เคยไหมที่รักใครซักคนมากๆจนไม่เหลือใจไว้เผื่อความเจ็บปวด ไม่นานมานี้เราโดนแฟนบอกเลิกด้วยเหตุผลที่ว่าเราทะเลาะกันบ่อยจนเกินไปเค้าเบื่ออยากอยู่คนเดียวไม่อยากคบใคร แล้ววันนึงเค้าจะกลับมาจนทำให้เราติดอยู่กับการโทษตัวเองเรื่อยมาว่าถ้าวันนั้นเราทำดีกว่านี้วันนี้เราคงไม่เสียความรักไป ตั้งแต่เลิกกันไปไม่มีวันไหนเลยที่เราไม่เสียใจ และยังไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าวันนั้นเราผิดอะไรเค้าถึงเลือกที่จะทิ้งเราไปจนมาวันนี้ความจริงก็วิ่งมาชนเรา เราเจอเฟสใหม่ของเค้า และสิ่งที่เราเห็นเรารู้คือ เค้ามีคนอื่น เราแชทไปถามเค้าแล้วความจริงที่เจ็บปวดกว่าการบอกเลิกคือ คนที่เค้าไปคบเค้าคบกันมาก่อนหน้าเรา ทั้งที่อยู่กับเราเค้าก็ปกติทุกอย่างเราไม่รู้ว่าเอาเวลาไหนไปแอบคุยกัน ที่พีคไปกว่านั้นคือคนที่เค้าไปคบเค้ามีแฟนอยู่แล้ว บางคนอาจคิดว่านี่คงเจ็บสุดแล้วแต่ที่จริงไม่ใช่ความจริงที่เจ็บกว่านี้คือที่บ้านเค้ารู้ และแฟนของคนที่เค้าไปคบทุกคนรู้หมดและทุกคนก็รับได้ มีเราที่รู้เป็นคนสุดท้าย ถ้าวันนี้เราไม่บังเอิญเจอเฟสเค้าเราคงโทษตัวเองไปเรื่อยๆว่าทุกอย่างมันเปนเพราะเรา เราไม่รู้ว่าคนพวกนั้นเรารู้สึกอะไรถึงยอมรับเรื่องพวกนี้ได้??? และต้องใจร้ายแค่ไหนถึงพังความรู้สึกเราอย่างกับไม่มีค่าอะไรเลยได้ขนาดนี้???
ปล.อ่านอาจงงๆกันไปบ้างนี่เป็นกระทู้แรกของเรา เราเลยไม่รู้ว่าต้องเริ่มยังไง