เรื่องที่จะกล่าวถึงเป็นประสบการณ์จริงที่เกิดขึ้นทั้งกับตัวผมเองและเพื่อนๆ บอกก่อนว่าพวกผมเป็นคนไม่เชื่อเรื่องวิญญาณหรือสิ่งศักดิสิทธิ์จึงพบเจอเหตุการณ์นี้
ย้อนไปเมื่อ 5 ปีที่แล้วตอนสมัยที่ผมอยู่ ม.5 ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดภาคกลางตอนบนที่ตั้งใจจะเข้าเรียนที่ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ จึงได้รวมกลุ่มกับเพื่อนๆเพื่อมากวดวิชาที่สถาบันแห่งหนึ่งในตัวเมืองเชียงใหม่ โดยมีเพื่อนร่วมเดินทางมาด้วยกัน 8 คน แบ่งเป็นผู้ชาย 6 คน ผู้หญิง 2 คน ซึ่งได้หาที่พักในตัวเมืองเชียงใหม่จนได้พักที่แห่งหนึ่งซึ่งภาพแรกที่เห็นอาคารมีการออกแบบทรงไทยโบราณ ลักษณะค่อนข้างมีมนต์เสน่ห์แบบล้านนา ด้วยที่พักนี้อยู่ใกล้กับสถาบันที่จะเข้ามากวดวิชาจึงได้เข้าพักกันโดยพักเป็นเวลา 1 เดือน แบ่งเป็น 3 ห้อง ผู้ชายห้องละ 3 คนและอีกห้องผู้หญิง 2 คน การเข้าพักในวันแรกช่วงเย็นพวกเราทั้งหมดได้เดินไปทานข้าวที่อยู่ห่างจากหอพักไป ซึ่งเป็นร้านขายข้าวราดแกง เราก็สั่งกันตามปกติและด้วยความที่ ป้าเจ้าของร้านเพิ่งเคยเห็นพวกเราจึงถามว่า"พวกหนูมาจากไหนกัน มาทำอะไร แล้วพักอยู่ที่ไหน" พวกผมจึงตอบไปว่า“มากวดวิชาครับและพักที่โรงแรมใกล้ๆนี้เพิ่งมาวันนี้วันแรก(บอกชื่อโรงแรมไป)” ป้าแกทำหน้าตกใจนิดหน่อยแล้วพูดขึ้นว่า"พวกหนูเจออะไรกันหรือยัง" จังหวะนั้นด้วยความที่มากันเยอะและหิวข้าวด้วยจึงไม่คิดอะไรก็ตอบป้าไปว่า “เจออะไรเหรอครับ” แล้วก็งงกัน ป้าแกก็บอกว่าไม่มีอะไรๆ(พร้อมแสยะยิ้ม) พวกผมก็คิดว่าคนเหนือเค้าชอบพูดหยอกกันให้อารมณ์ดีแบบนี้ละมั้ง...
จากนั้นพวกผมก็เข้าที่พักโดยสภาพห้องก็มีการออกแบบเป็นทรงเรือนไทยซึ่งแปลกหูแปลกตาอย่างมาก เมื่อเปิดประตูเข้าไปในห้องจะมีเตียงตู้อยู่ทางขวามือ และทีวีอยู่ทางซ้ายมือ เมื่อเดินตรงไปจะมีห้องน้ำอยู่ทางขวามือและทางซ้ายเป็นกระจกและอ่างล้างหน้า(อยู่ตรงข้ามห้องน้ำ) ด้านหน้าจะเป็นหน้าต่าง ซึ่งเป็นห้องที่ไม่มีระเบียงจะมีหน้าต่างมุ้งลวดมีเหล็กกั้น พวกผมก็ใช้ชีวิตกันและไปเรียนกวดวิชาตามปกติ จนเมื่อเวลาผ่านไปประมาณ 1 อาทิตย์ ซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่ผมจะไม่ลืมเลย ผมซึ่งอาบน้ำเป็นคนสุดท้ายในเย็นวันนั้นกำลังที่จะเอาผ้าเช็ดตัวมาตาก ซึ่งปกติทั้ง 3 คนในห้องนั้นจะตากที่เหล็กกั้นตรงหน้าต่าง วันนั้นผมรู้สึกว่าพื้นที่ตากไม่พอและผ้าเช็ดตัวเหมือนมีกลิ่นอับจึงหาที่ตากใหม่ ผมเหลือบไปเห็นคานที่อยู่ด้านบนของเพดาน แล้วคานนั้นจะมีเชือกหลากสีผูกอยู่ ปกติแล้วมันควรจะสะดุดตาตั้งแต่แรกๆแต่ไม่รู้ทำไมที่เพิ่งมาสะดุดตาวันนั้นได้ ผมจึงนำผ้าเช็ดตัวไปแขวนไว้กับเชือกที่พูกกับคานนั้นห้อยลงมาและทำธุระกันปกติ หลังจากนั้นก็เป็นการเริ่มต้นความน่ากลัวที่เกิดขึ้นกับตัวผม...
