เจ้าเป็นอนาคตของชาติใช่หรือไม่ เหตุใดพวกเจ้าจึงพากันหลงระเริงอยู่ในโลกอันหลอกลวงนี้ เจ้ารับรู้บ้างไหมว่า แผ่นดินที่บรรพบุรุษ
ปกป้องมากำลังสูญสิ้นไป ข้าเอาเลือดชะโลมผืนแผ่นดิน ข้าเอาเนื้อพลีแลกความเป็นไท ข้าเอาชีวิตพิทักษ์ไว้ซึ่งอิสระและเสรี
ให้ลูกหลานได้มีแผ่นดินอาศัย หวังให้เจ้าได้ช่วยกันรักษาปกป้องสืบไป แล้วทำไม ข้าขอถาม พวกเจ้าทำอะไรกันอยู่
ประเทศชาติอยู่ในมือของพวกเจ้าทุกคน เจ้าต้องช่วยกันรักษาไว้มิใช่หรือ แต่ดูสิ่งที่อนาคตของชาติทำสิ วัน ๆ หลงระเริงอยู่
ในโลกที่ไร้ตัวตน วิ่งตามหาแต่สิ่งสนองมาคล้องคอ ตามจ้ออยู่กับความงี่เง่า เฝ้าฝันถึงสิ่งที่ไม่มีตัวตน ไม่เคยรู้เลยว่าอะไรคือหน้าที่
ที่ควรทำ ไม่ควรทำ ไม่สนใจแม้กระทั่งว่า บ้านเมืองที่ตนอาศัยกำลังเกิดอะไรขึ้น ปล่อยให้คนชั่วขายชาติโกงเมือง ดีแต่โม้ตัวเองว่า
เป็นปัญญาชน เป็นนักศึกษา เป็นนิสิต แล้วข้าขอถามหน่อยเถอะเจ้าเคยเข้าใจความเป็นตัวเองของเจ้าหรือยัง เจ้ารู้แต่ความต้องการ
ของตัวเอง เจ้ารู้แต่เพียงสิ่งตัวเองจะได้ เจ้าไม่สนใจใครเลย บรรพบุรุษของพวกเจ้า ต้องตายเปล่าเช่นนั้นหรือ...

เรื่อง : ทรง
บรรณาธิการ : หยง