( หากท่านใดอ่านนิยายของผมแล้วก็ขอขอบคุณเป็นอย่างสูง ส่วนท่านใดยังไม่ได้อ่านก็
   คลิกที่ลิ้งเข้าไปอ่านได้เลยครับ... ลิ้งค์นิยาย https://ppantip.com/topic/36553497 )

โอเค... เข้าเรื่องนะครับ

          เนื่องจากผมได้มีโอกาสมาเยือนสถานที่อันมีประวัติศาสตร์ไม่ค่อยดีในสมัยหนึ่ง
ซึ่งก็คือ แฟลต 314 แห่งนี้... และห้อง 44 อันเป็นห้องที่ทำให้คนในแฟลตขวัญกระเจิง
มานักต่อนัก ขนาดยามรักษาการณ์ในชุมชนแฟลตที่มาตรวจพื้นที่ ยังโดน... ล่าสุดทำเอา
คนที่เคยมาพักห้อง 43 ต้องย้ายออกไปด้วยความเริ่งรีบ ถึงขนาดทิ้งสิ่งของมีค่าหลายๆอย่าง
ไว้ เช่น หม้อหุงข้าว ทีวี และกระเป๋าสะพายซึ่งมีเงินอยู่ในนั้น 320 บาท.. ผมก็เลยถ่ายรูป
มาให้ดูว่ามันเป็นยังไง
          มันเหมือนจะสปอยอะไรนิดนึงสำหรับคนที่ยังไม่เคยอ่านนิยายเรื่องนี้ แต่ผมอยาก
จะให้เห็นภาพของสถานที่ที่เป็นแรงบันดาลใจในการแต่งนิยายของผม... และมันก็เป็นสถานที่
ที่ไม่ธรรมดาจริงๆ

นี้เป็นโฉมหน้าของตึกแฟลต 314 ในปัจจุบัน ที่ถ่ายตอนกลางคืนเมื่อวาน



และนี่.... ห้อง 44 !

            มาถ่ายตอนสายของวันนี้... แฮ่ะๆ.. เพราะไม่กล้าขึ้นไปตอนกลางคืน จะเห็นว่าประตู
หน้าห้องถูกถอนออกไป

ขอเล่าเรื่องเกี่ยวกับสถานที่นี้...

