ความเดิมตอนที่แล้ว : พวกยู ได้รับรู้ถึงประวัติความเป็นมาของวง เฮดจ์ฮ็อค ทำให้เข้าใจในความรู้สึกยามแต่งเพลง พร้อมที่จะเริ่มต้นตำนานบทใหม่ของพวกเขาเอง

ตอนที่ 159 – ต้นตำหรับแห่งเสียงเพลง !


-ซาระ เดินทางมาถึงอังกฤษ เพื่อรับการฝึกวิชาจาก ผู้ก่อตั้งเฮดจ์ฮ็อค “นิชิเบะ มาโคโตะ”


-ซาระ แนะนำตัวให้ นิชิเบะ รู้จัก แต่ว่าแนะนำตัวเสียงเบาเกินไปหน่อย นิชิเบะ เลยหยอกไปว่ายังไม่ได้กินข้าวมาสินะ
-ซาระ พึมพัมว่าไม่ค่อยถนัดคุยกับคนแปลกหน้า
-นิชิเบะ ก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่บอกให้เดินทางไปกันต่อ ซึ่ง ซาระ ก็งงๆว่า ไม่ใช่ที่นี่หรอเนี่ย
-นิชิเบะ ได้พา ซาระ มาหยุดอยู่ที่ ไลฟ์เฮาส์ที่ชื่อว่า The CAVERN CLUB
-แต่ นิชิเบะ ก็พูดขึ้นมาว่า อยู่แถวๆนี้แหละ แต่ไม่ใช่ร้านนี้หรอก ร้านดังๆแบบนี้จะไปเป็นร้านของฉันได้ไงละ
-ว่าแล้วก็เดินกันไปต่อจนถึงร้านของนิชิเบะ

ที่ร้านของนิชิเบะ


-นิชิเบะ ฟังเรื่องราวจาก ซาระ ว่าแต่ละคนในวงก็ต่างแยกกันไปฝึกวิชา เพื่อที่จะทำให้เพลงที่นิโกะทิ้งเอาไว้ให้สำเร็จ แต่นิชิเบะ ก็ยังเป็นห่วงเรื่องที่ดันไปมีเรื่องกับประธานบริษัทเพลงที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่นเข้าซะแล้ว
-ซาระ ยืนยันว่าเรื่องนั้นเดี๋ยวก็เคลียได้เอง เพียงแต่อยากให้ นิชิเบะ ช่วยสอนอะไรหลายๆอย่างให้


-แต่แล้ว ก็มีเด็กผู้หญิงแต่งชุดเด็กเสิร์ฟ รุ่นราวคราวเดียวกับซาระ เข้ามาบอกนิชิเบะว่า ทำความสะอาดเสร็จแล้ว
-เด็กคนนั้นชื่อ ชานรี่
-นิชิเบะ ก็แนะนำ ซาระ ให้กับ ชานรี่ ว่าจะเข้ามาทำงานด้วยกันชั่วคราว โดยแนะนำว่า “ชานซาระ” (นิชิเบะเรียกซาระว่า ชานซาระ มาตั้งแต่แรก ไม่รู้ทำไม)


-หลังจากทำความรู้จักกันแล้ว นิชิเบะ ก็บอกว่าเขามีธุระ แล้วให้ ชานรี่ เป็นคนสอนงานให้ ทำเอาซาระแอบเคืองนิชิเบะ
-หลังจากนั้น สองสาว ก็นั่งคุยทำความรู้จักกันเพิ่ม
-ซาระสงสัยว่า ชานรี่ เป็นคนจีนรึเปล่า แต่ดูพูดภาษาญี่ปุ่นเก่งมาก
-ชานรี่บอกว่าเธอเป็นลูกครึ่ง ญี่ปุ่น-อเมริกา ทำเอาซาระงงไปเลย ว่าทำไมถึงชื่อ ชานรี่


