คือ ก็คบกับคนๆนี่มาเป็นเวลาปีกว่าแล้ว มีปัญหากันมาโดยตลอด อดทนกันทาเรื่อยๆ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เคยมีความสุขเวลาอยู่กับเขาเลย ตอนที่ไม่ทะเลาะกัน เราก็รักกันดี มีความสุขมากๆ ช่วยเหลือกัน ปลอบใจกัน เป็นกำลังใจให้กัน รับฟังกันดีเหมื่อนคนรักที่รักกันทั่วไปนั้นแหละค่ะ ตอนแรกๆทะเลาะกันก็คืนดีกันได้เร็ว เราขออะไรไปเขาก็ดูเหมือนจะทำให้ทุกอย่าง ยอมเสียสละให้ทุกอย่าง ขอแค่เราอย่าจากเขาไป แต่ตอนนี้ ยิ่งเราทะเลาะกัน เราก็เริ่มมีปากเสียงเยอะขึ้น มันไม่เหมื่อนก่อนที่จะใช้ความรักแก้ไขปัญหาอีกแล้ว มีเป็นการใช้อารมณ์มากกว่า มีแต่การเอาชนะ ว่าร้าย หยิบเอาอดีตมาพูด มันเจ็บปวดมากกว่าเดิมหลายเท่า โดยเฉพาะเวลาที่เราทะเลาะกัน เขาจะเริ่มมีความคิดลบๆที่อย่างจะตายบ้าง บางครั้งเขาก็โกรธ ทำลายข้าวของ เตะเสา ระบายอารมณ์โกรธโดยการใช้กำลัง แล้วเขาก็เจ็บ เราก็เจ็บกว่าตอนที่เราเห็นเขาเป็นแบบนั้น พูดกับเขาว่าถ้าคบกันแล้วเขาเป็นอย่างนี้ ทำไมเราไม่เลิกกันไป ทำไมต้องอดทนกันถึงขนาดนี้ (เวลาที่ทะเลาะกัน เขาชอบบอกว่าเป็นเพราะเรา เขาถึงได้เป็นแบบนี้) เหมื่อนกับว่าถ้าทนกันไม่ได้ ทำไมไม่เลิกกันไป ใช้คำแรงๆว่ากัน ร้องไห้ฟูมฟาย ทำลายตัวเองไปทำไม แต่เขาก็ไม่ยอมเลิก เขาบอกว่าไม่ลูกเดียว เขาบอกว่าถ้าไม่มีเรา เขาจะมีชีวิตไปทำไม ไม่มีใครแคร์ หรือต้องการเขาเหมื่อนเราแล้ว แล้วก็ขู่ว่าถ้าเราอยากให้เขาไปจริงๆ เขาจะไปเอง จะไปจากโลกนี้ อึดอัดมากๆค่ะ ไม่รู้จะทำอย่างไนแล้ว ใจนึงก็สงสาร เห็วเขาไม่มีใคร เราเองก็อยากจะเป็นคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆเขา อีกใจหนื่งก็อยากจะเลิกๆไปเสีย เจ็บครั้งเดียวดีกว่าเจ็บซ้ำๆอย่างนี้ มันทรมาณมากๆเลยค่ะ แต่ก็รู้ว่าเขาคงจะไม่ยอมเลิกอีก แล้วเราก็หนีเขาไปไหนไม่พ้นอีก ต้องเจอกันเกือบทุกวัน ทำยังไงดีค่ะ ??