คือในช่วงนี้ ผมมีอาการไวทางประสาทสัมผัสมาก เวลาได้ยินเสียงดังจะรู้สึกทรมานเเปลบๆ ในขณะหนึ่ง

เจอเเสง เจออากาศ เจอความร้อน มันจะรู้สึกว่าร่างกายจะรับไม่ค่อยไหว

หลายๆครั้งจะรู้ล่วงหน้าว่าฝนตกเพราะได้กลิ่น เวลาเห็นคนที่มีอาการกระวนกระวายกระสับสายมาอยู่ใกล้ๆ จะรู้สึกทรมานมาก

หลังๆมาเริ่มจะเป็นมากขึ้น

ที่มาถามในห้องพุทธศาสนา เพราะผมเคยได้ศึกษาอภิธรรมช่วงหนึ่ง เข้าใจว่าสามารถอธิบายได้ เเต่ยังไม่ทราบว่ามันอยู่ตรงไหนของอภิธรรม

ตอนนี้ผมอายุ 21 ปกติทำสมาธิมาเรื่อยๆมาตั้งเเต่ ยังเป็นเด็ก เเละรู้สึกได้คร่าวๆว่า มันเกี่ยวกับในส่วนของสมาธิ

เพราะมันจะมีอาการในสมาธิช่วงหนึ่งเป็นเเบบนี้ คือไวต่อสัมผัสเเละรู้สึกว่าทุกอย่างๆมันละเอียด *ตรงนี้มันอธิบายไม่ได้*

เเละหลังๆมานี้ผมจะรู้สึกเพ่งในอาการบางอย่าง จนไม่รู้สึกถึงความรักใคร่ในเพศตรงข้าม  เเบบที่วัยรุ่นทั่วไปมี

ท่านใดมีวิธีวางอารมณ์ที่ถูกต้องบ้างครับ  

ปล.ผมไม่รู้สึกว่าอาการเพ่งเป็นปัญหานะครับ เเต่ที่เป็นปัญหาคือไวต่อผัสสะมากเกินไปครับ มันจะทำให้รู้สึกเเปลบๆ