สมมติว่า ภิกษุรูปนั้น เพิ่งจะต้องอาบัติปาราชิกอย่างใดอย่างหนึ่งใน 4 ข้อ แต่ยังไม่กล้าบอกใคร แม้นรู้ตัวดีว่าตนเองหมดจากความเป็นภิกษุไปแล้ว แต่ก็ยังเจริญกุศลเช่นอานาปานสติ, เดินจงกรม อยู่ในขณะปัจจุบันอย

ปัญญาที่เกิดความเข้าใจ อนัตตา ที่ยังเป็น สุตตมยปัญญา หรือ/และ จินตมยปัญญา. ย่อมยังไม่สามารถทำให้บรรลุโสดาบันติมรรคได้. เพราะอะไร? เพราะต้องเกิด ภาวนามยปัญญา โสดาบันติมรรค จึงพอบังเกิดขึ้นได้. ภาวนา

ภิกษุ ทั้งหลาย. ! ในกรณีนี้ ภิกษุ เพราะสงัดจาก กามและอกุศลธรรมทั้งหลาย จึงบรรลุปฐมฌาน ทุติยฌาน... ตติยฌาน... จตุตถฌาน ... แล้วแลอยู่. ภิกษุนั้นเข้าไปอาศัยธรรม เป็นกำลังของพระ เสขะ ๕ ประการเหล่านี้อยู่

วิหารธรรม ความหวั่นไหวโยกโคลงของกาย หรือความหวั่นไหวโยกโคลงของจิตก็ตาม ย่อมมีขึ้นไม่ได้ด้วยอำนาจแห่งการเจริญทำให้มากซึ่งอานาปานสติสมาธิ. เมื่อบุคคลเจริญทำให้มากซึ่งอานาปานสติสมาธิอยู่อย่างไร ความหวั่น

๑๐. อินทริยภาวนาสูตร (๑๕๒)                           พระผู้มีพระภาคจึงได้ตรัสดังนี้ว่า ดูก