ตอนนี้เรามีปัญหากับแม่ค่ะ รู้สึกว่าแม่เข้ามาล้ำเส้นกันเกินไปหน่อย เราเลยแสดงปฏิกิริยาตอบสนองโดยการนิ่งเฉยกลับไปบ้าง แม่พูดอะไร เราก็เฉยยย.....
และเมื่อแม่ได้รู้ถึงปฏิกิริยาเรา แม่ก็ไม่นิ่งเฉย แม่เข้ามาถามว่าเป็นอะไร เราอธิบายสิ่งที่เราไม่พอใจออกมา แต่กลับโดนแม่ต่อว่ากลับมา พูดประมาณว่าถึงจะผิดจะถูกยังไง แต่เด็กก็ต้องเคารพผู้ใหญ่ ไม่ควรแสดงอะไรให้ผู้ใหญ่รู้ว่า เราไม่พอใจ เด็กควรจะเก็บความไม่พอใจอยู่ในใจเท่านั้น .... ว่ากันจบ ก็ให้พ่อเข้ามาอธิบายว่า การกตัญญู คือ การยกพ่อแม่ไว้เหนือสิ่งอื่นใด ไม่ควรกล่าวโทษถือท่าน .... ต่อมา ให้น้า เข้ามาคุยว่าในสิ่งที่เราทำมันผิด จะไปว่าพ่อแม่ได้ยังไง ... ให้พี่สาว มาคุยกะเราว่า ยังไง พ่อแม่ก็คือ พ่อแม่ นะ ....
แต่ไม่เคยมีใครเถียงแทนแม่ว่าแม่ไม่ผิด ... สิ่งที่อ้างกัน มันก็แค่คำว่า “ผู้ใหญ่” ....
ถ้าจะให้เราพูดอธิบายสิ่งที่เราเจอมานะ มันไม่ใช่แค่ครั้งเดียวที่แม่ทำอย่างนี้กับเรา มันสะสมมาเรื่อยๆ แล้วเราก็ปล่อย .... แม่ชอบคิดจะทำอะไรก็ทำโดยไม่เคารพกัน เรารู้สึกว่าเค้าคุกคามสิทธิ์ของเราเกินไป ทำร้ายจิตใจกันไปหน่อย ... ซึ่งความคิดเรา ยังไงแม่ก็ไม่ควรทำ แต่ ... เราก็ควรจะนิ่งเฉย แล้วปล่อยให้เค้าทำต่อไปหรอ ... และสิ่งที่เราเห็น เค้าทำแบบนี้กับทุกคนรอบตัว จนเกิดปัญหากับใครหลายๆคน ประเด็นหลักคือ เค้าไม่ให้เกียรติในหน้าที่ความรับผิดชอบของคนอื่น ชอบใช้อำนาจ ชอบสั่ง ยุ่งกับทุกคนโดยที่ตัวเองไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนั้นๆ ... แต่มันไม่เคยมีใครบอกเค้า ได้แต่พูดกันลับหลัง ... หลายครั้งที่เค้ามีปัญหากับคนอื่น แล้วเอามาเล่าให้เราฟัง เราก็แค่คนนอก ได้แต่ฟัง แล้วก็เข้าข้างแม่ตัวเอง ให้กำลังใจในสิ่งที่แม่ทำ โดยที่ไม่เคยเตือนเค้า ...... มันทำให้เราคิดได้ว่า เราเองก็มีส่วนผิด ที่ปล่อยให้เค้าทำแบบนี้กับคนอื่น จนมีปัญหากับคนอื่นไปทั่ว .........มาครั้งนี้เกิดกับเราเอง เราเลยถือโอกาสเตือนเค้าไป .... แต่ผลก็เป็นอย่างที่เห็น ..... สิ่งนึงที่ลืมไปจริงๆ คือ ไม่ว่าจะบอกยังไง เค้าก็รับไม่ได้อยู่ดี ...ถ้าเค้ายังคงยึดติด กับความคิดที่ว่า เราไม่สามารถตำหนิอะไรเค้าได้ เพราะ เค้าเป็นผู้ใหญ่ ......
ส่วนตัวเรา ที่เราทำไป เพื่อให้เค้ารู้ตัว ว่าเค้าก็ผิดเหมือนกัน .. ซึ่งตอนนี้เค้ารู้ตัวแล้ว ... มันก็คือจบแล้ว สำหรับเรา ... เราไม่ต้องการคำขอโทษ หรือ ให้เค้าปรับเปลี่ยนตัวเองอะไร แค่ระวังตัวเองไว้หน่อย ... แต่ เรื่องนี้ผ่านมาเป็นอาทิตย์ แต่เค้าก็ยังไม่จบ ไปเล่าให้คนอื่นฟังไปทั่ว ด้วยมุมของเค้าเอง ...
.....แล้วทีนี้ เราเองที่เป็นคนนิสัยไม่ดี เป็นคนอกตัญญู เป็นเด็กไม่มีสัมมาคารวะ..... เราเองอ่ะ เรายอมรับ
....ขอบคุณค่ะ ที่อ่านจนจบนะคะ พิมพ์เสร็จก็สบายใจขึ้นประมาณนึง แต่ยังไงก็ต้องอดทนกันต่อไป .....
