เหตุการณ์นี้เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพียง 3 เดือน เท่านั้น (รู้ว่าต้องถูกตำหนิ แต่อย่าแรงนะ T.T)
เหตุการณ์เริ่มต้นเมื่อเราได้สำเร็จการศึกษา และไปทำงานต่างจังหวัดที่มีแม่น้ำมีปลาอยู่ เริ่มทำงานไปได้ 2 สัปดาห์ก็เหมือนจะไม่มีอะไร ตอนเราเข้าไปแรกๆก็แอบมองพี่คนนึงว่า ' เออเขาก็น่าตาดีนะ ' เราคิดระหว่างที่สายตาก็แอบมองเขาแต่เขาก็ดูเป็นผู้ชายปกติ เราก็เริ่มยัดเยียดไลน์เราให้กับเขา แต่เราไม่ได้ทักเขาไปก่อนนะ เรากะว่าเออแบบแค่เพื่อนร่วมงานอะไรทำนองแบบเน้ สุดท้ายมันก็มากกว่านั้น .. เราเริ่มคุยกันมากขึ้นมากขึ้นและมากขึ้น จนกระทั่งวันนึงกลางวันหลังกินข้าวเสร็จ เราเห็นเขาคุยโทรศัพท์ซึ่งเขาไม่ได้คุยกับเรา เราก็เริ่มแสดงออกทางสีหน้า เขาก็เริ่มเห็นว่าเหมือนเราจะไม่พอใจ เขาจึงตัดสินใจบอกเราทั้งหมดว่า " จิงๆแล้ว พี่มีแฟนอยู่แล้วนะ คุยมาได้สักประมาณเกือบปี " เราก็สะอึก-ไปสักพัก แต่ตอนนั้นเราหวั่นไหวและชอบเขามากๆไปแล้ว เอาละสิเอาละสิ เริ่มคิดหนักเริ่มปรึกษาเพื่อน แต่ !!!! ก็ตัดสินใจผิด ๆ ว่า เออว่ะ แค่พี่น้องคุยแก้เหงาไปคงไม่ได้อะไร แต่ความจริงเขากลับมีอิทธิพลกับใจเรามาก ๆ
เราดูแลเขาแบบแฟน ดูแลทุกอย่าง อยากได้อะไรขอแค่บอก อะไรที่ถูกใจเขาอะไรที่เขาชอบ เราจะหามาให้จนได้เพื่อให้เขาอยู่ข้างๆเราอยู่กับเรา *หยุดก่อนอย่าพึ่งด่าเราตอนนี้ มีต่อให้ด่าอีกแน่นอน เปิดการ์ดนางฟ้า* หลังจากนั้นเราเริ่มมีอะไรกัน เขามาหาเราที่หอบ้าง เราแอบไปนอนบ้านเขาบ้าง
ใช่มั้ย เลวใช่มั้ย มันไม่ถูกต้องไม่สมควรใช่มั้ย ใช่ 'ครับ ' เราไม่ควรทำแบบนั้น ทั้งๆที่เราก็รู้อยู่แล้วว่าความสัมพันธ์แบบนี้มันไม่ยืนยาวแน่นอน เราแอบคุยกันโดยที่ที่ทำงานมีคนรับรู้น้อยมาก เราจะคุยกับเขาเป็นเวลาก่อนหรือหลังที่แฟนเขาจะโทรมา เมื่อแฟนเขาโทรมาเราก็จะวางสายไปแล้วเราทั้งคู่ก็ใช้ชีวิตปกติ
เราแอบกอดกันในห้องน้ำบางบ้างครั้ง (เพื่ออะไร ?) เรารู้สึกยินดีกับบางคู่และบางคนที่ทางบ้านยอมรับและสามารถคบกันได้นาน เราวาดฝันว่าวันนั้นทางบ้านเราจะยอมรับและมีคนที่พร้อมจะอยู่กับเราแล้วมีอนาคตที่ดีไปด้วยกัน .. เรากับเขาคบกันในฐานะแฟนได้ประมาณ 1 เดือนหลังจากนั้นเราลดสถานะกันลงมาเหลือเพียง พี่น้อง ซึ่งวันที่เขาบอกเลิกเรา เรานี่ขับรถไปร้องไห้ไปมือก็ถือโทรศัพท์ไปด้วย *สมน้ำหน้าเราใช่มั้ยอ่ะ ? TT* เราไม่รู้จะพิมพ์ออกมาเป็นคำพูดยังไงให้เห็นเป็นภาพ แต่แค่นี้เราก็ดูแย่แล้วก็ดูเลวมากๆแล้วอะ ที่เราเอามาแชร์ เราแค่อยากบอกคนที่กำลังเป็นมือที่สามว่า