ในคืนนั้นมีลมที่ค่อนข้างแรงมาก จนทำให้ผมนอนหลับไม่สนิทด้วยประตูหน้าต่างที่โดนลมตีจนมีเสียงดัง ผมก็ลืมตาขึ้นมองที่หน้าต่างซึ่งจะมีผ้าเช็ดตัวผมที่ถูกลมตีจนไหวไปมาอย่างแรง ด้วยความที่งัวเงียจากการตื่นผมเหลือบไปเห็นเงาสีดำรูปร่างเป็นคนนั่งอยู่ตรงอ่างล้างหน้าหลังผ้าเช็ดตัวที่กำลังโบกสะพัดอย่างแรง แต่ก็ยังไม่แน่ใจเท่าไหร่ด้วยความที่คิดว่าตัวเองงัวเงียอาจมองไม่ชัดจึงฝืนหลับตาลงแล้วหลับไป ในรุ่งเช้าทุกคนก็ไปเรียนกวดวิชากันตามปกติ จนถึงตอนกลางวันผมเริ่มมีอาการป่วยเกิดขึ้นอย่างรุนแรงตัวร้อนและปวดหัวอย่างมากจึงขอทางสถาบันกลับมาพักผ่อนที่พัก ก็ไปหาซื้อยามาทาน และนอนพัก ซึ่งอาการก็ไม่ดีขึ้นเมื่อทานอาหารเข้าไปก็จะอ้วกออกมาทันที จึงทานได้แค่นิดเดียวแล้วก็นอนหลับพักผ่อนไป ในช่วงดึกก็จะมีลมที่พัดแรงทำให้ประตูหน้าต่างพับเข้าออกดัง ตึง!! ผมจึงตกใจตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงียก็ยังเห็นเหมือนมีเงาคนนั่งห้อยขาอยู่ตรงอ่างล้างหน้าเหมือนเดิม เหตุการณ์เหมือนเกิดขึ้นซ้ำซึ่งผมก็ฝืนหลับไปอีก พอตอนเช้าตื่นขึ้นมารู้สึกว่าอาการทรุดลงกว่าเดิมจึงไม่ได้ไปเรียนกับเพื่อนๆ ร่างกายเหมือนไม่มีเรี่ยวแรง ตอนเช้าเดินไปซื้อโจ้กที่เซเว่นแล้วก็กลับไปทานที่ห้อง ทานได้ไม่กี่คำก็ต้องวิ่งไปอ้วกที่อ่างล้างหน้า โจ้กที่ทานไปก็แทบไม่ลดลงเลยก็เก็บไว้ทานกลางวันเผื่อดีขึ้น หาซื้อเกลือแร่มาจิบทานให้ร่างกายพอมีแรง และในช่วงดึกลมก็มักจะแรง บางคืนก็จะได้ยินเสียงหมาหอนและผมก็ตกใจตื่นขึ้นมาตอนดึกทุกทีพร้อมกับเห็นเงาซึ่งช่วงหลังๆมองเห็นเป็นเงาผู้หญิงผมยาวซึ่งชัดมากขึ้นหันหน้ามาหาทุกคืนก็ได้แต่ทนนอนหลับไป แต่ก็ไม่ได้บอกเพื่อนเรื่องเห็นเงาผู้หญิงเพราะคิดว่าตัวเองป่วยคงเลอะเลือนและไม่อยากทำให้กลัวกัน พอเหตุการณ์วนซ้ำแบบนี้ประมาณ 5 วันสุขภาพร่างกายค่อนข้างย่ำแย่และไปตรวจกับหมอก็พบว่าป่วยธรรมดาแต่อาการก็ยังไม่ดีขึ้นเลย บางคืนเพื่อนผู้หญิงต้องหาผ้าชุบน้ำมาช่วยเช็ดตัวให้(แอบฟินเบาๆ) แต่ไม่ไหวจริงๆ จนคิดว่าจะกลับไปรักษาตัวที่บ้านส่วนใจนึงก็แอบเสียดายเงินค่ากวดวิชาที่พ่อแม่ให้มาเรียนเพื่อหาความรู้จึงฝืนอยู่ต่อ และเมื่อตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าก็มาส่องกระจกเห็นสภาพตัวเองผอม