ทำยังไง กับความคิดที่ยึดติดว่า “เป็นผู้ใหญ่ ต้องเป็นฝ่ายถูกเสมอ”...
และเมื่อแม่ได้รู้ถึงปฏิกิริยาเรา แม่ก็ไม่นิ่งเฉย แม่เข้ามาถามว่าเป็นอะไร เราอธิบายสิ่งที่เราไม่พอใจออกมา แต่กลับโดนแม่ต่อว่ากลับมา พูดประมาณว่าถึงจะผิดจะถูกยังไง แต่เด็กก็ต้องเคารพผู้ใหญ่ ไม่ควรแสดงอะไรให้ผู้ใหญ่รู้ว่า เราไม่พอใจ เด็กควรจะเก็บความไม่พอใจอยู่ในใจเท่านั้น .... ว่ากันจบ ก็ให้พ่อเข้ามาอธิบายว่า การกตัญญู คือ การยกพ่อแม่ไว้เหนือสิ่งอื่นใด ไม่ควรกล่าวโทษถือท่าน .... ต่อมา ให้น้า เข้ามาคุยว่าในสิ่งที่เราทำมันผิด จะไปว่าพ่อแม่ได้ยังไง ... ให้พี่สาว มาคุยกะเราว่า ยังไง พ่อแม่ก็คือ พ่อแม่ นะ ....
แต่ไม่เคยมีใครเถียงแทนแม่ว่าแม่ไม่ผิด ... สิ่งที่อ้างกัน มันก็แค่คำว่า “ผู้ใหญ่” ....
ถ้าจะให้เราพูดอธิบายสิ่งที่เราเจอมานะ มันไม่ใช่แค่ครั้งเดียวที่แม่ทำอย่างนี้กับเรา มันสะสมมาเรื่อยๆ แล้วเราก็ปล่อย .... แม่ชอบคิดจะทำอะไรก็ทำโดยไม่เคารพกัน เรารู้สึกว่าเค้าคุกคามสิทธิ์ของเราเกินไป ทำร้ายจิตใจกันไปหน่อย ... ซึ่งความคิดเรา ยังไงแม่ก็ไม่ควรทำ แต่ ... เราก็ควรจะนิ่งเฉย แล้วปล่อยให้เค้าทำต่อไปหรอ ... และสิ่งที่เราเห็น เค้าทำแบบนี้กับทุกคนรอบตัว จนเกิดปัญหากับใครหลายๆคน ประเด็นหลักคือ เค้าไม่ให้เกียรติในหน้าที่ความรับผิดชอบของคนอื่น ชอบใช้อำนาจ ชอบสั่ง ยุ่งกับทุกคนโดยที่ตัวเองไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนั้นๆ ... แต่มันไม่เคยมีใครบอกเค้า ได้แต่พูดกันลับหลัง ... หลายครั้งที่เค้ามีปัญหากับคนอื่น แล้วเอามาเล่าให้เราฟัง เราก็แค่คนนอก ได้แต่ฟัง แล้วก็เข้าข้างแม่ตัวเอง ให้กำลังใจในสิ่งที่แม่ทำ โดยที่ไม่เคยเตือนเค้า ...... มันทำให้เราคิดได้ว่า เราเองก็มีส่วนผิด ที่ปล่อยให้เค้าทำแบบนี้กับคนอื่น จนมีปัญหากับคนอื่นไปทั่ว .........มาครั้งนี้เกิดกับเราเอง เราเลยถือโอกาสเตือนเค้าไป .... แต่ผลก็เป็นอย่างที่เห็น ..... สิ่งนึงที่ลืมไปจริงๆ คือ ไม่ว่าจะบอกยังไง เค้าก็รับไม่ได้อยู่ดี ...ถ้าเค้ายังคงยึดติด กับความคิดที่ว่า เราไม่สามารถตำหนิอะไรเค้าได้ เพราะ เค้าเป็นผู้ใหญ่ ......
ส่วนตัวเรา ที่เราทำไป เพื่อให้เค้ารู้ตัว ว่าเค้าก็ผิดเหมือนกัน .. ซึ่งตอนนี้เค้ารู้ตัวแล้ว ... มันก็คือจบแล้ว สำหรับเรา ... เราไม่ต้องการคำขอโทษ หรือ ให้เค้าปรับเปลี่ยนตัวเองอะไร แค่ระวังตัวเองไว้หน่อย ... แต่ เรื่องนี้ผ่านมาเป็นอาทิตย์ แต่เค้าก็ยังไม่จบ ไปเล่าให้คนอื่นฟังไปทั่ว ด้วยมุมของเค้าเอง ...
.....แล้วทีนี้ เราเองที่เป็นคนนิสัยไม่ดี เป็นคนอกตัญญู เป็นเด็กไม่มีสัมมาคารวะ..... เราเองอ่ะ เรายอมรับ
....ขอบคุณค่ะ ที่อ่านจนจบนะคะ พิมพ์เสร็จก็สบายใจขึ้นประมาณนึง แต่ยังไงก็ต้องอดทนกันต่อไป .....