-ชานรี่ บอกว่านั่นแค่เป็นชื่อที่ นิชิเบะ เรียกเฉยๆ จริงๆเธอชื่อว่า ริคาโกะ
-ชานรี่ . . . ริคาโกะ ระบายถึงความอึดอัดว่าไม่ถนัดรับมือคนอย่างนิชิเบะ(ร่าเริงๆพลังเต็มร้อย) ซึ่งซาระเข้าใจความรู้สึกนั้นเป็นอย่างดี เพราะเธอก็ขี้อายเหมือนกัน
-จากนั้นริคาโกะ ก็อธิบายให้ซาระฟังว่า ที่นี่ไม่ได้เป็นแค่ไลฟ์เฮาส์ แต่เป็นไลฟ์ผับ ซึ่งนอกจากจะมีการแสดงดนตรีที่หลากหลายแล้ว ยังมีอาหารเสิร์ฟด้วย
-ซาระ ก็บอกไปว่า ที่จริงเธอก็ทำวงอยู่เหมือนกัน โดยเป็นมือกีตาร์ แถมยังบอกอีกว่าพี่ชายคือมือกีตาร์ของ เฮดจ์ฮ็อค


-ริคาโกะ ถึงกับอุทาน [Wow！！really！？] ออกมา
-ริคาโกะ บอกว่า เธอเป็นแฟนเพลงตัวยงของเฮดจ์ฮ็อคเลย เธอยืมซีดีจากนิชิเบะมาฟังเยอะมาก แถมยังคาดหวังในตัวซาระมากๆด้วย เพราะเป็นถึงน้องสาวของฮิซาชิ


-เธอระบายความชอบในใจรัวๆ จนซาระฟังไม่ทันเลยทีเดียว
-จากนั้นก็มีการประกาศภายในไลฟ์ผับ โดยนิชิเบะ ประกาศเองเลยว่า . .  .


-มีกีตาร์ลิสต์สาวที่เป็นน้องสาวของ ฮิซาชิ แห่งเฮดจ์ฮ็อค มาในวันนี้ด้วย
-ทำเอา ซาระ อึ้งไปเลย ส่วนทาง ริคาโกะ ก็ตื่นเต้นดีใจสุดๆ
-นิชิเบะ บอกให้ ซาระ ขึ้นเวทีมาเล่นโชว์ แต่ซาระบอกว่า มีเธอแค่คนเดียวเองนะ
-นิชิเบะ เลยเชิญชวนแขกในร้านที่เล่นดนตรีเป็นให้ขึ้นมาช่วยซะเลย ใครก็ได้ ตั้งวงเฉพาะกิจมันซะตอนนี้นี่แหละ


-หลังจากรวมวงกันได้แล้ว ก็ตกลงกันว่าจะเล่น Climber’s High! ของเฮดจ์ฮ็อค


-ปรากฎว่าเพลงที่ออกมาทั้งจากกลอง และตำแหน่งอื่นๆ เมโลดี้ ไม่เหมือนกับเพลงต้นฉบับเลย
-หลังจากดูสักพัก ซาระ ก็เลยลองทำบ้าง แต่ทำได้ไม่ดี จนแขกในร้านพูดออกมากันว่า กีตาร์ ไม่ได้เรื่องเลย


-เสียงโห่ในร้าน ทำเอาซาระตกใจ เพราะเธอมั่นใจในฝีมือของตัวเองอยู่มาก
-นิชิเบะ เลยบอกให้ซาระพอ แต่ว่า ซาระ อยากจะพยายามต่อ แต่นิชิเบะ ก็ยืนยันจะให้เปลี่ยนคนเล่นกีตาร์เท่านั้น


-ริคาโกะ อาสาเล่นแทน ซึ่งริคาโกะ ก็ทำเยี่ยมมากๆ จนซาระอึ้ง เพราะเล่นได้เก่งกว่าซาระมากมายนัก


-ซาระคิดในใจว่า นี่เป็นครั้งแรกเลยที่รู้สึกว่าตัวเองแพ้ โชคดีจริงๆที่ได้มาที่อังกฤษ เพราะมันหมายความว่า


“ฉันยังสามารถเก่งขึ้นได้มากกว่านี้อีก”

เป็นอันจบตอน