สวัสดีค่ะวันนี้เจ้าของกระทู้อยากจะมาอธิบายเกี่ยวกับอาการของตัวเจ้าของกระทู้เอง
ก่อนอื่นเลยขออนุญาตเรียกแทนตัวเองว่าดิฉันนะคะ  เรื่องมีอยู่ว่าดิฉันเองชอบมีอาการวิตกกังวลแบบไม่มีสาเหตุมานานหลายปีแล้ว
ทุกครั้งที่มีอาการแบบนี้จะหนักหัวมากๆ ปวดลามไปยันหลังคอและปวดเส้นบนหัวมากค่ะเหมือนมันจะระเบิด และมีความรู้สึกเหมือนมีเมฆดำๆมาคลุมหัวไว้เลยค่ะ บางครั้งถึงขั้นอยากจะอาเจียนออกมาเพราะเครียดมาก บางทีก็ร้องไห้ออกมาเพื่อระบายความกังวลที่อธิบายไม่ได้ และสุดท้ายเลยคือท้อแท้ค่ะคิดอะไรไม่ออกและไม่อยากทำอะไรสักอย่างไม่อยากพูดคุยกับใครและไม่อยากพบเจอหน้าใครแต่ก็จำเป็นต้องออกไปข้างนอกเพราะดิฉันเป็นนักศึกษาจึงจำเป็นต้องไปเรียน แต่บางครั้งเองถึงขั้นต้องหยุดเรียนเพราะมันไม่ไหวจริงๆ ส่วนเพื่อนๆก็ชอบพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าทำไมดิฉันชอบนั่งเหม่อจัง ซึ่งอันนี้ดิฉันก็รู้ตัวนะคะว่าชอบเหม่อ เพราะดิฉันชอบนั่งอยู่เงียบๆและชอบจ้องไปข้างหน้านึกอะไรต่างๆนาๆจนเหม่อไปในที่สุดและอาการเหม่อแบบนี้ดิฉันเป็นตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ จนวันนี้ตัดสินใจคุยกับพ่อว่าดิฉันชอบมีอาการวิตกังวลแบบไม่มีสาเหตุและได้เล่าให้ฟังว่ามีอาการยังไงบ้าง พอพ่อดิฉันได้ฟังท่านก็บอกให้เราอย่าคิดอะไรหลายๆเรื่องเพราะมันจะกลายเป็นโรคซึมเศร้าเอาซะเปล่า
ดิฉันเลยตอบไปว่าเป็นมาหลายปีแล้วไม่ได้พึ่งเป็นแค่เดือนนี้ ท่านเลยเงียบเลยค่ะเพราะท่านไม่รู้เลยได้แต่บอกให้เราผ่อนคลายไว้มากๆ
ดิฉันเลยอยากจะมาขอคำปรึกษาว่าควรพบจิตแพทย์ดีไหม เพราะบางทีดิฉันก็รับมือกับอาการแบบนี้ไม่ไหวเหมือนกันค่ะ