ทรุดโทรมลงอย่างมากก็ยืนคิดทบทวนว่า"ทำไมชีวิตต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ด้วยทำยังไงอาการก็ไม่หายมันเกิดมาจากอะไรวะ กูไปทำอะไรผิดมาเหรอ"พอคิดแบบนี้เสร็จเท่านั้นครับ ผมยืนนิ่งกับตัวเองและค่อยๆเหลียวไปมองผ้าเช็ดตัวที่ผมแขวนเอาไว้กับสายเป็นแถบสีๆบนคาน ซึ่งตลอดระยะเวลาเกือบ 1 อาทิตย์ที่ป่วยผมแขวนด้วยความเคยชินหลังจากอาบน้ำเสร็จมาตลอด จนเริ่มมาคิดว่าสุขภาพเริ่มแย่ตั้งแต่แขวนไว้เลยนี่หว่า จากนั้นผมรีบดึงออกอย่างรวดเร็วด้วยความที่ว่าเผื่อจะเกี่ยวกับเรื่องนี้ จากนั้นวันต่อมาอาการที่แย่ลงๆ ค่อยๆกลับมาดีขึ้นๆ หายปวดหัว เริ่มกินข้าวได้อย่างปกติ เหตุการณ์นี้ทุกคนตกใจกันอย่างมาก แล้วผมก็ไปเรียนได้อย่างปกติ แต่เวลาเพิ่งผ่านมาได้แค่เกือบ 2 อาทิตย์ เหตุการณ์ต่อจากนี้จะเป็นการปรากฎตัวของเงาปริศนาที่ผมเห็นยามค่ำคืนจนอยู่กันได้ไม่ครบเดือน...
1 เดือนกับประสบการณ์หลอนกับโรงแรมในตัวเมืองเชียงใหม่ !!
ย้อนไปเมื่อ 5 ปีที่แล้วตอนสมัยที่ผมอยู่ ม.5 ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดภาคกลางตอนบนที่ตั้งใจจะเข้าเรียนที่ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ จึงได้รวมกลุ่มกับเพื่อนๆเพื่อมากวดวิชาที่สถาบันแห่งหนึ่งในตัวเมืองเชียงใหม่ โดยมีเพื่อนร่วมเดินทางมาด้วยกัน 8 คน แบ่งเป็นผู้ชาย 6 คน ผู้หญิง 2 คน ซึ่งได้หาที่พักในตัวเมืองเชียงใหม่จนได้พักที่แห่งหนึ่งซึ่งภาพแรกที่เห็นอาคารมีการออกแบบทรงไทยโบราณ ลักษณะค่อนข้างมีมนต์เสน่ห์แบบล้านนา ด้วยที่พักนี้อยู่ใกล้กับสถาบันที่จะเข้ามากวดวิชาจึงได้เข้าพักกันโดยพักเป็นเวลา 1 เดือน แบ่งเป็น 3 ห้อง ผู้ชายห้องละ 3 คนและอีกห้องผู้หญิง 2 คน การเข้าพักในวันแรกช่วงเย็นพวกเราทั้งหมดได้เดินไปทานข้าวที่อยู่ห่างจากหอพักไป ซึ่งเป็นร้านขายข้าวราดแกง เราก็สั่งกันตามปกติและด้วยความที่ ป้าเจ้าของร้านเพิ่งเคยเห็นพวกเราจึงถามว่า"พวกหนูมาจากไหนกัน มาทำอะไร แล้วพักอยู่ที่ไหน" พวกผมจึงตอบไปว่า“มากวดวิชาครับและพักที่โรงแรมใกล้ๆนี้เพิ่งมาวันนี้วันแรก(บอกชื่อโรงแรมไป)” ป้าแกทำหน้าตกใจนิดหน่อยแล้วพูดขึ้นว่า"พวกหนูเจออะไรกันหรือยัง" จังหวะนั้นด้วยความที่มากันเยอะและหิวข้าวด้วยจึงไม่คิดอะไรก็ตอบป้าไปว่า “เจออะไรเหรอครับ” แล้วก็งงกัน ป้าแกก็บอกว่าไม่มีอะไรๆ(พร้อมแสยะยิ้ม) พวกผมก็คิดว่าคนเหนือเค้าชอบพูดหยอกกันให้อารมณ์ดีแบบนี้ละมั้ง...
