทิตย์เลยค่ะ บางทีรู้สึกไม่ดีอะไรก็ไม่กล้าแสดงความรู้สึก เหมือนเเก็บกดเพราะกลัวคนอื่นมอง หรือถ้าแสดงออกมาก็คิดว่าคนอื่จะมองยังไง กลัวการพรีเซ้นหน้าห้อง เวลาเล่าอะไรให้คนอื่นฟังก็ตะกุกตะกัก และก็ถ้าอยู่ในสถานการณ์อึดอัดหรือเจอคนที่ชวนอึดอัด ชวนกังวล เช่น ครูคนนี้ชอบด่า ชอบสุ่มถาม ใจเราก็จะสั่นมากๆจนรู้สึกเหนื่อย แน่นหน้าอก มีอีกเยอะเลยค่ะ แต่เอาเฉพาะเหตุการณ์ที่เรารู้สึกลำบากมากจริงๆ แบบเหมือนอยากหายไปจากตรงนั้นเลย  ทั้งหมดนี้บางวันเราก็ไม่เป็นเลยค่ะ แต่ถ้าเป็นขึ้นมามันลำบาก อึดอัดสำหรับเรามากๆ ทั้งสั่น คิดมาก ใจเต้น ที่สำคัญก็ไม่มีสมาธิเรียนเลยซึ่งเรากำลังจะขึ้นมหาลัยแล้วด้วย วันไหนเป็นหนักมากพอมากลับบ้านมาแทนที่จะได้อ่านหนังสือ ทำการบ้าน เราก็ทำไม่ไหว เพราะเหนื่อยจากการคิดมาก คิดตลอดเวลา-- เราควรไปหาหมอดีไหมคะหรือว่ายังไง เราเคยบอกแม่แล้วแต่แม่บอกให้เราอดทนไปก่อน แล้วเราก็ไม่รู้มันจะดูเรื่องใหญ่ไปไหม จะช่วยได้แค่ไหน