เราเคยคุยกับคนนึงค่ะ เปนเพื่อนในคลาสเดียวกัน เค้าเข้ามาจีบเราก่อน คุยกันมาได้ 5 เดือน ทุกอย่างเหมือนจะดี แต่อยู่ๆเค้าก็มาบอกเราว่าเค้าลืมแฟนเก่าไม่ได้ สุดท้ายก็เทเราไปหาแฟนเก่า ตอนนั้นเราเสียใจมาก ผ่านไปประมาน 2 เดือนกว่าๆ เราเริ่มดีขึ้น อยู่ๆเค้าบอกเลิกผู้หญิงคนนั้นแล้วกลับมาหาเราค่ะ แล้วให้เหตุผลว่าตอนนั้นที่เค้าทิ้งเราไปเพราะเค้าเหงาและโดดเดี่ยวมาก มันเป็นช่วงโควิดแล้วเราไปหาเค้าไม่ได้ค่ะ ทำได้แค่วิดีโอคอลกัน (เค้าเป็นคนที่ไม่ชอบอยู่คนเดียวค่ะ ถ้าคุยกันเค้ารู้สึกว่าต้องเจอบ่อยๆ แล้วก็มีปมเรื่องครอบครัวไม่ค่อยอบอุ่น รู้สึกครอบครัวไม่รักประมาณนี้ค่ะ) แต่ตอนนั้นแฟนเก่าเค้าอยู่แถวนั้น เค้าเลยเลือกที่จะกลับไปคบคนนั้น แต่สุดท้ายเค้ารู้แล้วว่ารักเรา อยากขอโอกาสเริ่มใหม่กับเราอีกครั้ง เรายังรู้สึกกับเค้าอยู่ค่ะ แต่ความเชื่อใจมันพังไปแล้ว เหมือนมันฝังใจไปหมดเลย เราเลยปฏิเสธค่ะ เค้าเสียใจจนเป็นโรคซึมเศร้า ไปร้องไห้กับเพื่อนเราเกือบทุกวัน เราเป็นห่วงเค้ามากแต่ถ้าให้กลับไปก็กลัวจะเสียใจอีกรอบ เราเลยบอกเค้าไปว่าถ้าเค้าดิ่งหรือไม่โอเคเรารับฟังได้เสมอ หลังจากนั้นก็มีคุยกันบ้าง บางทีก็โทรมาร้องไห้กับเราบ้าง ขอโทษแล้วก็ขอบคุณเราบ้าง ไปๆมาๆกลายเปนว่าตอนนี้คุยกันทุกวัน แต่ไม่มีสถานะอะไรเลย เพราะเราไม่ให้สถานะกับเค้า แต่ความรู้สึกเก่าๆกลับมาหมดเลยค่ะ กลายเป็นเราสับสนมาก เวลามีเค้ามันก็มีความสุข ใจนึงก็อยากกลับไป แต่ก็ต้องคอยระแวงอยู่ตลอดกลัวว่าเค้าจะทิ้งเราไปหาคนอื่นอีก แต่พอไม่มีเค้าเราก็คิดถึง เป็นห่วงเค้าตลอด เราคิดว่าถ้าจะกลับไปเค้าต้องพิสูจให้เราเห็นว่าเค้าจะไม่เป็นแบบเดิม แต่เพราะว่าป่วยตอนนี้จะให้เค้าพิสุจอะไรก็คงไม่ไหว เรากัวว่าวันนึงที่เราอยากกลับไปจริงๆ เค้าจะตัดใจจากเราไปแล้ว แต่ถ้ากลับไปตอนนี้เราก็ไม่แน่ใจว่าเค้าจะมั่นคงจริงๆ ตอนนี้พ่อแม่กับเพื่อนเราไม่เห็นด้วยให้กลับไปค่ะ

เราควรทำยังไงดีคะ ไม่รู้จะไปต่อหรือถอยออกมาตัดใจดี เรารู้สึกว่าถ้าต้องไม่มีเค้าจริงๆเราอยู่ได้ค่ะ ไม่ได้ฟูมฟายเหมือนตอนที่โดนทิ้งตอนแรกแล้ว อาจจะรู้สึกโหวงๆไปสักพัก แต่ถามว่าอยากมีมั้ย ก็ยังอยากมีอยู่ค่ะ แต่ก็ยังระแวงด้วย สับสนตัวเองมากเลย TT

อาจจะพิมวนไปวนมาบ้าง ถ้ามีอะไรผิดพลาดขอโทษนะคะ
และขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้านะคะ