หยุดเถอะ มันไม่มีความสุขหรอกนะ เพราะยังไงเขาก็ต้องเลือกคนของเขา เพราะเขาผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะกว่า แล้วก็มองไม่เห็นเหตุผลเลยที่เขาต้องเลือกเรา บางคนอาจเจอเหตุการณ์ที่เขายอมไปเลิกแล้วมาคบกับเรา แต่สำหรับเรา ทุกครั้งที่เขาไปหาแฟนเขา เราก็จะไม่ไลน์ไปไม่โทรไปเพื่อไม่ให้เขาทะเลาะกับแฟนเขา แต่ก็ต้องอยู่แบบหลบๆซ้อนๆ มันไม่มีความสุขหรอกนะ ช่วงแรกๆอาจจะมีความสุขแต่มันเหมือนยืมความสุขในอนาคตมาใช้ หลังจากนั้นเราต้องมานั่งเสียใจแบบหนักมาก ถึงขนาดไปพบจิตแพทย์เพื่อรักษาอาการทางจิตที่เรียกว่า จิตป่วย TT พาราก็กินไม่หายนะ แง้ แต่ตอนนี้เรากับเขาก็แยกทางกันอย่างชัดเจน จบไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ เราทะเลาะกันด้วยความที่เราเข้าใจผิดกัน เราด่ากันเสียๆหายๆ เขาแก่กว่าเรา 10 ปี เราแค่อยากบอกเขาว่า ที่ผ่านมาสิ่งที่เรารู้สึกนั้นคือเรื่องจริง แต่ด้วยสภาพแวดล้อมของเราทั้งคู่มันทำให้เรามาได้เท่านี้ อย่าสงสัยว่า เพื่อนรอบข้างไม่ด่าบ้างหรอ ไม่ว่าบ้างหรอ ? ด่าครับว่าครับ แต่ด้วยความที่เราเป็นคนไม่ฟังใคร เราเลยเลือกที่จะทำแบบนี้ เรายอมอดทนอยู่เพราะคำพูดของเขาว่า เขาไม่สามารถเลิกกับแฟนเขาได้แต่เขาก็ไม่อยากเสียเราไป นั้นคือสิ่งที่ฝั่งใจ แต่สุดท้ายแล้ว .. ทุกคนต้องผ่านมันไปได้ เวลาที่เราเจอเหตุการณ์แย่ ๆ ลองเปิดโทรทัศน์ เราจะเจอคนที่เขาเจอเหตุการณ์หนักกว่าเราหรือเพื่อนรอบข้าง นั้นจะเป็นกำลังใจและแรงผลักให้ตัวเองผ่านมันไปได้ แรกๆยากมากเลย นั่งรอโทรศัพท์รอเวลารอที่จะได้เห็นหน้าเขาได้ยินเสียงเขา แต่นั้นก็เป็นความสุขเพียงแปปเดียวจิง ๆ นะะ การเป็นมือที่สามไม่มีความสุขเลย ไม่มีความสุขจิงๆ เราอาจจะได้ใจเขา เราอาจจะได้ตัวเขา เราอาจจะได้สัมผัสกาย แต่นั้นไม่ใช่สิ่งที่อยู่กับเราถาวรแน่นอนเมื่อคิดถึงความถูกต้องเขาต้องเลือกคนที่มาก่อนถูกไหมครับ นั้นคือสิ่งที่เราควรยอมรับ .. แล้วนั้นก็คือเวรกรรมที่เราสร้างถึงเวลารับกรรม จงรับกรรมที่ทำอย่างไม่ต้องโทษใครควรโทษตัวเองทุกๆอย่าง สิ่งที่เราทำมันไม่ดีมากๆ อยากให้เป็นบทเรียนดีดีกับคนที่กำลังสับสนและลังเลว่าจะทำยังไง เลิกเถอะครับ ถ้าเรารักเขา เราต้องไม่ทำให้เขามีปัญหากับแฟนเขา ออกมาอีกสักก้าวอยู่แบบเพื่อน คอยปลอบคอยกอดเวลาที่เขามีปัญหาแบบเพื่อนพี่น้อง นั้นคือสิ่งที่ดีที่สุดที่เราจะทำได้ ความรักไม่ใช่การครอบครอง .. เราก็เห็นแก่ตัวไม่อยากเสียเขาไปเลยนะ แต่เราก็ต้องทำ เรารักเขา แต่เขาอาจจะไม่ได้รักเราที่เราเป็นเราเลยด้วยซ้ำ ..