จากนั้นพวกผมก็เข้าที่พักโดยสภาพห้องก็มีการออกแบบเป็นทรงเรือนไทยซึ่งแปลกหูแปลกตาอย่างมาก เมื่อเปิดประตูเข้าไปในห้องจะมีเตียงตู้อยู่ทางขวามือ และทีวีอยู่ทางซ้ายมือ เมื่อเดินตรงไปจะมีห้องน้ำอยู่ทางขวามือและทางซ้ายเป็นกระจกและอ่างล้างหน้า(อยู่ตรงข้ามห้องน้ำ) ด้านหน้าจะเป็นหน้าต่าง ซึ่งเป็นห้องที่ไม่มีระเบียงจะมีหน้าต่างมุ้งลวดมีเหล็กกั้น พวกผมก็ใช้ชีวิตกันและไปเรียนกวดวิชาตามปกติ จนเมื่อเวลาผ่านไปประมาณ 1 อาทิตย์ ซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่ผมจะไม่ลืมเลย ผมซึ่งอาบน้ำเป็นคนสุดท้ายในเย็นวันนั้นกำลังที่จะเอาผ้าเช็ดตัวมาตาก ซึ่งปกติทั้ง 3 คนในห้องนั้นจะตากที่เหล็กกั้นตรงหน้าต่าง วันนั้นผมรู้สึกว่าพื้นที่ตากไม่พอและผ้าเช็ดตัวเหมือนมีกลิ่นอับจึงหาที่ตากใหม่ ผมเหลือบไปเห็นคานที่อยู่ด้านบนของเพดาน แล้วคานนั้นจะมีเชือกหลากสีผูกอยู่ ปกติแล้วมันควรจะสะดุดตาตั้งแต่แรกๆแต่ไม่รู้ทำไมที่เพิ่งมาสะดุดตาวันนั้นได้ ผมจึงนำผ้าเช็ดตัวไปแขวนไว้กับเชือกที่พูกกับคานนั้นห้อยลงมาและทำธุระกันปกติ หลังจากนั้นก็เป็นการเริ่มต้นความน่ากลัวที่เกิดขึ้นกับตัวผม...
ในคืนนั้นมีลมที่ค่อนข้างแรงมาก จนทำให้ผมนอนหลับไม่สนิทด้วยประตูหน้าต่างที่โดนลมตีจนมีเสียงดัง ผมก็ลืมตาขึ้นมองที่หน้าต่างซึ่งจะมีผ้าเช็ดตัวผมที่ถูกลมตีจนไหวไปมาอย่างแรง ด้วยความที่งัวเงียจากการตื่นผมเหลือบไปเห็นเงาสีดำรูปร่างเป็นคนนั่งอยู่ตรงอ่างล้างหน้าหลังผ้าเช็ดตัวที่กำลังโบกสะพัดอย่างแรง แต่ก็ยังไม่แน่ใจเท่าไหร่ด้วยความที่คิดว่าตัวเองงัวเงียอาจมองไม่ชัดจึงฝืนหลับตาลงแล้วหลับไป ในรุ่งเช้าทุกคนก็ไปเรียนกวดวิชากันตามปกติ จนถึงตอนกลางวันผมเริ่มมีอาการป่วยเกิดขึ้นอย่างรุนแรงตัวร้อนและปวดหัวอย่างมากจึงขอทางสถาบันกลับมาพักผ่อนที่พัก ก็ไปหาซื้อยามาทาน และนอนพัก ซึ่งอาการก็ไม่ดีขึ้นเมื่อทานอาหารเข้าไปก็จะอ้วกออกมาทันที จึงทานได้แค่นิดเดียวแล้วก็นอนหลับพักผ่อนไป ในช่วงดึกก็จะมีลมที่พัดแรงทำให้ประตูหน้าต่างพับเข้าออกดัง ตึง!! ผมจึงตกใจตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงียก็ยังเห็นเหมือนมีเงาคนนั่งห้อยขาอยู่ตรงอ่างล้างหน้าเหมือนเดิม