ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าตอนนี้เกิดเรื่องนี้กับ จขกท ค่ะ เราเป็นคนๆหนึ่งที่ตกเป็นคนบาป เราทำให้คนที่รักกันสองคนต้องเลิกกัน เราไม่อยากทำให้ใครต้องเลิกกันค่ะ แต่เราก็ทำไปแล้ว เราบอกตัวเองตลอดว่าจะไม่ทำให้ใครเสียใจ ผิดหวังเพราะเรา เพร่ะเรารู้ดีว่าการโดนคนอื่นแย่งความรักของคนที่เรารักไปมันเจ็บปวดขนาดไหน แต่ในที่สุดเรากลับทำมันลงไป เรารู้ว่ามันแย่ บาป และผิด แต่เราไม่สามารถหยุดรักคนๆนั้นได้จริงๆ เราพยามแล้วหลายต่อหลายครั้ง แล้วก็ไม่เคยสำเร็จเลย เราเลยยอมรับที่จะเป็นคนอีกคนที่อยู่ในความมืด ที่ไม่สามารถแสดงตัวได้ว่าเรารักคนๆนี้มากแค่ไหน มันเจ็บปวด ทรมาน แต่เราก็ต้องยอมรับในสิ่งที่เราเลือก แต่ตอนนี้ เรื่องนี้มันทำให้ คนสองคนที่รักกันดีๆเลิกกันแล้ว เราควรจะมีความสุขใช่มั้ย แต่เปล่าเลยค่ะ ความรู้สึกผิดมันโหมเข้ามาในใจกลายเป็นสิ่งที่เราจะจำทันไปตลอดชีวิต ความสุขคืออะไร ณ ตอนนี้เราก็ยังไม่รู้เลย หรือมันก็แค่การที่เรารักคนๆนึงที่แม้เค้าจะมีเจ้าของแล้วก็ตามใช่มั้ย.....