ผมขออนุญาตเล่าถึงเหตุการณ์ที่ผมเจอมากับตัว
นั้นก็คือ อคติ ผมเคยโดนครูว่า "พวกเธอนี้มันแผนภาษาจริงๆทำไรก็ไม่เป็น" หรือ "พวกเธอนี้มันห้อง....จริงๆ" ซึ่งผมเรียนแผนภาษาซึ่งเป็นห้องสุดท้ายของสายชั้น ผมเลยรู้สึกว่ายังมีครูที่มองว่าแผนภาษาอ่อนหรือมีแต่เด็กเกยเร (ผมไม่ได้คิดว่าอะไรครูนะครับเพราะครูแต่ละคนเจอเด็กมาไม่เหมือนกันเลยอาจจะมีอคติบ้าง)
.
ต่อมาคือการที่ระบบการศึกษาที่อัพเดทที่ช้า(ผมอาจจะรู้สึกไปเอง)ที่สิบปีจะอัพเดทซึ่งมันช้ามากเลยทำให้ครูบ้างคนให้นักเรียนหาความรู้นอกเหนือจากในหนังสือ
.
บุคลากรทางการศึกษา ผมขออนุญาตนับหลักๆเป็น นักเรียน และ คุณครู
อย่างแรกคือ คุณครู โดยส่วนตัวผมเจอตั้งแต่ ครูที่สอนดีมาก สอนไปเรื่อยๆ ทำตัวไม่สอนในห้องหรือสอนในห้องน้อยแต่ไปสอนพิเศษแทน จนถึงทำร้ายร่างกายนักเรียน ผมขอเชิดชูครูที่สอนดีและอุทิศให้แก่นักเรียนซึ่งเป็นจำนวนไม่น้อยเลย แต่สิ่งที่อยากจะพูดคือครูที่สอนในห้องน้อยแล้วเปิดสอนพิเศษที่ถ้าหากนับดูแล้วถือน้อยมากแต่มันก็คือความจริงนั้นคือการหาเงินเพิ่มเติมหรือเงินไม่เพียงพออันนี้ผมไม่ทราบจริง
อย่างต่อมาคือ นักเรียน เป็นส่วนสำคัญที่สุดในการศึกษาแต่ปัญหาหลักๆคือ การแสดงออกที่เรียกว่ากลัวการถูกด่า(ความคิดเห็นส่วนตัว) เพราะส่วนตัวเคยถูกพูดว่า "มีขอสงสัยแล้วยกมือถาม" แต่พอตอนยกถามแล้วครูบอกกลับว่า "ทำไมเธอไม่ฟังที่ครูสอน" ซึ่งผมเคยเจอกับครูแค่บ้างคนที่พูดแบบนี้เลยอาจจะทำให้มีการแสดงออกที่จำกัด

ผมเลยอยากจะมาถามทุกคนว่า การศึกษาไทยเรามันล้มเหลวมันเป็นเรื่องจริงหรอ? หรือเป็นแค่ตัวเราหรือบุคคลใดบุคคลหนึ่งที่มันทำให้มันเป็นแบบนี้

อยากให้ทุกคนมาช่วยแสดงความคิดเห็นหรือมาเล่าประสบการณ์ที่เจอมากับตัวว่าเป็นอย่างไร เพื่อที่เราจะได้รู้ว่ามันล้มเหลวจริงไหมแล้วแก้ไขได้ด้วยว่ามันควรแก้อย่างไรไม่ใช่ว่าเรารู้ว่ามันแย่อย่างไรแต่กับบอกไม่ได้ว่าควรแก้อย่างไร
ผมอยากถามความคิดเห็นของทุกคนจริงๆ