            ตึก 314 ห้อง 44 บ้านพักพนักงานรัฐวิสาหกิจ กฟผ. ...
แท้จริงแล้ว เป็นบ้านเก่าของผมสมัยเด็กนั่นเอง... ประมาณ 30 ปีมาแล้วได้
            ย้ายมาอยู่เมื่อตอนผมมีอายุประมาณ 3-4 ขวบ จำได้ว่าช่วงบอลโลก 1990 พอดี
ซึ่งตอนที่กำลังใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับผม...แต่... เกิดขึ้นกับย่าของผม
ที่มาเยี่ยมเยียน... แกถูกพลังงานลึกลับกดทับหน้าอกจนหายใจไม่ออกตอนเวลานอน
อาการผีอำนั่นเอง... พ่อเล่าว่า แกบอกว่า มีคนตัวดำๆ มาเอามือกดหน้าอกของแกไว้
หลังจากนั้น ย่าก็ไม่มาเยียมอีกเลย ต้องให้เราเป็นฝ่ายไปเยี่ยมแกแทน แกบอกว่า
หัวเด็ดตีนขาดฉันก็จะไม่ไปห้องนั้นอีก มันมีผี !... แต่พ่อกับแม่ของผมก็ไม่เชื่อ บอกว่า
นอนผิดท่าไปเองมั้ง ? ถ้ามีผีแล้วทำไมมันไม่ทำพ่อกับแม่ของผมบ้าง เพราะอยู่กันมาตั้งนาน
ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้น
            เรื่องต่อมา... ตอนที่ครอบครัวผมย้ายไปแฟลตอื่นแล้ว เพื่อนบ้านจากห้อง 11 ที่
แฟลต 314 มาเที่ยวหาแม่ของผมในช่วงกลางวันบอกว่า ตอนดึกเหมือนจะได้ยินเสียงคน
ทะเลาะกันมาจากห้อง 41 ซึ่งตอนนั้นไม่มีใครอยู่ที่ชั้นสี่เลย เพื่อนบ้านนั้นขึ้นบันไดไปเพื่อที่จะ
ไปเตือนเผื่อจะเป็นชั้นที่ 3 ที่พวกหนุ่มสาวเข้ามาพัก แต่พอขึ้นไปชั้นที่ 3 เสียงทะเลาะก็ได้หยุดลง
และไม่มีวี่แววว่าจะมีคนที่ยังไม่หลับมานั่งคุยหรือเถียงกัน เพราะสภาพที่เห็นคือ ทุกคนในแฟลต
หลับกันหมดแล้ว... แต่ตอนนั้นผมก็ไม่รู้ว่าแม่ของผมมีท่าทียังไง เพราะผมเด็กอยู่ มัวแต่เล่น
เรื่องทั้งหมดนี้แม่มาเล่าให้ฟังอีกทีตอนผมโตเป็นวัยรุ่นแล้ว
            ต่อมา... นี้เป็นเรื่องเล่าโดยตรงจากยามรักษาการณ์วัยกลางคนคนหนึ่งที่ผมรู้จัก
ตอนนั้นผมย้ายออกไปจากชุมชนไปอยู่ที่บ้านยายแล้ว แต่ได้มีโอกาสมาเยือนชุมชนอีก เพราะมา
เที่ยวงานวันเด็กที่ทาง กฟผ. จัดขึ้นบริเวณศาลาเอนกประสงค์ของชุมชน... ลุงแกบอกว่า
แฟล็ตที่ผมอยู่น่ะ มีผีสิง คนโดนหลอกกันเยอะ แล้วตอนนี้แฟลตนั้นไม่มีใครอยู่มา 5 ปีแล้ว
ร้างและสกปรกมาก แกบอกว่าไม่เข้าใจทำไมทาง กฟผ. ถึงไม่ส่งคนมาดูแลซะที สงสัยกลัว
โดนผีหลอก... ผมจึงนึกถึงเรื่องที่เกี่ยวกับย่าของผมและเรื่องที่แม่เล่าให้ฟัง... แต่ผมตอนนั้น
ก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง เพราะตอนที่ผมอยู่ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นเลย
           เรื่องถัดมา... เหตุการณ์นี้ทำให้ผมเชื่อโดยสนิทใจแล้ว ห้อง 44 ที่ผมเคยอยู่ มีผีอยู่แน่ๆ 100%
เพราะมันเกิดขึ้นกับตัวผมเอง ! ตอนนั้นผมเรียน ปวส. ปีสุดท้าย เป็นช่วงที่ผมได้เสพข้อมูลเรื่องผีๆสางๆ
มาก จากหนังบ้าง เรื่องเล่าบ้าง เรื่องอิงความจริงบ้าง ...ทำให้ผมนึกถึงห้อง 44 ที่เขาว่ากันว่ามีผีอยู่
แล้วผมจึงเดินทางไปที่ชุมชนอีกที ลุงยามคนนั้นไม่อยู่ด้วย ผมก็เลยไปเอง... ไปที่ตึก 314 แล้ว ผมถึง
กับสะอิดสะเอียนกับความรกและสกปรกของตึกที่ร้างโดยสิ้นเชิง กลิ่นสาบอึและฉี่แมวคลุ้งไปทั่ว ผมขึ้นไป
สำรวจห้องที่เปิดไว้ทุกห้อง มีกองหนังสือโป๊ด้วย ผมกระสัน จึงอ่านมันซะหน่อย เมื่อพอใจแล้วก็สำรวจต่อ
จำได้ว่าผมเก็บเงินจากตึกบ้านเก่าที่ร้างนั้นได้ทั้งสิ้น 68 บาท แบ๊งยี่สิบใบหนึ่งเปื้อนอะไรไม่รู้ เหลวๆสีน้ำตาล
ไม่ใช่ฉี่แมว...
          คราวนี้ผมก็ขึ้นไป มุ่งไปที่บ้านเก่าผม ห้อง 44 ความรู้สึกตอนนั้นมันตื่นเต้น คิดถึงแต่ความหลัง
พอมาถึงแล้วเข้าไปดู ในนั้นรกมาก ของระเกะระกะ มีเศษถุงยางที่ใช้แล้วด้วย รู้เลยว่าต้องมีคนมาแอบโจ๊ะกันที่นี่
พอสำรวจแล้วรำลึกความหลังจนพอใจแล้ว ผมก็มาเกาะระเบียงหน้าห้องจุดบุหรี่สูบ ข้างหน้าผม เป็นป่าทึบบ่งบอก
ว่า แฟลตของผมเป็นแฟลตที่มีตำแหน่งในขอบนอกของชุมชน... ผมชมวิวธรรมชาติกำลังเพลิน

          ปั้งงงงง !!!!

