ตั้งกระทู้ช้าไปนิด แต่เพิ่งผ่านวันสุนทรภู่มาได้แค่ 2 วัน เลยขอตั้งสักหน่อย เพราะงานของท่านมีหลายชิ้นมากที่น่าสนใจที่ไม่ได้แค่เรื่องวรรณคดีเท่านั้น แต่ยังสะท้อนสภาพสังคม ความเชื่อ วัฒนธรรม การแพทย์ และอื่นๆไว้มาก
    
        ต้องยอมรับว่า คนทั่วโลก มีความเชื่อเรื่องยาอายุวัฒนะกันมานานว่าจะช่วยทำให้อายุยืน ไม่เจ็บป่วย จึงมีการเสาะแสวงหายาอายุวัฒนะและของขลังที่จะนำมาปรุงยากันมานาน สำหรับคนไทยเองก็มีความเชื่อเช่นกัน โดยเฉพาะเรื่อง การเล่นแร่แปรธาตุ เปลี่ยนโลหะให้เป็นทอง
        
       เดอลาลู แบร์ มิชชันนารีฝรั่งเศส เคยบันทึกว่าในรัชสมัยของพระเจ้าปราสาททอง พระบิดาของพระนารายณ์มหาราช ทรงมีความสนใจในเรื่องเล่นแร่แปรธาตุมาก ถึงกับทุ่มเททรัพย์สินมากมายถึง ๒ ล้าน (ไม่ระบุหน่วย) แล้วสั่งให้นักเล่นแร่แปรธาตุหาทางเปลี่ยนโลหะให้เป็นทอง ใช้ทำยาอายุวัฒนะ แต่ก็ไม่ได้ผลที่ต้องการ

        มาถึงสมัยรัตนโกสินทร์ สุนทรภู่ มหากวีเอกของไทย ก็ได้เขียนวิจารณ์เรื่องการเล่นแร่แปรธาตุ หลังจากได้เออกบวช แล้วเดินทางไปตามป่าเขาและจังหวัดต่างๆเพื่อออกค้นหาการเล่นแร่แปรธาตุสารปรอท สำหรับทำยาอายุวัฒนะ ซึ่งสุนทรภู่ได้พรรณนาเรื่องนี้ไว้ในโคลงนิราศสุพรรณ ซึ่งได้แต่ง เมื่อ พ.ศ. ๒๓๗๔ ขณะไปจำพรรษาที่วัดสระเกศ

       หลังจากเดินทางอย่างยากลำบากแล้วได้พบกับร่างของพระที่เล่นแร่แล้วโดนแร่กินตาย เหลือแต่ข้าวของทิ้งไว้ การเล่นแร่แปรธาตุจึงเป็นการสูญเปล่า แล้วยังทำให้ร่างกายเป็นอันตรายด้วย เนื้อหาในโคลงนิราศสุพรรณส่วนนี้จึงมีความว่า


    

         แม้จะเป็นความเชื่อของคนไทยมานาน แต่สุนทรภู่ก็ได้แสดงทัศนะว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องไร้สาระทั้งสิ้น เพราะในระหว่างการเดินทางต้องพบอุปสรรคเหนื่อยยากหนักหนาจนแทบเอาชีวิตไม่รอด แต่สุดท้ายก็ไม่ได้อะไรกลับมาเลย จึงได้เขียนเตือนสติลูกหลานไว้ในโคลงก่อนบทสุดท้ายของนิราศสุพรรณด้วยว่า




         ทุกอย่างเป็นอนิจจัง