กระผมเคยคิดเล่นๆหน่ะครับ
เวลาอ่านประวัติของพระที่ปฏิบัติดีหลายๆท่านแล้วรู้สึกซาบซึ้ง รู้สึกเสื่อมใสศรัทธา บางครั้งจนกลั้นน้ำตาไม่อยู่ก็มี
ช่างเป็นความโชคดีอันสุดแสนจะพรรณา ที่คนสมัยก่อนได้ไกล้ชิด ปรนิบัติพระท่านเหล่านี้ ได้ทำบุญใส่บาตร ถวายภัตราหาร
  ผมว่ามันเป็นความโชคดี ยิ่งกว่าถูกหวยรางวัลที่ 1 สัก 100 เท่า

เห้อมม ลาภยศอันเลื่อนลอย เงินทองอันมั่งมี มันจะไปมีประโยชน์อะร๊ายย
ฮิตเหรอ ผู้มีกองทัพนับแสน .... ก็ได้ตายไปแล้ว
จิ๋นซีห้องเต้ ผู้มีแผ่นดินอันกว้างใหญ่.... ก้ได้ตายไปแล้ว
กษัตริย์แมนซา มูซา ผู้มั่งคั่งด้วยเหมืองทองคำ....ก็ได้ลาลับโลกนี้ไปแล้ว

....
......
........
      แล้วเราๆท่านๆก้คงจะเหมือนกันในไม่ช้า
           ฝรรดี ราตรีสวัสดิ์ เพื่อนร่วมโลก