ระยะทาง...ช่างห่าง...ร้างเราสอง...
อยากเฝ้ามอง...เธอใกล้ใกล้...ใจคิดถึง...
แต่ภาระ...และหน้าที่...มีคำนึง...
มันฉุดดึง...ฉันไว้...ให้ต้องรอ...

เธอต้องเรียน...ฉันทำงาน...การยากฝืน...
ทุกวันคืน...เบื่อคิด...ติดเหงาหนอ...
ก้มหน้าทำ...เอางาน...ด้านนี้พอ...
เปลี่ยนพ.ศ....ไม่เท่าไร...คงใกล้กัน...

ตั้งใจเรียน...เพียรขยัน...มั่นให้จบ...
เธอจะพบ...สวนเกษตร...เขตเธอฝัน...
ฉันคนนี้...ตั้งใจ...ให้ได้มัน...
เป็นของขวัญ...วันเธอจบ...พบปริญญา...