ฉันเริ่มเป็นโรคซึมเศร้าตอนม.2 เกิดจากการที่ฉันอยากได้บีบี หนังสือแฮร์รี่ ฉันอดข้าว กินแต่นม เพื่อเก็บเงินไปซื้อของ
แต่ในขณะเดียวกันฉันก็เป็นหัวหน้าห้อง ฉันต้องเช็คแถวเพื่อนทุกวัน แต่จะมีเพื่อนอยู่คนนึงที่เค้าจะมาสายตลอด เค้าไม่ยอมให้ฉันเช็คว่าเค้ามาสาย
ฉันเอาเรื่องนี้ไปถามครู ครูก็บอกให้ฉันเช็ค แต่เค้าก็ยังไม่ยอม มันเป็นแบบนี้ทุกๆวัน จนวันหนึ่งชั้นเกิดอาการมือจีบเท้าจีบขึ้นมา ครูโทรหาแม่ฉัน
แม่พาฉันไปที่โรงพยาบาล ฉันจำเวลาได้ดีเราอยู่ที่โรงบาลตั้งแต่บ่ายสองจนถึง2ทุ่ม อาการนอกจากมือเท้าจีบของฉันก็ยังมีอาการหายใจถี่และสั้น
ป๊าทนไม่ไหวที่หมอไม่ทำอะไรเพียงแค่ฉีดยาและรอเวลา
ป๊าจึงพาฉันไปโรงบาลเอกชนหมอเข้ามาดูและฉีดยาให้ฉันอีกครั้งฉันจำได้ว่ามันเจ็บมากๆ เหมือนฉีดโดนเส้นจนฉันต้องปล่อยมือเท้าที่จีบ
อ่อลืมไปโรงพยาบาลแรกเค้าฉีดให้ฉันเว้นระยะกันประมาณ3เข็มแล้วอาการฉันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเลยป๊าจึงเปลี่ยนโรงบาล
พอมาถึงจุดนี้ฉันก็หลับไปตื่นขึ้นมาในห้องนอนของตัวเอง
เดี๋ยวจะกลับมาเล่าว่าฉันเจออะไรมาบ้างในการเป็นโรคซึมเศร้าขอบอกว่าปี58และ59เป็นปีที่หนักมากของฉันจริงๆ