เรื่องนี้ผมเก็บไว้นานแล้วแต่ไม่กล้าบอกคนอื่นเหมือนกันเขาจะหาว่าเสียสติ

เป็นตอนที่ผมเข้ามหาลัยตอนปี 1 ครับตอนนั้นเสียใจมากที่สอบเข้ามหาลัยที่อยากเข้าไม่ได้อารมณ์ตอนนั้นคือเบื่อมากไม่อยากทำอะไรเลย ก็เลยนั่งอยู่ในห้องเรียนกับเพื่อนและรุ่นพี่รวมกัน 3 คนครับ พวกเขาสองคนเขาสองคนก็นั่งคุยไปเรื่อยๆ ผมก็นั่งเท้าคางกับโต๊ะเรียน นั่งอยู่ตรงนั้นแหละครับไม่ทำอะไรเลยท่านั้นแหละ ฟังพวกเขาคุยกัน ฟังเสียงแอร์ที่เปิดในห้อง เสียงข้างนอก รู้สึกลมหายใจเข้าออกเป็นจังหวะสม่ำเสมอ(แต่ผมไม่ได้ไปบังคับ) รู้สึกได้ยินเสียงหัวใจดังจนจับจังหวะได้ ตอนนั้นทุกอย่างเด่นชัดหมด ทั้งเสียง สัมผัส มอง รับรู้ จนสุดท้ายผมก็ยิ้มออกมาตอนนั้นมีความสุขมาก

จริงๆครับมันมีความสุขมาก ไม่ใช่ผมคิดว่ามันมีความสุข แต่ผมรู้สึกมีความสุขของมันเองมันมีความสุขแบบอยู่ดีๆก็ยิ้มไม่หุบ ความสุขตอนนั้นเป็นความสุขมากที่สุดเท่าที่ผมเคยสัมผัสมาในชีวิตเลยครับ ไม่เคยมีครั้งไหนมีความสุขขนาดนี้ ถ้าผมถูกหวยรางวัลที่หนึ่งผมก็มั่นใจว่าความสุขตอนนั้นเทียบกับหวยรางวัลที่หนึ่งแล้ว เทียบกันไม่ได้ ความสุขตอนนั้นมันยิ่งใหญ่มากจริงๆ

ลองหาข้อมูลดูแล้วผมคิดว่าราวๆสมาธิเนี่ยแหละครับ แต่ผมไม่ทราบว่าจะเรียกมันอะไรดี? หรือเรียกว่ามีความสุขจากสมาธิ...วอนผู้รู้ช่วยไขข้องใจให้ผมหน่อยครับ แล้วเคยเป็นแบบผมกันรึเปล่าครับ