เหตุการณ์เหมือนเกิดขึ้นซ้ำซึ่งผมก็ฝืนหลับไปอีก พอตอนเช้าตื่นขึ้นมารู้สึกว่าอาการทรุดลงกว่าเดิมจึงไม่ได้ไปเรียนกับเพื่อนๆ ร่างกายเหมือนไม่มีเรี่ยวแรง ตอนเช้าเดินไปซื้อโจ้กที่เซเว่นแล้วก็กลับไปทานที่ห้อง ทานได้ไม่กี่คำก็ต้องวิ่งไปอ้วกที่อ่างล้างหน้า โจ้กที่ทานไปก็แทบไม่ลดลงเลยก็เก็บไว้ทานกลางวันเผื่อดีขึ้น หาซื้อเกลือแร่มาจิบทานให้ร่างกายพอมีแรง และในช่วงดึกลมก็มักจะแรง บางคืนก็จะได้ยินเสียงหมาหอนและผมก็ตกใจตื่นขึ้นมาตอนดึกทุกทีพร้อมกับเห็นเงาซึ่งช่วงหลังๆมองเห็นเป็นเงาผู้หญิงผมยาวซึ่งชัดมากขึ้นหันหน้ามาหาทุกคืนก็ได้แต่ทนนอนหลับไป แต่ก็ไม่ได้บอกเพื่อนเรื่องเห็นเงาผู้หญิงเพราะคิดว่าตัวเองป่วยคงเลอะเลือนและไม่อยากทำให้กลัวกัน พอเหตุการณ์วนซ้ำแบบนี้ประมาณ 5 วันสุขภาพร่างกายค่อนข้างย่ำแย่และไปตรวจกับหมอก็พบว่าป่วยธรรมดาแต่อาการก็ยังไม่ดีขึ้นเลย บางคืนเพื่อนผู้หญิงต้องหาผ้าชุบน้ำมาช่วยเช็ดตัวให้(แอบฟินเบาๆ) แต่ไม่ไหวจริงๆ จนคิดว่าจะกลับไปรักษาตัวที่บ้านส่วนใจนึงก็แอบเสียดายเงินค่ากวดวิชาที่พ่อแม่ให้มาเรียนเพื่อหาความรู้จึงฝืนอยู่ต่อ และเมื่อตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าก็มาส่องกระจกเห็นสภาพตัวเองผอม ทรุดโทรมลงอย่างมากก็ยืนคิดทบทวนว่า"ทำไมชีวิตต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ด้วยทำยังไงอาการก็ไม่หายมันเกิดมาจากอะไรวะ กูไปทำอะไรผิดมาเหรอ"พอคิดแบบนี้เสร็จเท่านั้นครับ ผมยืนนิ่งกับตัวเองและค่อยๆเหลียวไปมองผ้าเช็ดตัวที่ผมแขวนเอาไว้กับสายเป็นแถบสีๆบนคาน ซึ่งตลอดระยะเวลาเกือบ 1 อาทิตย์ที่ป่วยผมแขวนด้วยความเคยชินหลังจากอาบน้ำเสร็จมาตลอด จนเริ่มมาคิดว่าสุขภาพเริ่มแย่ตั้งแต่แขวนไว้เลยนี่หว่า จากนั้นผมรีบดึงออกอย่างรวดเร็วด้วยความที่ว่าเผื่อจะเกี่ยวกับเรื่องนี้ จากนั้นวันต่อมาอาการที่แย่ลงๆ ค่อยๆกลับมาดีขึ้นๆ หายปวดหัว เริ่มกินข้าวได้อย่างปกติ เหตุการณ์นี้ทุกคนตกใจกันอย่างมาก แล้วผมก็ไปเรียนได้อย่างปกติ แต่เวลาเพิ่งผ่านมาได้แค่เกือบ 2 อาทิตย์ เหตุการณ์ต่อจากนี้จะเป็นการปรากฎตัวของเงาปริศนาที่ผมเห็นยามค่ำคืนจนอยู่กันได้ไม่ครบเดือน...