ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า จขกท เลิกกับเเฟนไป เนื่องจากที่ว่าก่อนหน้าก่อนจะเลิกกัน จขกท น้อยใจแฟนเก่าหนักมาก แล้วก็สับสนไปทุกอย่างจนได้หลุดพูดคำว่า เลิก ออกไปจากปาก แล้วไม่ทันถึงชั่วโมง จขกท ก็คิดว่าเราจะอยู่ได้หรอ เราขาดเค้าไม่ได้เลยได้บอกเค้าไปอีกว่า ไม่เลิกแล้วได้ไหม  แฟนเก่าก็ขอเวลา
ขอเวลาที่จะได้อยู่กับตัวเอง ขอเวลาที่จะให้อยู่คนเดียวสักพัก เราก็เข้าใจนะว่ามันเสียความรู้สึกมากๆไปแล้ว จนผ่านไปได้2วัน วันที่3เราทนไม่ไหว ทักไปโดยที่เราก็ใจร้อนอยู่นั้นแหละ ทั้งประชดด้วย เมื่อเห็นว่าไม่ตอบ เราเลยโทรไปหาเค้า ถามคำตอบคำแล้วเค้าก็ตัดสายทิ้งไป ไอ้เราก็งง ว่าไหนตกลงกันว่ามีไรก็คุยกันได้แล้วจะตัดสายทิ้งทำไม เราเริ่มรู้สึกว่าเค้าคงไม่อยากคุยแล้วก็เกลียดเราไปแล้ว เราก็คงทนไม่ได้ที่จะเป็นอยู่แบบนี้ จนเราบล็อกทุกอย่างที่ติดต่อ ยกเว้นเบอร์โทรศัพท์ แล้วเค้าก็โทรมาถามว่าจะเอาแบบนี้ใช่ไหม อ้าวงงเลยทีนี้แล้วตอนนั้นจะตัดสายเราทิ้งทำไม แล้วเราก็ทะเลาะกัน จนสุดท้ายเราก็เลิกกันจนได้ จนตอนนี้เรารู้นะว่าเราผิด ผิดที่พูดคำๆนั้นออกไป จิงๆก็รู้ตั้งนานแล้ว รู้ว่ามันควรพูด พูดเเล้วมาเสียใจทีหลัง ไม่ว่าเราจะขอให้เค้ากลับมา เค้าก็ไม่กลับแล้ว เราไม่รู้ว่าเราจะต้องทำยังไงเพื่อให้เค้ากลับมา เค้าบอกว่าถ้าเลิกกันเเล้วทำไมจะต้องเป็นคนที่ไม่รู้จักกัน เพราะยิ่งเห็นอีกคนเดินไปแล้ว คนที่ยังยืนอยู่ตรงนี้มันก็แย่นะ เรารักเค้า เราอยากที่จะแก้ไขสิ่งที่เราทำพลาดไป เราไม่มีโอกาส เราทำแม้กระทั้งอ้อนวอนจนดูเป็นคนไร้ค่า จะต้องทำยังไงให้คนที่เรารักกลับคืนมา อาจดูไร้สาระนะ ต้องขออภัยที่พิมวนไปวนมา