ปล. อยากให้มีต่อไหมอ่ะะ แค่นี้ก็คงโดนตำหนิเยอะแล้ว เราอยากฟังความคิดเห็นนะ ขอเบาๆนะ T.T
ถูกต้อง กับ ถูกใจ ?
เหตุการณ์เริ่มต้นเมื่อเราได้สำเร็จการศึกษา และไปทำงานต่างจังหวัดที่มีแม่น้ำมีปลาอยู่ เริ่มทำงานไปได้ 2 สัปดาห์ก็เหมือนจะไม่มีอะไร ตอนเราเข้าไปแรกๆก็แอบมองพี่คนนึงว่า ' เออเขาก็น่าตาดีนะ ' เราคิดระหว่างที่สายตาก็แอบมองเขาแต่เขาก็ดูเป็นผู้ชายปกติ เราก็เริ่มยัดเยียดไลน์เราให้กับเขา แต่เราไม่ได้ทักเขาไปก่อนนะ เรากะว่าเออแบบแค่เพื่อนร่วมงานอะไรทำนองแบบเน้ สุดท้ายมันก็มากกว่านั้น .. เราเริ่มคุยกันมากขึ้นมากขึ้นและมากขึ้น จนกระทั่งวันนึงกลางวันหลังกินข้าวเสร็จ เราเห็นเขาคุยโทรศัพท์ซึ่งเขาไม่ได้คุยกับเรา เราก็เริ่มแสดงออกทางสีหน้า เขาก็เริ่มเห็นว่าเหมือนเราจะไม่พอใจ เขาจึงตัดสินใจบอกเราทั้งหมดว่า " จิงๆแล้ว พี่มีแฟนอยู่แล้วนะ คุยมาได้สักประมาณเกือบปี " เราก็สะอึก-ไปสักพัก แต่ตอนนั้นเราหวั่นไหวและชอบเขามากๆไปแล้ว เอาละสิเอาละสิ เริ่มคิดหนักเริ่มปรึกษาเพื่อน แต่ !!!! ก็ตัดสินใจผิด ๆ ว่า เออว่ะ แค่พี่น้องคุยแก้เหงาไปคงไม่ได้อะไร แต่ความจริงเขากลับมีอิทธิพลกับใจเรามาก ๆ
เราดูแลเขาแบบแฟน ดูแลทุกอย่าง อยากได้อะไรขอแค่บอก อะไรที่ถูกใจเขาอะไรที่เขาชอบ เราจะหามาให้จนได้เพื่อให้เขาอยู่ข้างๆเราอยู่กับเรา *หยุดก่อนอย่าพึ่งด่าเราตอนนี้ มีต่อให้ด่าอีกแน่นอน เปิดการ์ดนางฟ้า* หลังจากนั้นเราเริ่มมีอะไรกัน เขามาหาเราที่หอบ้าง เราแอบไปนอนบ้านเขาบ้าง
เราแอบกอดกันในห้องน้ำบางบ้างครั้ง (เพื่ออะไร ?) เรารู้สึกยินดีกับบางคู่และบางคนที่ทางบ้านยอมรับและสามารถคบกันได้นาน เราวาดฝันว่าวันนั้นทางบ้านเราจะยอมรับและมีคนที่พร้อมจะอยู่กับเราแล้วมีอนาคตที่ดีไปด้วยกัน .. เรากับเขาคบกันในฐานะแฟนได้ประมาณ 1 เดือนหลังจากนั้นเราลดสถานะกันลงมาเหลือเพียง พี่น้อง ซึ่งวันที่เขาบอกเลิกเรา เรานี่ขับรถไปร้องไห้ไปมือก็ถือโทรศัพท์ไปด้วย *สมน้ำหน้าเราใช่มั้ยอ่ะ ? TT* เราไม่รู้จะพิมพ์ออกมาเป็นคำพูดยังไงให้เห็นเป็นภาพ แต่แค่นี้เราก็ดูแย่แล้วก็ดูเลวมากๆแล้วอะ ที่เราเอามาแชร์ เราแค่อยากบอกคนที่กำลังเป็นมือที่สามว่า หยุดเถอะ มันไม่มีความสุขหรอกนะ เพราะยังไงเขาก็ต้องเลือกคนของเขา เพราะเขาผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะกว่า แล้วก็มองไม่เห็นเหตุผลเลยที่เขาต้องเลือกเรา บางคนอาจเจอเหตุการณ์ที่เขายอมไปเลิกแล้วมาคบกับเรา