         อยู่ๆประตูห้องนอนห้องหนึ่งในห้องพัก ก็ปิดของมันเองดังลั่น ทั้งๆที่ไม่มีลมพัด... ทำเอาผมสะดุ้งสุดขีด
ทั้งที่ปากกำลังคาบบุหรี่อยู่ ผมมองเข้าไปในห้องพัก อยู่ๆก็เกิดความกลัวขึ้นมา ขนลุกชันไปหมด แล้วก็รีบวิ่งลง
บันไดตึกทันที ในขณะที่วิ่งนั้น รู้สึกเหมือนมีคนตามลงมาด้วย ทำให้ผมเร่งสปีดวิ่งลงมาอย่างไม่คิดชีวิต รีบขับรถ
ออกนอกชุมชนแบบไม่ดูซ้ายดูขวาเลย ถ้าตอนนั้นมีรถวิ่งมา ผมคงโดนชนไปแล้ว... หลังจากนั้นผมก็ฝันร้ายเกี่ยวกับ
ห้องนั้นอยู่ตลอด ทั้งๆที่ย้ายไปอยู่หอที่เชียงใหม่เพื่อเรียนในมหา'ลัยแล้ว
            เรื่องต่อมา ก็เป็นเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับตึก 314 แต่เป็น 315 ... มีคนผูกคอตายในห้อง 24 คนคนนั้นเคยเป็นเพื่อน
บ้านคนหนึ่งของครอบครัวผม เขาเคยอยู่ในห้อง 34 ตึก 314... แต่เรื่องนี้มันทำให้ผมคิดว่า อาจเป็นผลพวงของอะไร
ซักอย่างจากตึก 314 ที่ทำให้เขาฆ่าตัวตาย... มันมีความเป็นไปได้อยู่
            
            นอกจากข้อมูลผีๆดังกล่าวจะเป็นแรงบันดาลใจในการแต่งนิยายแล้ว ก็ยังมีข้อมูลอีกอย่าง คือ บาปของผู้คนใน
ชุมชน... ผู้คนในชุมชนที่ทำงาน กฟผ. ส่วนมากจะเป็นสังคมที่ไม่ค่อยดี... ติดเหล้า ติดผู้หญิง เล่นชู้นอกใจ ใช้เงินมาก
จนเป็นหนี้มาก เด็กหลายครอบครัวพ่อแม่ทะเลาะกัน ทะเลาะแม้แต่ตอนกลางดึกและเช้ามืด ส่วนใหญ่เป็นเพราะเรื่องติด
เหล้าและเล่นชู้ สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นจากเงินเดือนและสวัสดิ์การที่ดีมากๆ จนคนคิดว่าฉันจะทำอะไรก็ได้ ( รู้ได้ไง ? เพราะ
ผมศึกษาปฏิบัติธรรมมาจนรู้จักกิเลสของคน )... คนหลายคนนิยมไปยิงนกตกปลากันแถวๆสันเขื่อนในชุมชน ทั้งที่เงินเดือน
ก็มีกันเป็นครึ่งแสน ไม่ได้ยากจนจนถึงขนาดต้องล่าสัตว์กิน มาทำบาปทำกรรมตามความพอใจของตนเองอีก... เห็นบางคน
ยิงเป็ดได้ หิ้วมาอวดอีก ล่าสัตว์เหมือนเป็นกีฬากันเลยในสมัยนั้น   

            ทั้งหมดเป็นที่มาของนิยายเรื่อง "314 - 44... อดีตผี ปีศาจหลอน"... ตอนสายวันนี้ที่มาถ่ายรูปนั้น ผมหัวใจ
เต้นแรงมาก หายใจแรง ขาสั่นไปหมด... ปัจจุบันตึก 314 เป็นตึกที่มีชีวิตชีวาขึ้นอีกครั้ง เพราะมีคนมาอาศัยอยู่
แต่ก็มีไม่ถึง 5 ครอบครัว แต่ชั้น 4 บนสุด ก็ยังไม่มีใครมาพัก ...ยังคงร้างต่อไป ไฟประจำชั้นไม่เคยมีใครขึ้นไป
เปิดเลย