สวัสดีครับ วันนี้ผมได้ไปปั่นจักรยานขึ้นบนเขาคอหงส์ ซึ่งตั้งไว้ว่าจะไปเก็บภาพบรรยากาศเมืองหาดใหญ่ ผมเริ่มออกจากบ้าน ประมาณ 5 โมงเย็น เมื่อถึงสวนสาธารณะ ผมก็ไม่รอช้าปั่นขึ้นเขาเลยครับ ปั่นไปได้เกือบครึ่งทาง หอบดังมากๆครับ ปั่นต่อไม่ไหว แต่ผมก็ไม่ได้ถอดใจ ผมเลยลงเดินและจูงรถต่อไป (ตอนลงนี่ เขาใจคำว่าแถบล้มทั้งยืนเลยครับ) พอเดินไปเรื่อย ก็มีพี่ๆลุงๆ ที่เขาปั่นบ่อย ผ่านไปมาเขาก็ถามว่าไหวรึป่าว ผมก็บอกไหว และพูดว่าไป เหลือโค้งก็ถึงแล้ว คือ ณ จุดนั้น ทำให้ผมรู้เลยครับ ว่าสังคมนักปั่นนี่ดีมากครับ เจอกันเขาก็สวัสดี ยิ้มทักทาย (รู้จักหรือไม่รู้จัก) ซึ่งอบอุ่นมากๆครับ พอไปถุงจนบนสุด ก็ไปเจอพี่ๆอีกหลายคนครับ ทั้งคนขี่ผ่านผมไป หรือพึ่งขึ้นมาถึง ก็ยิ้มให้กันสวัสดีกัน พูดคุยกัน และมีลุงคนนึงที่เจอผมตรงโค้งสุดท้าย แกก็แนะนำอะไรหลายๆอย่าง เช่น ถ้าเราเหนื่อยมากๆ ห้ามนั้ง เพราะอาจหน้ามืดหมดสติได้เลย ให้เราเดินสักพักให้หัวใจเต้นปกติ แล้วค่อยนั้งพักให้หายเหนื่อย จบด้วยการถ่ายรูปพระอาทิตย์ตกครับ
ปล. ผม อายุ14 เข้า 15 ปี ผมเพิ่งปั่นหนักสุดครั้งนี้ครั้งแรก ปกติปั่นทางเรียบ 15 กม.
และผมอยากหาหรือรู้จัก กลุ่มหรือชมรมที่เกี่ยวกับนักปั่น ในเขตหาดใหญ่ สงขลาด้วยครับ ใครรู้ช่วยบอกหน่อยนะครับ ขอบคุณมากครับ