แต่สำหรับเรา ทุกครั้งที่เขาไปหาแฟนเขา เราก็จะไม่ไลน์ไปไม่โทรไปเพื่อไม่ให้เขาทะเลาะกับแฟนเขา แต่ก็ต้องอยู่แบบหลบๆซ้อนๆ มันไม่มีความสุขหรอกนะ ช่วงแรกๆอาจจะมีความสุขแต่มันเหมือนยืมความสุขในอนาคตมาใช้ หลังจากนั้นเราต้องมานั่งเสียใจแบบหนักมาก ถึงขนาดไปพบจิตแพทย์เพื่อรักษาอาการทางจิตที่เรียกว่า จิตป่วย TT พาราก็กินไม่หายนะ แง้ แต่ตอนนี้เรากับเขาก็แยกทางกันอย่างชัดเจน จบไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ เราทะเลาะกันด้วยความที่เราเข้าใจผิดกัน เราด่ากันเสียๆหายๆ เขาแก่กว่าเรา 10 ปี เราแค่อยากบอกเขาว่า ที่ผ่านมาสิ่งที่เรารู้สึกนั้นคือเรื่องจริง แต่ด้วยสภาพแวดล้อมของเราทั้งคู่มันทำให้เรามาได้เท่านี้ อย่าสงสัยว่า เพื่อนรอบข้างไม่ด่าบ้างหรอ ไม่ว่าบ้างหรอ ? ด่าครับว่าครับ แต่ด้วยความที่เราเป็นคนไม่ฟังใคร เราเลยเลือกที่จะทำแบบนี้ เรายอมอดทนอยู่เพราะคำพูดของเขาว่า เขาไม่สามารถเลิกกับแฟนเขาได้แต่เขาก็ไม่อยากเสียเราไป นั้นคือสิ่งที่ฝั่งใจ แต่สุดท้ายแล้ว .. ทุกคนต้องผ่านมันไปได้ เวลาที่เราเจอเหตุการณ์แย่ ๆ ลองเปิดโทรทัศน์ เราจะเจอคนที่เขาเจอเหตุการณ์หนักกว่าเราหรือเพื่อนรอบข้าง นั้นจะเป็นกำลังใจและแรงผลักให้ตัวเองผ่านมันไปได้ แรกๆยากมากเลย นั่งรอโทรศัพท์รอเวลารอที่จะได้เห็นหน้าเขาได้ยินเสียงเขา แต่นั้นก็เป็นความสุขเพียงแปปเดียวจิง ๆ นะะ การเป็นมือที่สามไม่มีความสุขเลย ไม่มีความสุขจิงๆ เราอาจจะได้ใจเขา เราอาจจะได้ตัวเขา เราอาจจะได้สัมผัสกาย แต่นั้นไม่ใช่สิ่งที่อยู่กับเราถาวรแน่นอนเมื่อคิดถึงความถูกต้องเขาต้องเลือกคนที่มาก่อนถูกไหมครับ นั้นคือสิ่งที่เราควรยอมรับ .. แล้วนั้นก็คือเวรกรรมที่เราสร้างถึงเวลารับกรรม จงรับกรรมที่ทำอย่างไม่ต้องโทษใครควรโทษตัวเองทุกๆอย่าง สิ่งที่เราทำมันไม่ดีมากๆ อยากให้เป็นบทเรียนดีดีกับคนที่กำลังสับสนและลังเลว่าจะทำยังไง เลิกเถอะครับ ถ้าเรารักเขา เราต้องไม่ทำให้เขามีปัญหากับแฟนเขา ออกมาอีกสักก้าวอยู่แบบเพื่อน คอยปลอบคอยกอดเวลาที่เขามีปัญหาแบบเพื่อนพี่น้อง นั้นคือสิ่งที่ดีที่สุดที่เราจะทำได้ ความรักไม่ใช่การครอบครอง .. เราก็เห็นแก่ตัวไม่อยากเสียเขาไปเลยนะ แต่เราก็ต้องทำ เรารักเขา แต่เขาอาจจะไม่ได้รักเราที่เราเป็นเราเลยด้วยซ้ำ ..
ปล. อยากให้มีต่อไหมอ่ะะ แค่นี้ก็คงโดนตำหนิเยอะแล้ว เราอยากฟังความคิดเห็นนะ ขอเบาๆนะ T.T